«Κατόπιν εορτής» θα κριθεί από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου η συνταγματικότητά ή μη της διάταξης των 33 ημερών που είχε ψηφιστεί, επί υπουργίας Χαρ. Αθανασίου, με το ν. 4254/2014 και καταργήθηκε λίγες ημέρες αργότερα, με το νεώτερο νόμο 4262/2014.
Πρόκειται για τη ρύθμιση που κατήγγειλε πρόσφατα ως «φωτογραφική» και από το Βήμα της Βουλή ς ο Αλέξης Τσίπρας, η οποία αφορούσε την αμνήστευση ακόμη και κατηγορουμένων για τα εξοπλιστικά.
Η εν λόγω διάταξη είχε δεχτεί τα πυρά δικαστικών ενώσεων και πολιτικών προσώπων καθώς συνδέθηκε και με κατηγορούμενο στην υπόθεση των εξοπλιστικών που είχε διατελέσει επικεφαλής στα ναυπηγεία και τελικά αποφυλακίστηκε το περασμένο καλοκαίρι.
Ωστόσο, η κατάργηση αφορά μόνο τα αδικήματα τα οποία διαπράττονται μετά από τις 10 Απριλίου 2014 και όχι για τα προηγούμενα για τα οποία ισχύει η ευνοϊκότερη μεταχείριση!
Την Δικαιοσύνη την απασχόλησε περίπτωση υπαλλήλου Συνεταιρισμού που είχε καταδικαστεί για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος κατ΄ εξακολούθηση για υπεξαγωγή εγγράφων.
Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου στην υπ΄αριθμόν 415/2016 απόφασή του με την οποία το ζήτημα παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια τονίζει μεταξύ άλλων πως η επίμαχη διάταξη του 2014 «ισοδυναμεί με θέσπιση αμνησίας» και μάλιστα για σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς, κυρίως υπαλλήλων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου!
Αναλυτικά η απόφαση του Ποινικού Τμήματος αναφέρει:
«Η εν λόγω απάλειψη της περίπτωσης δ’ του άρθρου 263 Α του Ποινικού Κώδικα, που έχει ως αποτέλεσμα αναδρομικά την άρση του αξιοποίνου της αξιόποινης πράξης μίας ειδικής κατηγορίας κρατικών λειτουργών -υπαλλήλων ΝΠΙΔ, ακόμη και για σοβαρές εκκρεμείς σε οποιοδήποτε στάδιο κακουργηματικές πράξεις, αφού δεν δικαιολογείται από το νομοθέτη, ως μέτρο αντεγκληματικής πολιτικής λόγω κοινωνικοπολιτικών συνθηκών, δικαιολογείται δε με την νεότερη επαναφορά της διάταξης και του αξιοποίνου, ως απλή “παραδρομή” του νομοθέτη, ισοδυναμεί με θέσπιση αμνηστίας, κατά τρόπο συγκαλυμμένο, ώστε να αρθεί η ποινική ευθύνη προσώπων της άνω ειδικής κατηγορίας της περ. δ. του άρθρου 263 Α του Ποινικού Κώδικα κατά των οποίων υπάρχει εκκρεμής ποινική κατηγορία στη Δικαιοσύνη ή και καταδίκη, γι’ αυτό και θα έπρεπε η εν λόγω διάταξη, κατά το άρθρο 93 παρ.4 του Συντάγματος, να μην εφαρμοσθεί, ως αντισυνταγματική, ως αντιβαίνουσα στις διατάξεις των άρθρων 47 παρ. 3 και 26 του Συντάγματος, διότι ο άνω νόμος στην ουσία και κατ’ αποτέλεσμα παρέσχε νομοθετικά χωρίς καμία δικαιολόγηση άφεση ποινικής ευθύνης ορισμένης κατηγορίας κατηγορουμένων και καταδικασμένων προσώπων, συγκεκριμένου κύκλου περιπτώσεων, και δη αμνήστευσε μεταξύ άλλων και σοβαρές κακουργηματικές πράξεις, κυρίως διαφθοράς υπαλλήλων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου. Επομένως κατά την επικρατήσασα γνώμη οι υπάλληλοι τους, θεωρούνται υπάλληλοι με την έννοια του νόμου, και εφαρμόζεται για αυτούς η διάταξη του άρθρου 259 του Ποινικού Κώδικα».
