Του Παναγιώτη Κρίθυμου
Σύμφωνα με την πλατωνική ανάλυση, η δικαιοσύνη μπορεί να αναγορευτεί στον κορυφαίο θεσμό της δημοκρατικής πολιτείας αν εκφράζει και υπηρετεί απαρέγκλιτα τρεις βασικές αρχές: ανδρεία, σοφία και σωφροσύνη.
Η ανδρεία συνεπάγεται την αταλάντευτη εμμονή στο ιδεώδες της δικαιοσύνης, ανεξαρτήτως της κοινωνικής προέλευσης των κρινομένων. Η αρετή αυτή είναι γέννημα της εμπειρίας και της πράξης και εξισώνεται με την ευθύνη και τη συνέπεια.
Ως σοφία μπορεί να προσδιοριστεί η προσπάθεια του δικαστή να αξιοποιήσει όλα τα διαθέσιμα στοιχεία, χωρίς αλχημείες, διαστροφές της αλήθειας και λογικούς ακροβατισμούς να σκεφθεί σε βάθος όλες τις παραμέτρους -ηθικές, κοινωνικές και παιδαγωγικές- της κρινόμενης υπόθεσης, ώστε να προσεγγίσει με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια την αλήθεια, πραγματοποιώντας χωρίς εκπτώσεις και διαστρεβλώσεις την ιδέα της δικαιοσύνης προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Με την έννοια της σωφροσύνης και της συνετής κρίσης, η οποία αποτελεί το σήμα κατατεθέν της Θέμιδας, μπορεί να διασφαλιστεί, σε συνδυασμό με τις άλλες δύο αρετές, η ακριβοδίκαιη και ζυγισμένη στην πλάστιγγα της Θέμιδας τελική κρίση, η οποία απορρέει από τη συνείδηση και τη συναίσθηση της βαρύτητας μιας απόφασης και των συνεπειών της στο κοινωνικό σύνολο.
Αυτές οι ηθικές αρχές, οι οποίες όταν εφαρμόζονται πιστά και με συνέπεια μπορούν να αποτελέσουν ανάχωμα στη διάχυτη κοινωνική ανομία, η οποία συνδυάζεται πάντοτε με τη δύναμη των ισχυρών και τρόπους με τους οποίους αυτή προάγεται και εξυπηρετείται, με παρακίνησαν όταν ήμουν νέος να επιλέξω το λειτούργημα του Εισαγγελέα.
Ωστόσο, δεν άργησα να διαπιστώσω ότι η πραγματικότητα στον χώρο της δικαιοσύνης απείχε έτη φωτός από το όνειρο που με οδήγησε σε αυτήν.
Η σκληρή αυτή πραγματικότητα δεν με απέτρεψε να υπηρετήσω ως Εισαγγελέας με αταλάντευτη συνέπεια, λόγο και πράξη και ασυμβίβαστα τις τρεις αυτές ιερές αρχές.
Γι’ αυτό πλήρωσα και βαρύ τίμημα. Υπέστην σειρά εξοντωτικών διώξεων και αισχρών συκοφαντιών στο πρόσωπό μου, υποκινουμένων από επίορκους Εισαγγελείς που συνεργάζονταν με την πολιτική εξουσία και δυσώνυμα κυκλώματα πανίσχυρων οικονομικών συμφερόντων.
Έφθασαν στο σημείο να με διώξουν και να με κατηγορήσουν ότι έθιξα τα συμφέροντα του κράτους, επειδή τόλμησα να διώξω μεγαλόσχημο έμπορο σκληρών ναρκωτικών. Βεβαίως, ο διώκτης μου Εισαγγελέας αποδείχθηκε ότι είχε κτίσει στο Ρίο πολυτελή βίλα αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών, είχε οδηγήσει σε παραγραφή πολλές υποθέσεις διάσημων κακοποιών και τοκογλύφων, είχε χορηγήσει άδεια στον Τούρκο μεγαλέμπορο ναρκωτικών Χουσεΐν διευκολύνοντας τη διαφυγή του και, φυσικά, υπό την πίεση των αποκαλυπτικών δημοσιευμάτων του Τύπου αναγκάστηκαν να τον αποπέμψουν ως όνειδος από τις τάξεις της Δικαιοσύνης.
Την ίδια εποχή και άλλοι συνεπείς Εισαγγελείς είχαν περίπου την ίδια μεταχείριση με εμένα, και όλοι τους, όπως και εγώ, εξαναγκάστηκαν σε υποχρεωτική παραίτηση.
Ήταν η εποχή που η πολιτική εξουσία, ως θεραπαινίς και συμπρωταγωνίστρια βρόμικων οικονομικών συμφερόντων, έστηνε τους μηχανισμούς του οργανωμένου εγκλήματος και προετοίμαζε το έδαφος για τη λεηλασία του εθνικού πλούτου, που οδήγησε στη χρεοκοπία μας και τα επαίσχυντα μνημόνια, με μοναδικό θύμα τους πάντοτε τον εργαζόμενο, αγωνιζόμενο αλλά προδομένο ελληνικό λαό.
