Φωτορεπορτάζ: Νίκος Χριστοφάκης
Δεκαπέντε χρόνια μετά τον μεγάλο σεισμό του 1999, τα σημάδια της εγκατάλειψης στον καταυλισμό σεισμόπληκτων της Δραπετσώνας έχουν μείνει ανεξίτηλα μέχρι και σήμερα. Μόνο που εκεί πλέον, δεν μένουν θύματα του Εγκέλαδου, αλλά θύματα της οικονομικής κρίσης.
Ο χώρος αυτός, ο οποίος ανήκει στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε, παραχωρήθηκε προκειμένου να μείνουν εκεί σεισμοπαθείς, τα σπίτια των οποίων είχαν κριθεί ακατάλληλα μετά την σεισμική δόνηση των 5,9 ρίχτερ που χτύπησε την Αθήνα πριν από 15 έτη. Ήταν μια προσωρινή λύση μέχρι να χτιστούν καινούργιες πολυκατοικίες.
Στα παραπήγματα δεν διαμένουν πλέον οι σεισμοπαθείς αλλά τα θύματα της οικονομικής κρίσηςΤα χρόνια πέρασαν, ωστόσο τα «σιδερένια κουτιά» δεν έμειναν ποτέ άδεια, καθώς την θέση των σεισμόπληκτων πήραν άποροι. Πρόκειται για ανθρώπους που αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους είτε λόγω έξωσης, είτε λόγω ανεργίας.
Οικογένειες με παιδιά, ζευγάρια και χρήστες ναρκωτικών αποτελούν την κοινότητα του καταυλισμού.
Αντιμετωπίζουν πάρα πολλά προβλήματα και, σύμφωνα με τα λεγόμενα κατοίκων στο zougla.gr, η Πολιτεία αδιαφορεί πλήρως για την κατάστασή τους.
Τα περισσότερα κοντέινερ είναι σε άθλια κατάσταση και στην ουσία μη κατοικήσιμα, καθώς διαθέτουν χαλασμένες αποχετεύσεις, κατεστραμμένα ντουλάπια ακόμα και ξηλωμένα πατώματα.
Οι κάτοικοι, μόνοι τους αναγκάζονται και αναλαμβάνουν το έργο της απολύμανσης, καταβάλλοντας δικά τους χρήματα.
Όπως σημειώνουν, πλέον έχουν φτάσει σε σημείο να νιώθουν ξεχασμένοι και παραπεταμένοι από την κοινωνία, καταγγέλλοντας ότι ο προηγούμενος δήμος τους αποκαλούσε «η χωματερή της Δραπετσώνας».
Σαν να μην φτάνουν όμως όλα αυτά, τώρα τους ζητούν να εγκαταλείψουν τα κοντέινερ καθώς, όπως τους ενημέρωσαν οι αρμόδιοι, πρόκειται να διατεθούν για τον στρατό.
«Δεν ενδιαφέρει κανέναν τι θα απογίνουμε. Ίσως τελικά σε αυτή την κοινωνία δεν τους φτάνουν οι άστεγοι που υπάρχουν ήδη στους δρόμους αλλά θέλουν να πετάξουν έξω από τα κοντέινερ και αυτή τη μικρή κοινότητα κάνοντας τους αυτόν τον ψυχολογικό πόλεμο. Ήδη ένα μέλος της κοινότητας έφυγε, μεταφέρθηκε στο Δαφνί αφού δεν άντεξε να ζει άλλο υπό αυτές τις συνθήκες. Χωρίς αποχέτευση, χωρίς ρεύμα και με τρυπημένο πάτωμα» εκμυστηρεύεται ένας από τους κατοίκους του καταυλισμού στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα.
Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους…
