Γνωρίζαμε πως η ισχυρή οικογένεια των λεβεντόπαιδων που ενεπλάκησαν στον βιασμό τη Γεωργίας Μπίκα θα έκανε τα πάντα για να απαλλάξει τα βλαστάρια της από τις κατηγορίες. Ξέραμε πως η ισχύς της οικογενείας είναι το χρήμα, οι διασυνδέσεις που το χρήμα διασφαλίζει, αλλά και τα απειλητικά υπονοούμενα, τα οποία είναι εξαιρετικά αποδοτικά όταν απευθύνονται στα ανθρωπάκια της ελληνικής γραφειοκρατίας και στους βαστάζους της εξουσίας.
Δεν πιστεύαμε, ωστόσο, πως οι θεσμικές αρχές της Θεσσαλονίκης θα παραδίδονταν τόσο εύκολα, γρήγορα και αδιαμαρτύρητα χωρίς καν να μπουν στον κόπο να διατηρήσουν κάποια προσχήματα.
Μιλώντας για θεσμικές αρχές, εννοούμε όλους εκείνους που ενεπλάκησαν στο ανακριτικό έργο. Από τους αστυνομικούς του ΑΤ Λευκού Πύργου που πρώτοι αντίκρισαν τη Γεωργία Μπίκα και την άκουσαν να εκστομίζει την καταγγελία περί βιασμού, την ιατροδικαστική αρχή της πόλης, με επικεφαλής τον κ. Ράικο, η οποία θα έπρεπε να προβεί σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες που προβλέπονται από τα εθνικά και διεθνή πρωτόκολλα σε περιπτώσεις βιασμού και, βεβαίως, τις δικαστικές αρχές, οι οποίες εκ των πραγμάτων ανέλαβαν εξαρχής το βάρος της προστασίας, στη βάση των νόμων και των διατάξεων, μιας κοπέλας 24 ετών η οποία κατέφυγε στις Αρχές της Πολιτείας για να βρει το δίκιο της. Τόσο απλά.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Στις 24 Φεβρουαρίου, ημέρα Πέμπτη, παρουσιάστηκε ενώπιον της ανακρίτριας του 5ου τακτικού τμήματος Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης Κωνσταντίας Παντοπούλου ο καθηγητής Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του ΑΠΘ Νικόλας Ράικος. Η ανακρίτρια εξαρχής προσπαθεί να εκμαιεύσει από τον κατά τεκμήριο επιστήμονα κρίσεις και ερμηνείες επί του συμβάντος, δηλαδή του καταγγελλόμενου από το θύμα βιασμού. Έτσι, η επιστημονική «αυθεντία» που συνεπάγεται ο τίτλος του καθηγητή νομιμοποιείται να προβεί σε κρίσεις και ερμηνείες αντί να αναφέρει τα επιστημονικά συμπεράσματα της ιατροδικαστικής έρευνας. Ως γνωστόν, οι αριθμοί, τα ποσοστά, τα στατιστικά δεδομένα και οι χημικές ενώσεις δεν ψεύδονται.
Απαντώντας λοιπόν στις ερωτήσεις της ανακρίτριας, ο κ. Ράικος επιχειρεί εξαρχής να αποδομήσει τον πυρήνα της καταγγελίας περί βιασμού της Γεωργίας Μπίκα. Αυτός, ως φαίνεται εξαρχής, είναι ο σκοπός της ένορκης εξέτασης του καθηγητή ως μάρτυρα. Μόνο που η εκτέλεση «διατεταγμένης υπηρεσίας» οδηγεί συχνά σε ολισθηρά μονοπάτια και βαριά ατοπήματα.
Καταθέτει επί λέξει ο Νικόλαος Ράικος: «Όσον αφορά το περιστατικό μας, σύμφωνα με όλες τις καταθέσεις και όλα τα έγγραφα, δεν υπήρχε αναγκαιότητα λήψης συμπληρωματικά με τα ούρα, και δείγματος τριχών ώστε να αποκλειστεί η τυχόν εμπλοκή ουσίας στο περιστατικό μας». Και συνεχίζει: «Όσον αφορά ειδικά το γ-υδροξυβουτυρικό οξύ (η ουσία που εμπεριέχεται στο χάπι βιασμού) και την ανίχνευσή του σε δείγματα τριχών, σε κανένα εργαστήριο στην Ελλάδα δεν πραγματοποιείται η ανάλυση αυτή».
