Οι αντιδράσεις και η όλη συμπεριφορά της Ρούλας Πισπιρίγκου όσο η Τζωρτζίνα νοσηλευόταν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών, απασχόλησαν το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, ενώπιον του οποίου κατέθεσαν νοσηλεύτριες της Παιδιατρικής κλινικής στο Ρίο.
Οι μάρτυρες αναφέρθηκαν σε “ασυνήθιστες” αντιδράσεις της μητέρας η οποία είχε ήδη χάσει δύο παιδιά, γεγονός που, κατά τις νοσηλεύτριες, έκανε ακόμη πιο έντονη της όλη συμπεριφορά της 34χρονης: “Ψυχρή, ψύχραιμη, αποστασιοποιημένη, χωρίς να βγάζει ούτε ένα δάκρυ από τα μάτια της” είναι οι περιγραφές που χρησιμοποίησαν στις καταθέσεις τους οι νοσηλεύτριες, οι οποίες ανέφεραν πως στο Νοσοκομείο ακουγόταν για το “Σύνδρομο Μινχάουζεν” .
Χαρακτηριστικά ήταν όσα κατέθεσε η κ. Πηνελόπη Φιφή που ήταν δίπλα στο παιδί στην διάρκεια ολόκληρης της νοσηλεία του στο Ρίο. Η μάρτυρας περιέγραψε πως την μεγαλύτερη εντύπωση της έκανε η αντίδραση της Ρούλας Πισπιρίγκου όταν η Τζωρτζίνα αποσωληνώθηκε μετά από περίπου δέκα ημέρες στην ΜΕΘ όπου εισήχθη μετά την ανακοπή.
“Στο στάδιο της αποσωλήνωσης είδα μια περίεργη συμπεριφορά της μητέρας. Σε αυτό το στάδιο βάζουμε τους γονείς μέσα να δουν το παιδί τους. Είναι σημαντικό να νιώσει ασφάλεια το παιδί και θέλουμε να δούμε και τις αντιδράσεις του παιδιού. Αν αντιλαμβάνεται, αν απαντά στα ερεθίσματα. Είδα αναστατωμένη την μητέρα. Η μητέρα ήταν εμφανώς αγχωμένη. Δηλαδή σε αυτή τη φάση περιμένουμε να δούμε τη χαρά. Είναι μια νίκη να αναπνέει το παιδί μόνο του. Δεν είδαμε κάτι τέτοιο. Η μητέρα δεν εστίαζε στο παιδί. Κοιτούσε τις αντιδράσεις τις δικές μας. Μετά πλησίασε λίγο την Τζωρτζίνα και της μίλησε, αλλά όχι αυτό που θα περίμενα ανέφερε η μάρτυρας που δέχθηκε ερωτήσεις από την πρόεδρο ώστε να αποσαφηνιστούν όσα περιέγραψε .
Πρόεδρος: Μήπως ήταν αγωνία για την έκβαση της αποσωλήνωσης;
Μάρτυρας: Δεν ήταν αυτή η αγωνία. Δεν εστίαζε στο παιδί. Δεν κοίταζε το παιδί της.
Πρόεδρος: Μήπως φοβόταν;
Μάρτυρας: Μπορεί να υπάρχει φόβος στους γονείς, αλλά ρωτάνε. Λένε «μπορώ να το ακουμπήσω;». Εδώ της είπαμε εμείς να κάνει πράγματα. Περισσότερο μιλούσε ο πατέρας. Η μητέρα ψέλλισε ένα «Τζωρτζίνα μου». Εμένα μου έκανε φοβερά μεγάλη εντύπωση. Το ανέφερα και στον κ. Ηλιάδη. Η μητέρα κοίταζε εμένα, τους νοσηλευτές και τους γιατρούς. Ο γονιός κοιτάζει το παιδί του, του μιλάει. Δεν έχω δει ξανά τέτοια αντίδραση».
Η νοσηλεύτρια τόνισε πως το κοριτσάκι μετά την αποσωλήνωση του είχε αντίληψη και πως αντιδρούσε σε ερεθίσματα με τα μάτια. Όπως ανέφερε , η Τζωρτζίνα έβλεπε παιδικά στο τάμπλετ “και ξεκαρδιζόταν στα γέλια”. Το ίδιο κατέθεσε και η συνάδελφος της κ. Φιφή Μαρία Σκιαδαρέση η οποία ανέφερε πως το κοριτσάκι επειδή είχε καλή σχέση με τον φυσιοθεραπευτή της , χαμογελούσε όταν επρόκειτο να κάνει φυσιοθεραπεία.
Και αυτή η μάρτυρας κατέθεσε πως η εικόνα του πατέρα , ήταν εντελώς διαφορετική όταν ο Μάνος Δασκαλάκης πήγαινε να δει το παιδί «Όταν ερχόταν ο μπαμπάς της, της τραγουδούσε, της μιλούσε, της έκανε μασάζ με λαδάκια στα ποδαράκια. Η μητέρα ήταν με ένα κινητό στο χέρι, πιο αποστασιοποιημένη” είπε η κ. Φιφή.
Κατά την εξέταση της από τον κ. Κούγια η μάρτυρας επανέλαβε πως κατά την αποσωλήνωση ένιωσε από την πλευρά της μητέρας “ανεξήγητο άγχος και αγωνία” με τον συνήγορο να της απαντά: “Τι να κάνει; Να περιμένει το 25ο θαύμα κατά τας Γραφάς;! Αφού ήξερε από τη μαγνητική ότι το παιδί δε θα κουνάει πόδια και χέρια, ότι δε θα έχει νου!”
Η δίκη συνεχίζεται.
