Έρευνα: Χρήστος Μαζάνης
Κάμερα: Χάρης Γκίκας
Μοντάζ: Αποστόλης Μαρούσης,Δημήτρης Τριανταφύλλου
Παναγιώτης Μετρητίκας, Θανάσης Παλλαντζάς
Τα τελευταία χρόνια δεν είναι λίγες οι φορές που ο διεθνής τύπος πραγματοποίησε πολλά ρεπορτάζ στη χώρα μας σχετικά με την εμπορία ανθρώπων αλλά και την πορνεία, αφού οι αφορμές και τα κίνητρα ήταν και παραμένουν πολλά. Η οικονομική κρίση, η εξαθλίωση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, το προσφυγικό πρόβλημα αλλά και η αδράνεια στην τήρηση των νόμων, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.
Ανήλικοι μετανάστες που εκπορνεύονται για να μπορέσουν να επιβιώσουν, γυναίκες που πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από συγκεκριμένα κυκλώματα, ιερόδουλες οι οποίες εργάζονται παράνομα και αυξάνονται ραγδαία, εκδιδόμενα πρόσωπα νόμιμα τα οποία διαμαρτύρονται για σαθρή νομοθεσία και εγκατάλειψη από την Πολιτεία, οίκοι ανοχής που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά χωρίς άδεια, ανθρωποκυνηγητό, πρόστιμα, αύξηση των σεξουαλικώς μεταδιδομένων νοσημάτων και κραυγές των πολιτών για καλύτερη ποιότητα ζωής δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα.
Ο κρατικός μηχανισμός μέχρι σήμερα δεν φέρεται να τόλμησε να κοιτάξει σοβαρά το θέμα του sex trafficking και της πορνείας στη χώρα. Παρέμενε συνήθως παρατηρητής και όταν η κοινωνική κραυγή ξεσπούσε γίνονταν κάποιες μεμονωμένες παρεμβάσεις, οι οποίες αποδείχθηκαν επιπόλαιες που τελικά δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα αντί να λύσουν.
Δείτε στο παρακάτω βίντεο τι ακολουθεί:
«Μας προβληματίζει ότι τα θύματα τράφικινγκ έχουν εξοικειωθεί με το σεξ επιβίωσης»
«Νομίζω ότι έχει αλλάξει πολύ η γενική εικόνα που έχουμε για το τράφικινγκ. Αυτό που ξέραμε το 2000 για γυναίκες από την Ανατολική Ευρώπη δεν συμβαίνει πια. Τώρα διασταυρώνονται τα δίκτυα διακίνησης ανθρώπων με τα δίκτυα σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Οι ίδιοι άνθρωποι που μεταφέρουν ανθρώπους στην Ευρώπη, οι ίδιοι άνθρωποι τους χρησιμοποιούν, κυρίως γυναίκες», αναφέρει ο πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου, Νικήτας Κανάκης.
.jpg)
«Τώρα που διασταυρώνονται τα δίκτυα έχουμε κυρίως γυναίκες από την Αφρική αλλά και από την Ασία. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε πολλά ακόμα, τώρα μαθαίνουμε, τώρα προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει κυρίως μέσα από τις μαρτυρίες των γυναικών που έρχονται εδώ και μας ανοίγονται, μας μιλάνε. Ένα καινούργιο φαινόμενο όμως το οποίο παρατηρούμε είναι αυτό του λεγόμενου “σεξ επιβίωσης”. Οι διακινητές είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από την Πολιτεία στις δράσεις τους. Ανακαλύπτουμε τι έχει συμβεί στις γυναίκες θύματα μέσα από τις επισκέψεις τους στα γυναικολογικά μας ιατρεία. Κάποιες όμως από αυτές φαίνεται να έχουν εξοικειωθεί με το ότι το σεξ επιβίωσης είναι η προοπτική τους, κι αυτό μας προβληματίζει πολύ. Η νέα μορφή τράφικινγκ και πορνείας στην Ελλάδα σχετίζεται άμεσα με τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Αυτό το αντιλαμβανόμαστε και με πολλούς ασυνόδευτους έφηβους που φτάνουν στην Ελλάδα. Ανήλικα παιδιά μπαίνουν σε αυτά τα κυκλώματα προσπαθώντας να επιβιώσουν. Υπάρχει πάντα μια πρόθυμη αγορά που αναζητά νέα θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Τα νούμερα πια δεν υπάρχουν. Δεν έχουμε μελέτες έτσι όπως γινόντουσαν τα προηγούμενα χρόνια. Η αντίληψη της κοινωνίας έχει αλλάξει και δεν θεωρεί το τράφικινγκ προτεραιότητά της. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως αλλάζει η εικόνα της πορνικής αγοράς στη χώρα», προσθέτει.
Ο Γολγοθάς των γυναικών που ξεφεύγουν από τα κυκλώματα
Η Θεοδώρα Γιαννή είναι κοινωνική λειτουργός και προϊστάμενη του Τμήματος Υποδοχής του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Στο συγκεκριμένο κέντρο καταφεύγουν γυναίκες θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
«Συναντάμε συχνά γυναίκες που έχουν περάσει τραυματικές εμπειρίες και πολύ άσχημες συνθήκες βίας και καταναγκασμού. Οι γυναίκες που έρχονται σε εμάς έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από το κύκλωμα που τις εκμεταλλευόταν. Εμείς προσπαθούμε με τους τρόπους μας και με διαδικασίες να τις επαναφέρουμε στην κοινωνία. Είναι βέβαια πολύ δύσκολο. Αντιμετωπίζουμε ακόμα και ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Οι γυναίκες αυτές φοβούνται και ταράσσονται ακόμα και με έναν ήχο. Φανταστείτε ότι κάποιες από αυτές τις εξανάγκαζαν να πουλάνε το κορμί τους, κλεισμένες σε έναν χώρο, σε άθλιες συνθήκες. Εκείνο που χρειάζονται πάνω απ’ όλα είναι ξανά το χτίσιμο σχέσεων εμπιστοσύνης. Τα θύματα εμπιστεύτηκαν κάποιον ο οποίος τους εξανάγκασε να κάνουν κάτι για το οποίο δεν είχαν συμφωνήσει», αναφέρει και συνεχίζει:
«Είχαμε πολλές γυναίκες από τη Βουλγαρία αλλά και τη Ρουμανία. Επίσης περιπτώσεις από τη Νιγηρία ενώ πια αυξάνεται περισσότερο ο αριθμός γυναικών προσφύγων, δηλαδή από τη Συρία και το Αφγανιστάν. Ασχολούμαστε όμως και με κορίτσια ανήλικα».