Αναγκαστικά απευθυνθήκαμε σε επιστήμονες που γνωρίζουν το συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο. Μας φάνηκε κάπως δύσκολο να μην υφίσταται στην Ελλάδα εργαστήριο ικανό να φέρει εις πέρας τέτοιου τύπου αναλύσεις.
Μας διαβεβαίωσαν λοιπόν επιστήμονες από όλα τα πανεπιστημιακά κέντρα της Ελλάδας πως το Εργαστήριο Ιατροδικαστικών Επιστημών και Τοξικολογίας που Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ηράκλειο εκτελεί τέτοιου τύπου εξετάσεις. Προχωρήσαμε ένα ακόμη βήμα στην έρευνά μας. Σύμφωνα με άριστα ενημερωμένους επιστήμονες στην Κρήτη, στο συγκεκριμένο εργαστήριο έχουν ήδη εκτελεστεί με ακρίβεια τέτοιες αναλύσεις ανίχνευσης του γ-υδροξυβουτυρικού οξέος. Δηλαδή έχουν ήδη υπάρξει αιτήματα που ικανοποιήθηκαν από τους ειδικούς επιστήμονες του εν λόγω Κέντρου. Δεν αμφιβάλαμε, βέβαια, για αυτό.
Όμως, μία λεπτομέρεια μας κέντρισε το μυαλό. Το 2020 στο ιστολόγιο «karfitsa.gr» o καθηγητής Νικόλαος Ράικος ομολογούσε: «Τη λύση φαίνεται ότι θα τη δώσει το μηχάνημα ευαίσθητης φασματοκοπίας μάζας το οποίο προμηθεύεται το Εργαστήριο (το δικό του δηλαδή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο) με κονδύλια της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και αναμένεται να παραδοθεί εντός του αμέσως προσεχούς διαστήματος. Το πλέον σημαντικό είναι πως με την έρευνα αυτή στο νέο μηχάνημα θα αποδεικνύουμε ότι το θύμα του βιασμού έκανε χρήση συγκεκριμένης ουσίας που χρησιμοποιήθηκε ως χάπι βιασμού».
Συμπέρασμα πρώτο: Το ΑΠΘ διαθέτει τέτοιο μηχάνημα για την ανίχνευση του γ-υδροξυβουτυρικού οξέος. Συμπέρασμα δεύτερο: Γιατί το μηχάνημα που προμηθεύτηκε το εργαστήριο του Νικόλαου Ράικου μπορεί να ανιχνεύει την ουσία, ενώ το αντίστοιχο μηχάνημα του Πανεπιστημίου Κρήτης δεν μπορεί πάντα κατά την κρίση του κ. Ράικου;
Ένα δεύτερο σκοτεινό σημείο στην κατάθεση του Νικόλαου Ράικου αφορά τα ίδια τα δείγματα ούρων της Γεωργίας Μπίκα. Δείγματα τα οποία κατά μαρτυρία της στην ανακρίτρια, αλλά και κατά τη μαρτυρία φαρμακοποιού, η Γεωργία Μπίκα αναγκάστηκε το βράδυ της Πρωτοχρονιάς να αναζητεί ουροσυλλέκτες μόνη της μέσα στη ζαλάδα και στην ψυχολογική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει μετά τον βιασμό της από τα «λεβεντόπαιδα». Οι αστυνομικοί του Α.Τ. Λευκού Πύργου, οι οποίοι έπρεπε να φροντίσουν για τη λήψη δειγμάτων ούρων, βεβαίως και αδιαφόρησαν. Ο κ. Ράικος, λοιπόν, στην κατάθεσή του ερωτάται για το εάν τα δείγματα αυτά που έλαβε ήταν σφραγισμένα και άρα απολύτως βέβαιον ότι δεν πειράχτηκαν ή νοθεύτηκαν, και απαντά:
«Αυτό με το εάν ήταν σφραγισμένα ή όχι τα δείγματα, σας αναφέρω ότι παραλάβαμε ακέραια τα δείγματα, και το πρωτόκολλο στη σελίδα 14 προφανώς αναφέρεται στη διαδικασία ντόπινγκ κοντρόλ. Στην περίπτωση αυτή, όπως και σε κάθε περίπτωση καταγγελίας βιασμού, υπάρχει άμεση επικοινωνία αν υπάρξει οποιοδήποτε θέμα σχετικά με τα δείγματα, της Αστυνομίας με την Ιατροδικαστική Υπηρεσία, και βεβαίως υπάρχει εμπιστοσύνη από τη συνεργασία των τόσων χρόνων στα θέματα αυτά».
