Ο δικαστικός αγώνας που έδινε εργαζόμενη με διαδοχικές συμβάσεις έργου επί τρία χρόνια, μετά την απόλυσή της από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων, βρήκε δικαίωση στο Πρωτοδικείο της Αθήνας.
Με την υπ’ αρ. 233/2012 απόφασή του, το δικαστήριο έκρινε ότι οι συμβάσεις έργου που υπέγραφε η συμβασιούχος από το 2008 έως το 2011 «φέρουν τον τίτλο αυτό κατ’ επίφαση», αφού στην πραγματικότητα υποκρύπτουν σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου.
Σύμφωνα με το Πρωτοδικείο της Αθήνας, η συμβασιούχος κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων και για τον χαρακτηρισμό της σύμβασής της ως αορίστου ή ορισμένου χρόνου θα πρέπει να εφαρμόζεται η εργατική νομοθεσία.
Όπως άλλωστε αναφέρει η απόφαση, η συνταγματική (άρθρο 103 Συντάγματος) απαγόρευση μετατροπής των συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου χρόνου δεν εμποδίζει τα δικαστήρια να κάνουν τον ορθό χαρακτηρισμό των συμβάσεων εργασίας.
Επιμέλεια: Φίλιππος Καραμέτος
