Επιστολή στον πνευματικό κόσμο, στον κόσμο της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς:
«Το προηγούμενο διάστημα λόγω των αυξημένων κρουσμάτων της πανδημίας Covid-19 οι περισσότεροι «μείναμε σπίτι», άνεργοι κι εργαζόμενοι (εκτός από αυτούς που δουλεύουν μέσα στο ρίσκο του κινδύνου, όπως πχ οι διανομείς-κούριερ…) ακολουθώντας τον δρόμο της κοινωνικής αλληλεγγύης ,της εντός μας συνθήκης να προστατεύσουμε ο ένας τον άλλο, στοιχεία τα οποία τα οδηγεί η ανάγκη και το ένστικτο, χειρονομίες αποτυπωμένες στο dna των ανθρώπων και όχι επειδή ακολουθήσαμε τυφλά και υπάκουα εντολές και σχέδια των «σωτήρων πεφωτισμένων ηγετών» που χρόνια έχουν βάλει το Σύστημα Υγείας και την αξία της ανθρώπινης ζωής στο περιθώριο.
Κάποιες άλλες «μείνανε σπίτι» με χαραγμένα στο κορμί τους τα σημάδια της ενδοοικογενειακής βίας και κάποιοι άλλοι δίπλα μας δεν «είχαν σπίτι», άστεγοι, πεινασμένοι, χρήστες ουσιών, πρόσφυγες στα πεζοδρόμια, πεταμένοι στους δρόμους και στα «κάμπινγκ αφιλοξενίας», «πρώτη γραμμή» εκτεθειμένοι, υποψήφιοι ασθενείς στην σειρά των κρουσμάτων μαζί με τους ηλικιωμένους στα γηροκομεία και στα μοναχικά διαμερίσματα της «μητρόπολης»!
Υπήρχαν επίσης δίπλα μας και οι χιλιάδες κρατούμενοι ,πολλοί παραπάνω(όπως οι πρόσφυγες και μετανάστες…)από τον «αριθμό αντοχής» της διαβίωσης στις φυλακές, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο στα κελιά του «σοφρωνισμού» και της «αντεγκληματικής πολιτικής» της κας Νικολάου και του κου Χρυσοχοΐδη. Κάποιοι από τους πολλούς «απόβλητους» και «ξεγραμμένους» της «υγιούς μας κοινωνίας», χιλιάδες «μελλοθάνατοι» που δεν χαιρετούν τον Καίσαρα καθώς τους σέρνουν προς τον θάνατο και για μια στιγμή μέσα στον χαμό της πανδημίας στάθηκαν απέναντι, αντιστάθηκαν, «αντιμίλησαν» στην σιωπή και την αδιαφορία που τους καταδίκαζε να πεθάνουν από τον COVID-19 στην «ομαλότητα» των φυλακών.
Ένας από αυτούς ο γνωστός ακτιβιστής φυλακισμένος Βασίλης Δημάκης. Ναι, αυτός που άλλαξε εδώ και πολλά χρόνια την πορεία της ζωής του ΜΟΝΟΣ του, αυτός που τα πτωτικά βήματα στον ποινικό κώδικα τα μεταμόρφωσε σε δημιουργική πτήση και βγήκε από τον πάτο της παρακμής και της παραίτησης ανεβαίνοντας σκαλί- σκαλί στον κώδικα των οριζόντων της αυτογνωσίας, της σπουδής, της μελέτης, της γνώσης. Εκεί που γίνεσαι απλά καλύτερος σαν άνθρωπος…
Ο Βασίλης Δημάκης, αυτός που τέλειωσε το Λύκειο της Πάτρας στις φυλακές, αυτός που μπήκε στο Πανεπιστήμιο, ο Βασίλης που από το «τελευταίο θρανίο» μιας ζωής που δεν διαφέρει από τον αργό θάνατο, βρέθηκε να αναστοχάζεται, να αναζητά να λουστεί με φώς, να «κυνηγά» την ελπίδα, να εξερευνά τον εαυτό του, να έχει στόχους, αυτο-οργάνωση, να παρακολουθεί «αχόρταγος» την παιδεία των πολιτικών επιστημών και της δημόσιας διοίκησης, να παίρνει υποτροφία για τις επιδόσεις του.