Δεν απαντά σε κανένα σημείο της κατάθεσής του και αποφεύγει επιμελώς να τοποθετηθεί στο εάν τα δείγματα ήταν σφραγισμένα ή όχι. Εφευρίσκει μάλιστα και έναν ακόμη διάτρητο νομικά όρο. Λέει ότι τα δείγματα ήταν «ακέραια». Τι μπορεί να σημαίνει «ακέραια», πώς το διαπίστωσε, πώς το αποδεικνύει; Προφανώς διά της αναφοράς στην «εμπιστοσύνη» μεταξύ Αστυνομίας και ιατροδικαστών. Τέτοιες σχέσεις δεν παραπέμπουν σε ευνομούμενη Πολιτεία αλλά σε καταστάσεις ομερτά που φέρνουν στον νου άλλα πράγματα.
Προκειμένου να παρακάμψει το ανελέητο ερώτημα, παραπέμπει στην απαράδεκτη, αόριστη και προφανώς νομικά διάτρητη παρατήρηση πως μεταξύ Αστυνομίας και Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας υπάρχει εμπιστοσύνη. Δεν νομιμοποιείται ένας ιατροδικαστής να καταφεύγει σε τέτοιο τέχνασμα, και σε μια δικαστική λειτουργό, την ανακρίτρια, να το αποδέχεται και να μην το σχολιάζει υποβάλλοντας επιπλέον ερωτήσεις για να διαλευκάνει το ζήτημα.
Εν κατακλείδι, πώς είναι δυνατόν η ανακρίτρια να εμπιστεύεται μια Αστυνομία η οποία συνελήφθη ψευδόμενη όταν ανακοίνωνε με έπαρση πως παρείχε στη Γεωργία Μπίκα τους ουροσυλλέκτες. Αμέσως μετά αποδείχθηκε ότι η κοπέλα τούς αγόρασε μόνη της.
Τέλος, ο Νικόλαος Ράικος καταφεύγει σε ένα ακόμη περίεργο σκεπτικό. Με έναν αφορισμό που θα εξέπληττε κάθε επιστήμονα, ο ιατροδικαστής και πανεπιστημιακός δάσκαλος, αν και γνωρίζει από πρώτο χέρι πως τα δείγματα ούρων ελήφθησαν με πρωτοφανή καθυστέρηση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ακρίβεια των εργαστηριακών ευρημάτων, καταθέτει:
«Το συγκεκριμένο περιστατικό η ανάλυση του αίματος δεν θα προσέφερε κάτι σημαντικό στις εξετάσεις του δείγματος των ούρων. Αν εξετάσουμε τα πραγματικά γεγονότα σύμφωνα με τις καταθέσεις, αν κρίνονταν ότι έπρεπε να εξεταστεί άμεσα από γιατρό, προφανώς θα δινόταν η παραγγελία για άμεση αιμοληψία στο εφημερεύον νοσοκομείο».
