Δεν είναι απόπειρα ανθρωποκτονίας. Είναι ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ.
Γράφω υπό το κράτος σοκ.
Γράφω έμπλεος οργής.
Γράφω παρακολουθώντας αποσβολωμένος τις τηλεοπτικές κάμερες
να απαθανατίζουν την προσέλευση τής Ιωάννας στα δικαστήρια.
Εικόνες ντροπής. Βιασμός σε πανελλήνια μετάδοση.
Μία χρονίως παρηκμασμένη δημοσιογραφία,
απόρροια και εκπρόσωπος μίας χρονίως παρηκμασμένης κοινωνίας,
ορμά με ανθρωποφαγία καταπάνω στην αποκαμωμένη κοπέλα.
Δεν την αφήνουν καν να βγει από το αυτοκίνητο που την έχει μεταφέρει,
διότι θέλουν να κλέψουν κάθε δυνατό πλάνο·
με την αναλγησία τους,
παραπέμπουν στη συνταρακτική φωτογραφία
που ετράβηξε ο φωτογράφος Κέβιν Κάρτερ στον λιμό τού Σουδάν το 1993,
όπου απεικονίζεται ένα αρπακτικό να καιροφυλακτεί σε απόσταση αναπνοής
προκειμένου να πεθάνει το σκελετωμένο παιδάκι και στη συνέχεια να λεηλατήσει το κουφάρι του.
Εν τέλει, με την παρέμβαση τού δικηγόρου τής δύστυχης γυναίκας,
οι δημοσιογράφοι, οι ρεπόρτερς και οι φωτογράφοι οπισθοχωρούν.
Τώρα είναι η στιγμή να κορυφωθεί το Σοκ.
Ανατριχιάζεις, μουδιάζεις, καταθλίβεσαι.
Θα ήθελες να ήταν η έμπνευση ενός εκκεντρικού καλλιτέχνη
που εμφανίζεται σε κάποιο «κόκκινο χαλί» με σκοπό να κερδίσει τις εντυπώσεις
και να συζητηθεί παγκοσμίως για τον «Νεωτερισμό τής Εικόνας».
Φευ· εδώ πρόκειται για την Ιωάννα με το κατεστραμμένο πρόσωπο,
που πρέπει να κρύβεται -για ιατρικούς λόγους- από τον ήλιο,
που πρέπει να κρύβεται -για ψυχιατρικούς λόγους- από τούς ανθρώπους,
από την Κοινωνία και κυρίως από τον ίδιον της τον εαυτό.
Διασχίζει τον κανιβαλικό συρφετό που την έχει περικυκλώσει·
το μοναδικό ενεργό σημείο τού προσώπου της είναι τα μάτια της.
Αυτά τα τόσο όμορφα μάτια που τα βλέπεις πεντακάθαρα
και αναγνωρίζεις τις εκφράσεις τους.
Αποκάμωμα. Οδύνη. Πένθος.
Και Περιφρόνηση. Περιφρόνηση για αυτούς που μετατρέπουν το πένθος της σε θέαμα.
Και μαζί, μία μεγαλειώδης στωϊκότητα, που όμως ισορροπεί επί ξυρού ακμής με την Παραίτηση.
Από εκείνην την αποφράδα ημέρα που εδέχθη την επίθεση με το βιτριόλι,
από εκείνην την 20ή Μαΐου τού 2020
που μετέτρεψε το «Είκοσι» από συνώνυμο τού «Άριστα» σε καταραμένο νούμερο,
η Ιωάννα είναι «Εν Ζωή Δολοφονημένη».
…
ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ.
Το δίχως άλλο, έχουμε μία ιδιότυπη περίπτωση ανθρωποκτονίας,
όπου το θύμα θα παλεύει ισοβίως για να ζήσει.
Αντέχεται;
Αντέχετε;
…
Κι από την άλλη, υπάρχει η αποκρουστική δράστις
(παρεμπιπτόντως,
διαφωνώ κάθετα με τον όρο «βιτριολίστρια»
που κατά κόρον χρησιμοποιείται ως φωτογραφικός προσδιορισμός της,
διότι προσδίδει αναγνωρισιμότητα στο συγκεκριμένο αδίκημα
και ενδεχομένως συνεργεί σε αύξηση των ανάλογων περιστατικών).
Η αποκρουστική δράστις, λοιπόν,
αυτό το έμεσμα που διέπραξε τη δολοφονία τής Ιωάννας,
αυτό το έμεσμα που τής ετερμάτισε τη φυσιολογική ζωή με τον πιο βασανιστικό τρόπο,
βρίσκεται πλέον υπό την προστασία τής Δικαιοσύνης.
Σε αυτήν την ντροπή τού Ανθρωπίνου Είδους και τού Γυναικείου Φύλου
που περιέλουσε την ανυποψίαστη κοπέλα με βιτριόλι,
αναγνωρίζεται και θα αναγνωρίζεται μέχρι την περάτωση τής δίκης
-ακόμη και μετά την ήδη υπάρχουσα ομολογία της- το «Τεκμήριο τής Αθωότητας».
Και ύστερα, ακόμη κι αν επιβληθεί η ύψιστη προβλεπόμενη ποινή των 15 ετών,
πάντα θα υπάρχει ο κίνδυνος να διαπιστώσουμε αισθητή μείωση στην έκτισή της,
καθώς ο Νόμος έχει κάμποσα «παραθυράκια» πλαστού ανθρωπισμού.
