Για χάρη της… ανταγωνιστικότητας ο Άρειος Πάγος προσφέρει νομική κάλυψη στην περιστολή των εργατικών δικαιωμάτων και στην κατάργηση της «ρήτρας μονιμότητας» για την προστασία των εργαζομένων, βάσει του Μνημονίου ΙΙ.
Με ένα σκεπτικό που χαρακτηρίζεται περισσότερο από τους όρους της οικονομίας παρά της νομικής επιστήμης, η πλήρης Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκρινε ότι είναι συνταγματικοί και νόμιμοι οι περιορισμοί των εγγυήσεων για τις απολύσεις των εργαζομένων οι οποίοι τέθηκαν με υπουργική απόφαση του 2012.
Σύμφωνα με την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου η οποία συνεδρίασε υπό την προεδρία της κ. Βασιλικής Θάνου τα περιοριστικά αυτά μέτρα αποσκοπούν, μεταξύ των άλλων, στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, ενώ είναι προαπαιτούμενα για την εκταμίευση των ενισχύσεων. Ως εκ τούτου « επιβάλλεται η άμεση ενσωμάτωσή τους στην εσωτερική έννομη τάξη». Σε διαφορετική περίπτωση, οι αρεοπαγίτες, θεωρούν ότι στερείται η «δυνατότητα εξυγίανσης των επιχειρήσεων μέσω της μείωσης του εργασιακού κόστους».
Σύμφωνα με τους αρεοπαγίτες πρόθεση του νομοθέτη (νόμου 4046/2012 – Μνημόνιο ΙΙ) ήταν να ισχύσουν οι ρυθμίσεις αυτές (του Μνημονίου ΙΙ) περί κατάργησης των ρητρών μονιμότητας «άμεσα ως κανόνες δικαίου της Ελληνικής έννομης τάξης, όπως προκύπτει και από την αιτιολογική έκθεση κατά την οποία, συνιστούν πλήρης κανόνες δικαίου, άμεσης εφαρμογής».
Μόνο 6 αρεοπαγίτες μειοψήφησαν, εκφράζοντας εντελώς αντίθετες απόψεις.
Όλα ξεκίνησαν μετά την αναίρεση που ζήτησαν να ασκηθεί τα ΚΤΕΛ Χαλκιδικής στην απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου που είχε δικαιώσει 5 εργαζομένων στα λεωφορεία (οδηγούς και εισπράκτορες) οι οποίοι είχαν απολυθεί.