Φυσικά, η πρακτική δίωξης, της εξόντωσης συνεπών λειτουργών της Θέμιδας συνεχίζεται και σήμερα με ποικιλώνυμους τρόπους, υπαγορευμένη από τη φιλοσοφία «έχουμε χρήματα και εξουσία» και «συντρίβουμε και εξαγοράζουμε οποιοδήποτε εμπόδιο επιχειρεί να αναχαιτίσει τη δράση μας».
Οι εξελίξεις στον χώρο της δικαιοσύνης υπήρξαν ραγδαίες.
Η εξουδετέρωση των έντιμων και μαχητικών δικαστών συμβαδίζει με την ανάδυση και ανάπτυξη παραδικαστικών κυκλωμάτων, τα οποία απεκάλυψαν τολμηροί και υπεύθυνοι κοινωνικά και ηθικά δημοσιογράφοι.
Το αποτέλεσμα αυτής της αποσύνθεσης και παρακμής είναι ορατά και για τον πιο αφελή πολίτη, του οποίου η πίστη στους θεσμούς και ιδιαίτερα στον θεσμό της δικαιοσύνης έχει κλονιστεί επικίνδυνα.
Πολύκροτες υποθέσεις ναρκωτικών πίσω από τις οποίες κρύβονται μεγαλόσχημοι παράγοντες και επιχειρηματίες έχουν βαλτώσει και οι δικαστικοί που αναλαμβάνουν τις υποθέσεις αυτές εξουδετερώνονται ποικιλοτρόπως. Η κατάσταση αυτή δεν οδηγεί μόνον στον βιασμό της δημοκρατίας και των συμφερόντων του λαού, αλλά έχει κλιμακωθεί σε μια ασύλληπτη εξαχρείωση της άρχουσας τάξης, η οποία θεωρεί ότι μπορεί να βιάζει ατιμώρητα τα παιδιά του ελληνικού λαού, όπως αποδεικνύει σωρεία υποθέσεων και ειδικά αυτή του βιασμού της Γεωργίας.
Ειδικά σ’ αυτή την περίπτωση γίνεται εμφανής προσπάθεια να απαξιωθεί το θύμα και να προστατευτούν οι ευυπόληπτοι δράστες.
Μια άλλη διάσταση της παρακμής είναι η ανοχή που επιδεικνύει η δικαιοσύνη στο οικονομικό έγκλημα που διαπράττουν μεγαλόσχημοι παράγοντες σε βάρος απλών και ανυποψίαστων ανθρώπων του λαού.
Καθηγητής Πανεπιστημίου για τον οποίο υπάρχει εμπεριστατωμένο πόρισμα της ΣΔΟΕ ότι με τη δράση του έσπειρε τη φτώχεια και τον θάνατο σε έντιμους μεροκαματιάρηδες, κερδίζοντας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε βάρος τους, κυκλοφορεί ελεύθερος, παρά το γεγονός ότι το Οικ. Παν. Αθήνας έχει αναστείλει την ιδιότητά του και εκκρεμούν πληθώρα ποινικών διώξεων σε βάρος του για κακουργηματική απάτη.
Μ’ αυτόν τον τρόπο «τα πάντα λέλυται, αναίωκται και συγκέχυται των αναιδεστάτων και πονηροτάτων η πόλις γίγνεται», όπως λίαν προσφυώς περιγράφει την κατάσταση ο μεγάλος Δημοσθένης.
Σ’ αυτό το κλίμα της αποσύνθεσης και έσχατης ηθικής διαφθοράς, με τον λαό στριμωγμένο στη γωνία, σιωπηλό, φοβισμένο και κατεστραμμένο οικονομικά, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Άρειος Πάγος ακύρωσε Post Mortem την καταδίκη των 6 που εκτελέστηκαν στο Γουδί.
Μια απόφαση με την οποία αθωώνονται οι πρακτικές και τα εγκλήματα όλων αυτών που οδηγούν την Ελλάδα στον όλεθρο.
Βεβαίως, πάντα υπήρχαν και σήμερα υπάρχουν άξιοι, έντιμοι και ενάρετοι δικαστές και εισαγγελείς στους κόλπους της ελληνικής δικαιοσύνης, ακόμη και στις ανώτατες βαθμίδες.
Ωστόσο, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και η υπεροχή των πονηροτάτων, οι οποίοι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων και των παρανόμων, δεν τους επιτρέπει να εξισορροπήσουν την επιρροή τους.
Ευτυχώς που υπάρχουν έντιμοι και ασυμβίβαστοι δημοσιογράφοι οι οποίοι, παρά τις διώξεις και τους περιορισμούς που υφίστανται, δεν υποστέλλουν τη σημαία του αγώνα και της αξιοπρέπειας, σε πείσμα μιας εμμονικής, διεφθαρμένης και τυραννικής εξουσίας.
