Tης Λήδας Καραγιάννη
Με μοχλό πίεσης την επικείμενη αποφυλάκιση του Γιώργου Ρουπακιά και τις αντιδράσεις που προκάλεσε στους γονείς του Παύλου Φύσσα και στην κοινή γνώμη, η κυβέρνηση φαίνεται ότι επιχειρεί να σπάσει την αποχή των δικηγόρων ή τουλάχιστον να επιφέρει σοβαρό ρήγμα σ’ αυτήν.
Επενδύοντας στη δικαιολογημένη αγανάκτηση που συνοδεύει την αποφυλάκιση του κατ’ ομολογία δολοφόνου του Παύλου Φύσσα προτού ολοκληρωθεί η δίκη για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, διαμορφώνεται τα τελευταία 24ωρα ένα σκηνικό πιέσεων και ισχυρών διλημμάτων στους δικηγόρους που συνεχίζουν την αποχή από τα καθήκοντά τους, διαμαρτυρόμενοι για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Η ανακοίνωση της προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου, η οποία υπεραμύνεται των χειρισμών των συναδέλφων της δικαστών μέχρι και αυτήν τη στιγμή, ρίχνει εμμέσως πλην σαφώς την ευθύνη στους δικηγόρους που δεν δίνουν άδεια για να συνεχιστεί, παρά την αποχή τους, η δίκη. Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως ακόμη κι αν οι συνήγοροι υπεράσπισης είχαν πάρει από τους δικηγορικούς συλλόγους άδεια για να παραστούν, η αποφυλάκιση του Ρουπακιά δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί. Η αναφορά αυτή, ωστόσο, από την πρόεδρο του Αρείου Πάγου στρέφει τα βλέμματα όλων για την αναζήτηση υπευθύνων στους δικηγόρους και όχι στις εγγενείς αδυναμίες της Δικαιοσύνης που δεν κατάφερε να αποτρέψει αυτό που όλοι γνώριζαν, αλλά απεύχονταν. Η κα Θάνου πετά, όμως, το γάντι στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, ζητώντας -έστω και τώρα- να βρεθεί κατάλληλη αίθουσα για να προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς η δίκη για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής.
Η αποφυλάκιση του Ρουπακιά στις 18 Μαρτίου είναι σίγουρο ότι θα χρησιμοποιηθεί από πολλούς, με 
διαφορετικό κάθε φορά πρίσμα και «χρώμα» πολιτικών απόψεων. Από την κυβέρνηση για να πετύχει αυτό που ενδεχομένως δεν έχει καταφέρει με άλλους τρόπους, να επιστρέψουν δηλαδή στις δικαστικές αίθουσες οι δικηγόροι, τους οποίους θα έχει την ευκαιρία να εμφανίσει ως «συνυπεύθυνους» για τη θλιβερή εικόνα που παρουσιάζει η απονομή της δικαιοσύνης. Και η αντιπολίτευση, όμως, θα σπεύσει να κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι δεν μπόρεσε να αποδώσει δικαιοσύνη σε μία υπόθεση όπως αυτή της Χρυσής Αυγής, η οποία μετρά νεκρούς και έχει μεγάλη κοινωνική και πολιτική βαρύτητα.
Όλοι, ωστόσο, αγνοούν ή τουλάχιστον υποκρίνονται ότι ξεχνούν πως η αποφυλάκιση Ρουπακιά απλώς ανέδειξε τις παθογένειες της Δικαιοσύνης. Η δίκη της Χρυσής Αυγής ήταν βέβαιο από την αρχή που ξεκινούσε πως δεν επρόκειτο να είχε ολοκληρωθεί στις 18 Μαρτίου και, άρα, η αποφυλάκιση Ρουπακιά ήταν προδιαγεγραμμένη. Άλλωστε, οι 30 μήνες προσωρινής κράτησης του κατηγορουμένου για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν το ανώτατο όριο που μπορούσε να του επιβληθεί.
Η Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη όμως και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με διαφορετικά μέτρα και σταθμά, a la carte. Μία συντεταγμένη πολιτεία και ένα κράτος Δικαίου πρέπει να σέβεται τους κανόνες που η ίδια νομοθετεί.
