Στους «κοιτώνες» της 6ης πτέρυγας του Κορυδαλλού κατοικοεδρεύει ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης μετά από μία τριήμερη «περιήγηση» του σε νοσοκομεία και ψυχιατρικές πτέρυγες, προκειμένου να αποφύγει τον εγκλεισμό. Παρέα με τον Άκη Τσοχατζόπουλο, τον Λάκη Γαβαλά, τον Σαχπατζίδη, τον Μάκη Ψωμιάδη, τον Παύλο Ψωμιάδη της Αspis Bank, τον Κώστα Γιαννίκο και άλλους περισσότερο ή λιγότερο γνωστούς.
Στα «μετόπισθεν» παραμένουν οι συνεργάτες και σύμβουλοι του, στρατός αυλικών που κατά τη διάρκεια της σύντομης επιχειρηματικής κυριαρχίας του διάττοντος αστέρος, «φρόντισαν» να κατασκευάσουν και να διασφαλίσουν το image του επιχειρηματία. Δεν ήταν μόνον «Entrepreneur of the Year» το 2006. Ήταν και μέγας χορηγός , φίλος και προστατευόμενος της ελίτ των κοσμικών που κτυπούσαν κάρτα στα μεγάλα σαλόνια των συλλεκτών έργων τέχνης, αλλά και στα ισχυρά ιδρύματα της κουλτούρας στην νεόπλουτη Ελλάδα . Μέγαρο Μουσικής, Μουσείο Μπενάκη, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και πάει λέγοντας.
Βασικός συντελεστής αν όχι καθοδηγητής της φιλοτέχνου πορείας του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη ήταν ο έμπειρος Νίκος Σταθούλης, γκαλερίστας αλλά και γκουρού – σύμβουλος των πλουσίων που αγωνιούσαν για μία καλή θέση στο Χρηματιστήριο της ημεδαπής Τέχνης. Ο Νίκος Σταθούλης είχε όλα τα εχέγγυα. Ήταν ο άνθρωπος που γνώρισε τον Αλέξανδρο Ιόλα και έκτοτε έγινε η σκιά του. Προσφάτως, 25 χρόνια μετά τον θάνατο του φιλότεχνου, αλλά και προκλητικού συλλέκτη και μαικήνα, ο Νίκος Σταθούλης εξέδωσε τη βιογραφία του Ιόλα, προκαλώντας τον φθόνο των ανταγωνιστών του στο Άνω Κολωνάκι. Αυτός λοιπόν, ο «ειδικός» ανέλαβε να «αρχειοθετήσει» τη συλλογή Λαυρεντιάδη όστις ζήλεψε τη δόξα ενός Βορρέ ή ενός Ιωάννου, γιατί πώς να το κάνουμε, στη σύγχρονη Ελλάδα κανείς δεν μπορεί να κυριαρχήσει χωρίς μία δόση Τέχνης, δύο δόσεις φιλανθρωπίας και μεγάλες δόσεις ποδοσφαίρου. Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης το ήξερε καλά. Χορηγός της Εκκλησίας, παπαδοπαίδι εκπαιδευμένο. Λάτρης της Τέχνης με συμμαχίες ισχυρές όπως το «κονέ» με την κυρία της Εθνικής Πινακοθήκης, την αειθαλή και διαχρονική Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα η οποία και τον «προώθησε» στους διαδρόμους της κοινωνικής καταξίωσης στα ενδότερα των έσω της Αθηναϊκής Ελίτ. Όσο για το Ποδόσφαιρο, και εκεί τα κατάφερε ο επιχειρηματίας, αποκτώντας το 50% της «Καραϊσκάκη Α.Ε.». Όπως και άλλοι προκάτοχοί του στο επιχειρείν, αντελήφθη και αυτός ότι χωρίς ντρίπλα, χαΐρι δεν γίνεται στην ταπεινή πλην όμως… τιμία πατρίδα του Αλκιβιάδη.
Η «Αυλή» ωστόσο δεν αποτελείτο μόνον από έναν ειδικό επί θεμάτων Τέχνης και κάποιους διαχρονικούς παρατρεχάμενους και θεραπαινίδες του Ευ Ζειν. Στην παρέα θα μπορούσε κανείς να ανιχνεύσει τον Διονύση Μπεχράκη, πρώην αρχιστέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτή, πρόεδρο του ΟΛΠ και βεβαίως τελικά, Διευθύνοντα Σύμβουλο των Φωσφορικών Λιπασμάτων, απόκτημα και αυτό κατόπιν αποκρατικοποίησης, του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη. Ο κ. Μπεχράκης λέγεται ότι ειδικεύεται και σε θέματα συστημάτων ασφαλείας τα οποία είχε μεγάλη ανάγκη ο επιχειρηματίας για να διασφαλίσει την συλλογή του και όχι μόνον. Στη θαλαμηγό του κ. Μπεχράκη συνέβη το σοβαρό ατύχημα, με τον ακρωτηριασμό το καλοκαίρι που μας πέρασε, της Αντιδημάρχου Πειραιά και μέλους της στενής παρέας του επιχειρηματία Λίτσας (Πασχαλίτσας) Καλαγιά, με μεγάλη 
δραστηριότητα στον τομέα των ασφαλειών. Ο σύζυγός της, Ηλίας Καλαγιάς, καταξιωμένος νευροχειρουργός λέγεται ότι ήταν ο άνθρωπος που κατάφερε να «διασώσει» τον βασιλιά των ρουμπινιών, τον άνθρωπο – κλειδί στην υπόθεση Κοσκωτά, Αργύρη Σαλιαρέλη. Ο κ. Σαλιαρέλης τελικά, εξήλθε νομίμως του ευαγούς ιδρύματος του Κορυδαλλού λόγω… ανηκέστου βλάβης της υγείας του. Ο Ηλίας Καλαγιάς ωστόσο, δεν σταμάτησε εκεί. Το 2003, κατηγορήθηκε για αρχαιοκαπηλία, αλλά σύμφωνα με το δικαστικό ρεπορτάζ αθωώθηκε στη συνέχεια.
Στο Κολωνάκι, τη Βάρη και τον Λαιμό Βουλιαγμένης οι παροικούντες την ελληνική ελίτ διερρήγνυαν τα ιμάτια τους ισχυριζόμενοι πως ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης είχε συνάψει συμφωνία βάσει της οποίας στη χειρότερη περίπτωση θα κατέληγε στην ψυχιατρική πτέρυγα του «Ευαγγελισμού». Το ίδιο πίστευε και ο επιχειρηματίας. Οι διακινητές αυτής της θεωρίας θεωρούσαν πως οι εντιμότατοι φίλοι του κ. Λαυρεντιάδη είχαν κάνει το deal μέσω των υψηλών επαφών τους. Τελικά, η πραγματικότητα επεφύλασσε σοβαρές ανατροπές στους σχεδιασμούς της «Ομάδας των τεσσάρων». Ο επιχειρηματίας, χορηγός, άνθρωπος της Εκκλησίας, ποδοσφαιροκεντρικός , εκκολαπτόμενος μαικήνας και καταξιωμένος συλλέκτης έργων τέχνης, άνθρωπος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, φίλος των ισχυρών και φημολογούμενος προστάτης των αδυνάτων πέρασε την πύλη των φυλακών Κορυδαλλού. Σε αυτή την ζωή, δεν είναι να πιστεύεις κανέναν. Ούτε καν τον ίδιο σου τον εαυτό.
