Με βολές και αιχμές κατά των συμπερασμάτων του δικαστικού πραγματογνώμονα για τα αίτια της τραγωδία στο Μάτι ξεκίνησε την απολογία του στην δίκη για την φονική πυρκαγιά ο τότε Διοικητής του Ενιαίου Συντονιστικού Κέντρου Επιχειρήσεων Ιωάννης Φωστιέρης.
Ο κ. Φωστιέρης αφού δήλωσε την θλίψη του για ότι συνέβη στις 23 Ιουλίου 2018 στο Μάτι επιχείρησε να αναλύσει λεπτομερώς στο δικαστήριο τον τρόπο λειτουργίας του ΕΣΚΕ τονίζοντας πολλές φορές πως το Κέντρο «δεν κάνει διαχείριση κρίσεων. Εμείς διαχειριζόμαστε τις διαθέσιμες δυνάμεις» είπε και συμπλήρωσε λίγο αργότερα πως «εμένα με διέπει το καθεστώς του διοικητή της πυροσβεστικής Υπηρεσίας».
Σε αυτήν την ενότητα της απολογία του ο κ. Φωστιέρης τόνισε πως εκείνη την περίοδο ξεκίνησε να δημιουργείται η τεχνική υποδομή για το 112 , επισημαίνοντας πως αυτή η δυνατότητα δεν υπήρχε τότε.
Αναφερόμενος στην επίμαχη μέρα ο κατηγορούμενος επεσήμανε πολλές φορές ότι οι καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν ήταν εξαιρετικά δυσμενείς για το έργο τους, αναφερόμενος σε «ακραίο μετεωρολογικό φαινόμενο» που απαιτούσε ειδικά μέτρα.
Όπως ανέφερε , ουσιαστικά σχολιάζοντας την θέση του δικαστικού πραγματογνώμονα επιπυραγού Δημήτρη Λιότσιου ως προς την βαρύτητα των φαινομένων: «Εδώ έχουμε ένα φαινόμενο. Ένα ακραίο μετεωρολογικό φαινόμενο. Είναι καταγεγραμμένο από τους μετεωρολογικούς σταθμούς. Ο σταθμός της Πεντέλης αναφέρει σταθερή ροή αέρα έξι μποφόρ με ριπές 8 έως 9 μποφόρ. Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό; Ένα πτητικό δεν μπορεί να κάνει επιτυχημένες ρίψεις με αυτές τις συνθήκες». Μάλιστα κάνοντας λόγο για «κατώτερο αξιωματικό» όπως χαρακτήρισε τον κ. Λιότσιο, εκνευρισμένος συνέχισε: «Τι να κάνουμε; Να στείλουμε κάτι για να κοροϊδέψουμε τον κόσμο ότι στείλαμε; Εμείς είμαστε πυροσβέστες επαγγελματίες, δεν ήμαστε πολιτικοί. Σε κάθε συμβάν θα σταλεί το κατάλληλο μέσο που προσφέρει έργο. Εμείς δεν κάνουμε πολιτική. Ειπώθηκαν τραγικά πράγματα στο δικαστήριο σας όπως να έρθει το πετζετέλ από τη Λαμία. Να έρθει να κάνει ρίψη 1 τόνου σε ένα τέτοιο συμβάν; Εάν τα είχα προτείνει αυτά θα με είχαν ρίξει από την καρέκλα μου..».
Όπως ανέφερε ο κατηγορούμενος το ΕΣΚΕ δεν έχει τρόπο λειτουργίας ΓΕΕΘΑ , «είναι μία πολιτική διοικητική υπηρεσία του Κράτους» όπως είπε «σε εμάς προΐσταται πολιτικός προϊστάμενος, που δίνει εντολές και γίνονται αποδεκτές. Αν πει στον αρχηγό κάτι θα το εκτελέσει, είναι πολιτική η δομή».
Ο κατηγορούμενος χαρακτήρισε «κουτό» το ερώτημα για το εάν υπήρχε επιφυλακή. «Είναι κουτό το ερώτημα εάν τηρήθηκε επιφυλακή. Ασφαλώς και τηρήθηκε. Παρουσία πολιτικής και φυσικής ηγεσίας δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει επιφυλακή». Αναφέρθηκε επίσης και στο θέμα του οργανογράμματος του ΕΣΚΕ λέγοντας πως «μακάρι να μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ακόμα 15 θέσεις εργασίας στο τηλεφωνικό κέντρο. Σε εμάς είχε αποφασιστεί να μην υπάρχει γραμμή προτεραιότητας, αυτό, ωστόσο, δημιουργεί πρόβλημα διότι λένε μας καλούν και δεν απαντούν. Οι θέσεις εργασίας τηλεφωνητών ήταν τρεις. Μπορώ σας πω ότι σε μία διακοπή ρεύματος κάπου στην Αθήνα δεν είναι υπερβολή να πούμε πως μπορεί να έχουμε 2.500 κλήσεις ».
Σε ότι αφορά την εναέρια επιτήρηση, που κατά την κατηγορία δεν λειτούργησε επαρκώς την επίμαχη ημέρα, ο κατηγορούμενος και πάλι απαντώντας σε όσα ακούστηκαν στο δικαστήριο περί δυνατότητας χρήσης πετζετέλ διθέσιων είπε «δεν υφίσταται έμφορτη επιτήρηση με έμφορτα πετζετέλ. Εκείνη την ημέρα έγινε επιτήρηση από την Ελληνική Αεραθλητική Ομοσπονδία, η οποία δεν είναι καμία τυχαία. Έχει πιο σύγχρονα πετζετέλ. Ούτε όμως υφίσταται επιτήρηση με έμφορτα 215 (καναντέρ) ..». Πρόσθεσε επίσης ότι μία τύποις επιτήρηση γίνεται ούτως ή άλλως και από την πολιτική αεροπορία, καθώς οι πιλότοι ενημερώνουν τον Πύργο Ελέγχου για συμβάντα (καπνός) δίνοντας στίγμα, ώστε να μιλήσει ο Πύργος Ελέγχου με τον κοντινότερο της Πολεμικής Αεροπορίας «στο επίδικο έγινε» είπε ο κατηγορούμενος.
Τέλος στην θέση του πορίσματος του πραγματογνώμονα ότι πτητικό έφυγε το μοιραίο απόγευμα από το Μάτι ενώ θα μπορούσε να κάνει κι άλλες ρίψεις, ο τότε επικεφαλής του ΕΣΚΕ είπε «η μάνα μου να καίγεται από κάτω, οι δεξαμενές ( του αεροσκάφους) δεν αδειάζουν. Σας λένε πράγματα που δεν ισχύουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις μία είναι η ερώτηση: “πόσο χρόνο έχουμε;” Τίποτε άλλο. Ο πιλότος αποφασίζει με γνώμονα τον πραγματικό διαθέσιμο χρόνο στον αέρα».