Η αποφυλάκιση του Γ. Ρουπακιά ακόμη και με τον όρο του κατ’ οίκον περιορισμού προκάλεσε θλίψη και οργή στην οικογένεια του Παύλου Φύσσα. Έδωσε όμως την ευκαιρία σε πολλούς, αρμοδίους και μη, να χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα» για τη βραδύτητα και τις καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης. Και μοιάζουν να πέφτουν από τα σύννεφα λησμονώντας πως δεν είναι η πρώτη φορά που η Δικαιοσύνη «πληγώνεται» από τις δικές της παθογένειες.
Πολλοί κατηγορούμενοι διαρκούσης της δίκης τους, αφού είχε εκπνεύσει το ανώτατο όριο προσωρινής τους κράτησης και παρέμεναν ελεύθεροι, φαίνεται πως γρήγορα ξεχάστηκαν…. Ακόμη και στο σκάνδαλο της Siemens, όπου οι πρωταγωνιστές (Μιχ. Χριστοφοράκος και Χρ. Καραβέλας), μεσούσης της ανάκρισης, έγιναν…. καπνός.
Χρειάστηκαν μόλις 10 μήνες ακροαματικής διαδικασίας για να διαφανεί πως η υπόθεση της Χρυσής Αυγής, η οποία είναι ακόμη στα πρώτα στάδια εξέτασης μαρτύρων, με τους πιο μέτριους υπολογισμούς θα ξεπεράσει σε διάρκεια κάθε άλλη δίκη, καθώς, όπως όλα δείχνουν, θα φτάσει τα δύο χρόνια.
Οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, ο Γ. Ρουπακιάς 
αποφυλακίζεται σε λίγες ημέρες για να τεθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό και οι μόνοι που θα παραμείνουν στη φυλακή, για να ακούσουν την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, θα είναι όσοι έχουν ήδη στις πλάτες τους καταδίκες για εγκληματικές ενέργειες της Χ.Α.
Η συνένωση όλων των δικογραφιών, την οποία είχε προκρίνει ως επιλογή η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ, αποτέλεσε τη μεγάλη παγίδα στην οποία έπεσε μέσα και η Δικαιοσύνη, που βρίσκεται τώρα εκτεθειμένη και θα πρέπει να δώσει «αγώνα δρόμου» για να πετύχει μία ταχεία και ταυτόχρονα δίκαια δίκη.
Η Δικαιοσύνη έδειξε απλώς να… ακολουθεί την πολιτική βούληση της τότε κυβέρνησης, αφού η ίδια δεν είχε κάνει μέχρι τότε το αυτονόητο: να κινηθεί από μόνη της για εγκληματικές ενέργειες που είχαν κοινά χαρακτηριστικά και κοινό χώρο προέλευσης. Η συνέχεια ήταν προδιαγεγραμμένη. Παρά τους εντατικούς ρυθμούς της ανάκρισης, χάθηκε πολύτιμος χρόνος, με τις δικογραφίες να αλλάζουν χέρια και τον φάκελο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα να περνά στις εφέτες ανακρίτριες. Μόνο αν η υπόθεση της δολοφονίας του 34χρονου αντιφασίστα μουσικού εκδικαζόταν στον Πειραιά, θα είχε εκδοθεί απόφαση για τους κατηγορουμένους, οι οποίοι τώρα θα μπορούσαν να δικαστούν και για την επιπλέον κατηγορία της ένταξης και συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση.
Και τώρα όλοι δείχνουν σαστισμένοι, ρίχνοντας ο ένας στον άλλον το φταίξιμο. Η έλλειψη υποδομών αλλά και ετοιμότητας της Πολιτείας να σταθεί όχι με τυμπανοκρουσίες αλλά με συναίσθημα ευθύνης και σοβαρότητας σε μία υπόθεση με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καθόρισε την εξέλιξη αυτής της δίκης. Η Δικαιοσύνη καλείται τώρα να υπερβεί τις ακραίες φωνές αλλά και σκέψεις που ενδεχομένως υπάρχουν, διαφυλάσσοντας το κύρος της και την απονομή δικαίου.