Ο Βασίλης Δημάκης ένα πρότυπο ΑΝΘΡΩΠΟΥ και ΑΓΩΝΙΣΤΗ όχι μόνο για τους φυλακισμένους, αλλά και για όλους τους «φυλακισμένους» εμάς εδώ «έξω» διαμαρτυρήθηκε για τις συνθήκες στις φυλακές, για την «υγειονομική βόμβα» στα κελιά που ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκύψει από τον COVID-19,για την αποσυμφόρηση των φυλακών πού ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ!!!.
Και αυτοί που όχι μόνο «έμειναν σπίτι» αλλά αμέριμνοι στις επαύλεις της θωρακισμένης ασφάλειας ,έδειξαν πως δεν θέλουν κανέναν Βασίλη Δημάκη να πάει μπροστά, να ξεχωρίσει, να κάνει το ταξίδι της προσωπικότητας μακριά από το «μαντρί»!
Στις 16/4 τα ΕΚΑΜ εισέβαλλαν στο κελί του στις φυλακές Κορυδαλλού, εκεί που έχει το «γραφείο του» με όλες του τις σημειώσεις και τα συγγράμματα για τις σπουδές του, τον απήγαγαν ουσιαστικά και τον έστειλαν εκδικητικά στις φυλακές Γρεβενών.
Η απεργία πείνας από τις 21/4 έγινε πριν λίγες ώρες απεργία δίψας και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κρατηθεί για πολλές μέρες χωρίς νερό .Ο Βασίλης Δημάκης απαιτεί την επιστροφή του στις φυλακές Κορυδαλλού, στην διαζώσης παρακολούθηση των σπουδών του και όχι την «εξ αποστάσεως» που του επιβάλλει το «Κράτος προνοίας»!!!. Πριν δύο χρόνια, τέτοιον καιρό περίπου το 2018, κινδύνευσε και τότε η ζωή του όταν διεκδικούσε το δικαίωμα της «ηλεκτρονικής επιτήρησης»(βραχιολάκι)για να μπορέσει να σπουδάσει.
Και εσείς σήμερα του το στερείτε ,αυτό το ταπεινό και αυτονόητο δικαίωμα για να ικανοποιηθεί το παράλογο και η ιδεοληψία της εξουσίας σας.
Βλέπεις τώρα κ Δημήτρη Ινδαρέ (ναι εσύ ο σκηνοθέτης που κακοποιήθηκες πριν λίγους μήνες στην ταράτσα της Ματρόζου, όταν έγινε η αστυνομική επιχείρηση ενάντια στην διπλανή κατάληψη…), υπάρχουν πολλών ειδών ιδεοληψίες και παραλογισμοί! Και από «αναρχικούς»(κατ΄όνομα….) που νομίζουν πώς Αναρχισμός είναι το ταξικό μίσος, ένας εμφύλιος, ένα «καπρίτσιο» που καταστρέφει την προσωπική ή δημόσια περιουσία… Αλλά η χειρότερη ιδεοληψία και παραλογισμός προέρχεται από την θανατηφόρα πανδημία της Εξουσίας που έχει θρησκεία το δόγμα της βίας και του αυταρχισμού. Και υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Βασίλη Δημάκη που αρνούνται να βλέπουν δεμένη και ταπεινωμένη την ζωή, άνθρωποι που σαν εσένα κ Ινδαρέ σε εκείνη την ταράτσα στο Κουκάκι φωνάζουν «πως η φυσική μας κατάσταση είναι να είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ…».
Περιμένω λοιπόν από εσένα, από τον Μίκη Θεοδωράκη που είναι γείτονάς σου, από όλον τον πνευματικό, καλλιτεχνικό Κόσμο, τον Κόσμο που δεν υπακούει στην ανομία του «άνεμου» της εποχής-της απανθρωπιάς και του ατομικισμού εννοώ, να φωνάξει από την ταράτσα ή το μπαλκόνι του ΛΥΣΤΕ ΤΑ ΔΕΣΜΑ του Βασίλη Δημάκη, έχει αποφασίσει να τραβήξει μπροστά και πίσω(όσο και να θέλει η «προστασία του πολίτη»…) στο σκοτάδι ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΝΑ!!!!
Μέσα κι έξω από τα τείχη μιας κακής έως μέτριας δημοκρατίας που μισεί τον νομικό πολιτισμό και αποθεώνει το «καθεστώς εξαίρεσης» με ότι δεν της μοιάζει, ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΔΗΜΑΚΗ για τον ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΣΟΥ….
Aθήνα 29/4
Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν)
Για την Επιστροφή της Χαμένης Ανθρωπιάς και του Τέλους της Εποχής της Κτηνωδίας
Μεμονωμένο άτομο από τον Αναρχισμό».