Δηλαδή αποκαλύπτει ξεκάθαρα πως, παρά τις καθυστερήσεις στη λήψη δειγμάτων και παρά το σοβαρόν της καταγγελίας περί βιασμού, δεν υπήρξε εντολή εξέτασης από γιατρό, ούτε βεβαίως εντολή για λήψη δείγματος αίματος. Δεν πέρασε από το μυαλό του κανενός δηλαδή ότι σε μια τέτοια καταγγελία έπρεπε να επιστρατευθούν όλα τα διαθέσιμα μέσα προκειμένου οι Αρχές να εξιχνιάσουν πλήρως την υπόθεση.
Ακούστε τι είπε στη «Ζούγκλα» ο τεχνικός σύμβουλος της Γεωργίας Μπίκα, Δημήτρης Γαλεντέρης:
Αποκωδικοποιώντας όλα τα παραπάνω, καταλήγουμε στα εξής ανελέητα ερωτήματα:
1) Ο Νικόλαος Ράικος αναφέρεται σε συμπεράσματα που αφορούν την κλινική εικόνα της Γεωργίας Μπίκα. Δεν έχει καμία αρμοδιότητα και δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο.
2) Τα δείγματα δεν ήταν σφραγισμένα. Ο Νικόλαος Ράικος προσπαθεί να μας πείσει πως διασφαλίστηκαν τα δείγματα από τον βαθμό… εμπιστοσύνης μεταξύ των κρατικών υπηρεσιών.
3) Τα δείγματα ούρων πρέπει να τοποθετούνται αμέσως μετά τη λήψη σε ειδικό καταψύκτη. Ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο.
4) Ποτέ δεν ελέγχθηκε αρμοδίως από τις Υπηρεσίες της Θεσσαλονίκης αν υπάρχει στην Ελλάδα εργαστήριο για εξέταση τριχών για τον εντοπισμό της ουσίας γ-υδροξυβουτηρικό οξύ (χάπι βιασμού).
5) Υπάρχει στην κατάθεση Ράικου έντονη διάθεση και αγωνιώδης προσπάθεια απενοχοποίησης της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας και της Αστυνομίας.
6) Ποια είναι η αξιοπιστία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης, η οποία ανακοίνωνε με έπαρση και ψευδώς πως η Υπηρεσία παρείχε ουροσυλλέκτες στη Γεωργία Μπίκα. Τόσο η 24χρονη κοπέλα όσο και ο φαρμακοποιός του επίμαχου καταστήματος κατέθεσαν ότι η Γεωργία τα αγόρασε ψάχνοντας μόνη της στους δρόμους το βράδυ της Πρωτοχρονιάς.
7) Για κάποιον μυστήριο λόγο και ενάντια σε κάθε λογική, δεν έγινε ποτέ άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών συνομιλιών των εμπλεκόμενων προσώπων στην υπόθεση. Για ζητήματα ελάσσονος σημασίας αίρεται το απόρρητο. Πόσω δε μάλλον όταν υπάρχει υπόνοια βιασμού. Πώς είναι δυνατόν ένα ολόκληρο δικαστικό σύστημα να κρύβεται πίσω από έναν νόμο τον οποίο κανείς δεν αμφισβητεί, για να καλύπτονται οι ανομίες και τα αίσχη κάποιων ισχυρών;
8) Και κάτι τελευταίο: Αλήθεια, πού βρισκόταν η ιατροδικαστής βάρδιας το πρωί της Πρωτοχρονιάς όταν η Γεωργία Μπίκα εμφανίστηκε στο ΑΤ Λευκού Πύργου για να καταγγείλει τον βιασμό της; Γιατί εμφανίστηκε την επόμενη ημέρα (Κυριακή); Μήπως για να βρίσκεται στο σπίτι της λόγω… αργίας; Αυτό εννοούσε, άραγε, ο Νικόλαος Ράικος όταν αναφερόταν σε «σχέσεις εμπιστοσύνης» μεταξύ που Αστυνομίας και ιατροδικαστών; Θα ήταν ακριβέστερος αν αναφερόταν σε σχέσεις αλληλοκάλυψης και αλληλοσυγκάλυψης.
Ακούστε τι είπε στη «Ζούγκλα» ο ποινικολόγος Νίκος Διαλυνάς:
