Άραγε πρόκειται για αδυναμία του «ισχυρού» φύλου, που σε ορισμένες περιπτώσεις αντιδρά βίαια, κάνοντας κατάχρηση της σωματικής υπεροχής του, μην μπορώντας να επιβληθεί με άλλο τρόπο;
Ή μήπως η αγριότητα και η βία, που χαρακτηρίζει πλέον μία κοινωνία με φθίνοντες συνεκτικούς δεσμούς, έχει γίνει κώδικας επικοινωνίας στην οικογένεια και στις διαπροσωπικές σχέσεις και ο ισχυρότερος επιβάλλεται με κάθε μέσο στον ασθενέστερο;
Τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας είναι αμέτρητα, λίγα όμως απασχολούν το αστυνομικό δελτίο, αφού τα θύματα σπανίως καταγγέλλουν τις επιθέσεις. Όμως, αρκετά χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη αγριότητα και οδηγούν στο θάνατο.
Το ημερολόγιο της ντροπής των τελευταίων 10 μηνών!
Τουλάχιστον 19 γυναίκες έπεσαν θύματα δολοφονικών επιθέσεων από συζύγους ή συντρόφους τους, τους τελευταίους 10 μήνες στην Ελλάδα.
Η «Ομάδα Γυναικών Θεσσαλονίκης» θέλοντας να σταματήσει την έξαρση εγκληματικότητας σε βάρος των γυναικών εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει:
· Iούνιος 2008, Σαρωνίδα, 58χρονος σκοτώνει την 52χρονη σύζυγό του.
· Αύγουστος 2008, Νέα Δημητριάδα Μαγνησίας, 68χρονος μαχαίρωσε και σκότωσε 50χρονη, γιατί αρνήθηκε να κάνει σχέση μαζί του.
· Αύγουστος 2008, Άρνισσα Πέλλας, 40χρονος μαχαιρώνει την 23χρονη σύζυγό του και τραυματίζει τον πατέρα του, ο οποίος προσπάθησε να τη σώσει.
· Αύγουστος 2008, Σαντορίνη, 31χρονος αποκεφαλίζει την 25χρονη σύζυγό του.
· Σεπτέμβριος 2008, Φιλοθέη, καθηγητής μουσικής σκοτώνει την επίσης μουσικό σύζυγό του και τη θάβει σε γειτονικό πάρκο.
· Σεπτέμβριος 2008, Μενίδι, 35χρονος σφάζει μέσα σε πιτσαρία την πρώην φίλη του, γιατί δεν μπορεί να δεχθεί το χωρισμό τους.
· Οκτώβριος 2008, Όλυνθος Χαλκιδικής, νεαρός άνδρας δολοφονεί την πρώην φίλη του.
· Οκτώβριος 2008, Τρίκαλα, 33χρονος μαχαιρώνει και σκοτώνει μέσα στο δρόμο την 37χρονη πρώην φίλη του, γιατί δεν μπορούσε να δεχθεί το χωρισμό τους, μπροστά στα μάτια της κόρης της και της μητέρας της και στη συνέχεια αυτοκτονεί.
· Ιανουάριος 2009, Αιγάλεω, 63χρονος σκοτώνει με καραμπίνα την 58χρονη εν διαστάσει σύζυγό του.
· Μάρτιος 2009, Μέγαρα, 43χρονος σκοτώνει τη σύζυγό του και μετά βάζει φωτιά στο διαμέρισμα, για να καλύψει τα ίχνη του.
· Απρίλιος 2009, Ηράκλειο Κρήτης, 36χρονος για λόγους αντεκδίκησης μετά από το χωρισμό τους σκοτώνει την 26χρονη πρώην φίλη του και το φίλο της.
· Απρίλιος 2009, Χορτιάτης, 38χρονος στραγγαλίζει την 35χρονη σύζυγό του και αυτοκτονεί.
· Απρίλιος 2009, Καλαμάτα, 29χρονη γυναίκα ακρωτηριάζεται με αλυσοπρίονο από τον πρώην σύζυγό της. Της αποκόπτει και τα τέσσερα άκρα.
· Απρίλιος 2009, Ομόνοια, σύζυγος σκοτώνει στο ξύλο τη σύζυγό του.
· Μάιος 2009, Νέος Κόσμος, 78χρονος καρκινοπαθής σκοτώνει με καραμπίνα τη εν διαστάσει σύζυγό του και αυτοκτονεί.
· Μάιος 2009, Κάλαμος, 55χρονος σκοτώνει με αιχμηρό αντικείμενο τη 47χρονη σύζυγό του και μετά αυτοκτονεί.
· Μάιος 2009, Γλυφάδα, 70χρονος τραυματίζει βαριά την 56χρονη σύζυγό του και αυτοκτονεί, επειδή νομίζει ότι την έχει σκοτώσει.
· Μάιος 2009, Παλαιό Φάληρο, 43χρονος μετά από καβγά με τη σύζυγό του, της επιτίθεται με μαχαίρι, καταφέρνοντάς της πολλαπλά τραύματα και στη συνέχεια τραυματίζει και τον 5χρονο γιο του.
