Δεκτή έγινε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας η αναγνωριστική αγωγή που είχαν καταθέσει συγγενείς του Αστυνομικού Διευθυντή, Γιώργου Βασιλάκη, υπασπιστή του τέως υπουργού Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος έχασε τη ζωή του τον Ιούνιο του 2010 από έκρηξη βομβιστικού μηχανισμού τοποθετημένου σε φάκελο.
Η φονική έκρηξη έλαβε χώρα στον έβδομο όροφο του υπουργείου Δημόσιας Τάξης ενώ ο φάκελος με τον εκρηκτικό μηχανισμό εστάλη αρχικά στο πολιτικό γραφείο του υπουργού και από εκεί στο γραφείο του στο υπουργείο.
Κάνοντας δεκτή την αγωγή το Διοικητικό Πρωτοδικείο, αναγνώρισε ότι το Δημόσιο έχει ευθύνη για τον θάνατο του άτυχου αστυνομικού και οφείλει χρηματική ικανοποίηση στους συγγενείς του, λόγω ηθικής βλάβης.
Με το σκεπτικό αυτό το Διοικητικό Πρωτοδικείο αναγνώρισε υποχρέωση αποζημίωσης από 120.000 ευρώ στη σύζυγο και σε καθένα από τα δυο παιδιά του θανόντος, από 80.000 σε κάθε έναν από τους γονείς του και από 30.000 ευρώ σε κάθε ένα από τα δυο αδέλφια του.
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, η αλληλογραφία προς την ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης πρέπει να υποβάλλεται σε ειδικό έλεγχο από μέσα προηγμένης τεχνολογίας, όπως είναι οι ακτίνες Χ-RAY, ανεξαρτήτως της ιδιότητας του κομιστή.
Όπως σημειώνουν οι δικαστές η παράλειψη ελέγχου της αλληλογραφίας αυτής από ακτίνες συνιστά παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας των αρμοδίων ελεγκτικών οργάνων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, σύμφωνα με την απόφαση, εάν ο έλεγχος είχε πραγματοποιηθεί θα είχε εντοπιστεί ο μηχανισμός και θα είχε αποτραπεί η πυροδότηση και ο θάνατος του υπασπιστή.
Ακόμη, στην απόφαση αναφέρεται ότι στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης ακολουθείτο η πρακτική να εξαιρούνται του ηλεκτρονικού ελέγχου των αντικειμένων που μεταφέρουν όσοι κατέχουν ειδική κάρτα πρόσβασης (διαπιστευμένα πρόσωπα). Κατά το Διοικητικό Πρωτοδικείο, όμως, αυτή η πρακτική δεν είχε έρεισμα στο νόμο, παραβίαζε την απόρρητη βασική διαταγή του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. για έλεγχο από προηγμένα μέσα, και συνεπώς απάδει προς την εύρυθμη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης.
Τέλος, το δικαστήριο απέρριψε ως αβάσιμο τον ισχυρισμό του Δημοσίου, σύμφωνα με το οποίο ο θανών ήταν συνυπαίτιος για το συμβάν, επειδή προφανώς λόγω της θέσης του, εκείνος θα πρέπει να είχε δώσει εντολή να εξαιρούνται του ελέγχου τα ειδικά διαπιστευμένα πρόσωπα.