Τα πολιτικά μιάσματα που -τάχα μου, τάχα μου- νομοθετούν,
έχουν δημιουργήσει εδώ και δεκαετίες την εγκληματική αντιφατικότητα
να προστατεύεται ο Θύτης και να εκτίθεται έτι περαιτέρω το Θύμα.
Κίβδηλος ουμανισμός. Σχεδόν ανύπαρκτος σωφρονισμός.
Κατακόρυφη αύξηση τής εγκληματικότητας,
κατακόρυφη αύξηση τής βίας (ακόμη και στις προεφηβικές ηλικίες),
επιεικείς ποινές που ασελγούν προς το «Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα»,
εκκωφαντική μείωση τής παραμονής στη φυλακή,
ανθρωπάρια που μετά από λίγα χρόνια δύνανται υπό τας ευλογίας τού Κράτους
να επαναλάβουν τα εγκλήματά τους ή ακόμη-ακόμη και να τα εξελίξουν.
Αυτό το έμεσμα που έριξε το βιτριόλι στην Ιωάννα,
σήμερα δεν είχε το ελάχιστο ψήγμα φιλότιμου
να εμφανιστεί στο δικαστήριο και -έστω- να ζητήσει μία «συγγνώμη»·
οποία συγκλονιστική αντίφαση,
να έχεις καταστρέψει το πρόσωπο ενός ανθρώπου
και να είσαι εσύ αυτή που δεν έχει(ς) τα μούτρα να βγεις στην κοινωνία.
…
Βρίσκομαι εν βρασμώ ψυχής·
κάθε υγιής άνθρωπος βιώνει τώρα την ίδια συναισθηματική συνθήκη.
Με στοιχειώνει η εικόνα τής Ιωάννας,
με συγκλονίζει η απόκοσμη προστατευτική μάσκα της.
Και συνειδητοποιώ,
ότι η δράστις δεν ήθελε να καταστρέψει μόνο τη συγκεκριμένη κοπέλα,
αλλά επιθυμούσε διακαώς να πλήξει και την οικογένειά της, τον περίγυρό της
κι ολάκερη την Κοινωνία.
Εν κατακλείδι,
το βιτριόλι εκτοξεύθηκε στο πρόσωπο τής Ελληνικής Κοινωνίας
και μάς οδήγησε σήμερα να αντικρίζουμε αυτές τις τρομακτικές εικόνες
που στιγματίζουν ανεξίτηλα τις ψυχές μας.
…
Η «Εσχάτη των Ποινών», η Θανατική Ποινή,
αντιβαίνει στο αξιακό μου σύστημα και στη βαθιά δημοκρατικότητά μου.
Πολεμάω εδώ και ώρα, λοιπόν, να την καταχωνιάσω στα βάθη των ενστίκτων μου,
αλλά ομολογώ ότι ο υφιστάμενος βρασμός τής ψυχής μου δεν στέκεται αρωγός.
Θα υποχωρήσει, όμως… Πού θα πάει, θα υποχωρήσει…
Και τότε,
όλοι εμείς που τώρα αισθανόμαστε εξαγριωμένοι αλλά δεν ζούμε με την Ιωάννα,
θα επιστρέψουμε στις ζωές μας
και θα μείνει η παθούσα κι οι δικοί της άνθρωποι
να βιώνουν χωρίς σταματημό τις επιπτώσεις μίας δολοφονίας
που ευφημιστικώς συστήνεται ως «απόπειρα ανθρωποκτονίας».
Έτσι,
την ώρα που αναρίθμητα ακίνδυνα και άκακα ζωάκια
σφαγιάζονται -επί καθημερινής βάσεως- για τη γευστική μας απόλαυση,
θα θέτουμε ζητήματα ανθρωπισμού και δικαιωμάτων τού κάθε ειδεχθούς εγκληματία.
Επί τού Πιεστηρίου:
Αντιλαμβάνομαι ότι ο τίτλος «Εν Ζωή Δολοφονημένη» τού παρόντος πονήματος,
δεν συνεργεί στην ψυχολογική ενίσχυση τής Ιωάννας
και ισορροπεί σε εξαιρετικά ευαίσθητες πτυχές.
Όμως,
όντας πεπεισμένος ότι η βαρέως τραυματισμένη κοπέλα είναι πια περιχαρακωμένη
κα δεν εκτίθεται σε διαδικτυακές πλοηγήσεις
που δυνητικώς θα τής προκαλούσαν την οποιανδήποτε αρνητική κλιμάκωση,
απεφάσισα να δημοσιεύσω ετούτα τα λόγια αποκλειστικώς ως κολασμό τής δράστιδος.
Συνελόντι ειπείν,
οφείλουμε ως Κοινωνία να έλθουμε αντιμέτωποι με τη σκληρή αλήθεια,
προκειμένου να σταματήσουμε εν τη εξάρσει τους
τα σχετικά περιστατικά που ολοένα αυξάνονται και πληθύνονται.
Ας μην καταντήσουμε δυστοπικό «κόκκινο χαλί»,
όπου θα παρελαύνουν διαρκώς πρόσωπα με προστατευτικές μάσκες
και θα επιβεβαιώνουν με τον πλέον τραγικό τρόπο
ότι δεν είχαν την προστασία όταν τη χρειάστηκαν.
Είναι το ελάχιστο χρέος μας προς την Ιωάννα, να μην επιτρέψουμε επόμενες «Ιωάννες».
Ήδη έχουμε αργήσει…
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
https://twitter.com/Ypokosmikos)