· Μάιος 2009, Καλλιθέα, 40χρονος μαχαιρώνει τη 26χρονη σύζυγό του και κάνει βουτιά στο κενό, έχοντας στην αγκαλιά του τα δύο του παιδιά.
Πόσες ακόμη δολοφονίες γυναικών από συζύγους – συντρόφους χρειάζονται, για να αφυπνιστεί η βαθιά εφησυχασμένη ελληνική κοινωνία;
Πόσες ακόμη σφαγμένες, ακρωτηριασμένες γυναίκες πρέπει να θρηνήσουμε, για να σταματήσει ο εμπαιγμός των ΜΜΕ, που παρουσιάζουν τα εγκλήματα κατά των γυναικών ως «οικογενειακές τραγωδίες » ή «εγκλήματα πάθους», αποσιωπώντας ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία δράστης είναι ο άντρας και θύμα η γυναίκα;
Ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είχε υπάρξει πριν σχέση κακοποίησης; Ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, το έγκλημα έρχεται ως τιμωρία μετά από απόφαση της γυναίκας για χωρισμό, για αυτοδιάθεση και αυτονομία, για το ξεκίνημα μιας νέας ζωής ή μετά από οποιαδήποτε πρωτοβουλία αναλάβει η γυναίκα, η οποία, κατά το δράστη, απειλεί την κυριαρχία του και υποσκάπτει την εξουσία του; Ότι η βία και μάλιστα η ακραία (η αφαίρεση της ζωής ενός ανθρώπου) έχει φύλο;! Ως πότε θα συσκοτίζεται η έμφυλη διάστασή της και θα αναζητούνται αιτίες αλλού; (οικονομική κρίση!!!). Ως πότε θα ανεχόμαστε να ακούμε το πάθος, τη ζήλια, το βρασμό ψυχής και τώρα τελευταία και την απόγνωση από την οικονομική κρίση ως αιτίες αυτών των φρικτών εγκλημάτων; Το χέρι του δράστη δεν το οπλίζει ούτε το πάθος, ούτε η ζήλια, ούτε η ανέχεια.
Αυτά συνιστούν αφορμές. Το χέρι του δράστη το οπλίζει η πατριαρχική κοινωνία, το οπλίζει το δικαίωμα κατοχής (νομιμοποιημένο κοινωνικά και ηθικά) που νιώθει πως έχει πάνω στη γυναίκα του (και στα παιδιά του ενίοτε), που του επιτρέπει ακόμη και να αποφασίζει αν αυτή θα ζήσει ή όχι. Το χέρι του δράστη το οπλίζει η μακάρια σιωπή μας για τις χιλιάδες κακοποιημένες γυναίκες, η αναλγησία της πολιτείας που δεν τις στηρίζει στην προσπάθειά τους να βγουν από τον κύκλο της βίας, η καθαγίαση του θεσμού της οικογένειας και οι επαίσχυντες δικαστικές αποφάσεις (τέσσερα χρόνια κυκλοφορούσε ελεύθερος με δικαστική απόφαση ο συζυγοκτόνος καθηγητής από Σέρρες, ο οποίος είχε ομολογήσει πως σκότωσε τη γυναίκα του, τεμάχισε τη σορό της και την πέταξε στο Στρυμόνα!). Η αυτοκτονία του δράστη (όταν ακολουθεί το έγκλημα) δεν τον εξαγνίζει και δεν τον απαλλάσσει ηθικά από την ευθύνη αφαίρεσης μιας ζωής, όπως συνήθως παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ.
…Σε λίγο, δε θα μιλά κανείς πια για τις συγκεκριμένες γυναίκες. Θα πέσει η αυλαία γι αυτές, για να έρθουν οι επόμενες πάνω στη σκηνή… σε μια σκηνή όπου πρωταγωνιστεί η έμφυλη βία και η κληρονομημένη άρνηση του ενός φύλου να καταλάβει, να ακούσει, να σεβαστεί το ιερό –όπως για όλους τους ανθρώπους – δικαίωμα του άλλου φύλου στη γνώμη και στην αυτονομία, να σχετιστεί, να βιώσει το τέλος της σχέσης, να πενθήσει την απώλεια, να συμφιλιωθεί.
Δεν πρόκειται για «μεμονωμένα περιστατικά». Εξαφανίζονται κυριολεκτικά γυναίκες από μια αρχαϊκή, πατριαρχική, αταβιστική χειρονομία, η οποία απαιτείται άμεσα να αποκωδικοποιηθεί.
Η βία κατά των γυναικών και οι δολοφονίες τους συνιστούν την ακραία έκφραση ελέγχου και επικυριαρχίας πάνω στα σώματα και τις ζωές μας.
Όσο η κοινωνία δίνει άλλοθι στους δράστες, ανακυκλώνοντας άλλες ερμηνείες, απλά οπλίζει το χέρι του επόμενου δολοφόνου.
ΟΜΑΔΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