Η κα Γιαννή εξηγεί στον φακό του zougla.gr και τον τρόπο όπου αυτές οι γυναίκες πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Παράλληλα επισημαίνει και τα προβλήματα που υπάρχουν προκειμένου να εξαρθρωθεί ένα δίκτυο διακίνησης παρόλο που τα θύματα συνεργάζονται με την Αστυνομία.
«Για εμάς μέρος του προβλήματος είναι και ο πελάτης»
«Υπήρξε μια αντιμετώπιση από το κράτος όλο αυτό το διάστημα η οποία δεν θα έλεγα ότι εξάλειψε το πρόβλημα. Προσπαθούσε και τα κατάφερνε πολλές φορές το οργανωμένο έγκλημα να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από εμάς. Ενώ σε επίπεδο νομικό έχουμε ανταποκριθεί ως κράτος, δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε τους νόμους, και σε επίπεδο προστασίας των θυμάτων και σε επίπεδο δίωξης του εγκλήματος. Τα κυκλώματα της ελπίδας είναι πολύ επιδέξια στο να στρατολογούν ανθρώπους. Παρόλο που έχουμε ένα δυνατό οπλοστάσιο, μιλάμε για ένα αόρατο έγκλημα. Ένα έγκλημα που με στατιστικούς όρους ένας στους εκατό χιλιάδες διακινητές πιάνεται», αναφέρει ο Ηρακλής Μοσκώφ ,Εθνικός Εισηγητής για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων.
«Δεν υπάρχουν στατιστικές για να αποτυπωθεί το έγκλημα»
«Οι στατιστικές είναι το μεγάλο μας πρόβλημα διότι δεν υπάρχει κάτι στατιστικά αποτυπωμένο σήμερα, εφόσον μιλάμε για ένα αόρατο έγκλημα που συμβαίνει δίπλα μας και εξαιτίας μας, διότι και εμείς είμαστε κομμάτι της ζήτησης», προσθέτει ο κος Μοσκώφ. «Για εμάς αρχαιότερο επάγγελμα δεν είναι η πόρνη αλλά ο κλέφτης ανθρώπων, αυτός δηλαδή που εκμεταλλεύεται την υπεραξία της αξιοπρέπειας ενός ανθρώπου. Για μας ο πελάτης είναι μέρος του προβλήματος και πρέπει να καταλάβει πως η πορνεία δεν είναι αυτό που νομίζει και να ενδιαφερθεί για αυτούς τους ανθρώπους όπου παραβιάζονται τα δικαιώματά τους», τονίζει.
Δύο οι απόψεις για την εργασία στο σεξ στην Ελλάδα Ο Ηρακλής Μοσκώφ αναφέρεται και στις διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν στην Ελληνική κοινωνία όσον αφορά στο φαινόμενο της εργασίας στο σεξ. Όπως λέει, «στην Ελλάδα υπάρχουν δύο τάσεις για αυτό το θέμα. Η μία είναι ότι η ανδρική ή η γυναικεία αξιοπρέπεια δεν είναι παρεχόμενη υπηρεσία και η άλλη είναι ότι είναι. Στην Ελλάδα προσπαθήσαμε να κάνουμε μια επιτροπή όπου εξέτασε το Σκανδιναβικό μοντέλο, το οποίο δεν δέχεται ότι είναι παρεχόμενη υπηρεσία και χτυπάει ουσιαστικά τον πελάτη, και ταυτίζει το να αγοράσεις έναν άνθρωπο, μια υπηρεσία με το τράφικινγκ. Αυτή είναι η μία τάση. Υπάρχει όμως και μια άλλη εξίσου δυνατή η οποία λέει πως για να υπερασπιστούμε αυτούς τους οποίους εργάζονται στο σεξ θα πρέπει να κατοχυρώσουμε το επάγγελμα και να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στα εργασιακά δικαιώματά τους. Ολοένα όμως και περισσότερες χώρες υιοθετούν το Σκανδιναβικό μοντέλο».
«Η οικονομική κρίση βοήθησε στην αύξηση του σεξ τράφικινγκ»
«Με την οικονομική κρίση το σεξ τράφικινγκ έχει έξαρση με τη λογική ότι βγήκαν πάρα πολλά κορίτσια στην πιάτσα, στα σπίτια, στον δρόμο, στα γραφεία, στις αγγελίες. Οι γυναίκες για να είναι πιο αγαπητές, πιο θελκτικές και πιο ανταγωνιστικές στους διακινητές υπήρξε αθέμιτος ανταγωνισμός, και αυτός ο ανταγωνισμός έφερε τα πάνω κάτω», εξηγεί στην κάμερα του zougla.gr η Άννα Κουρουπού, διευθύντρια της ΜΚΟ «Red Umbrella Athens».
«Εργάζομαι στο σεξ, αλλά όχι πλέον σε οίκο ανοχής. Με έπιασε η οικονομική κρίση όταν εργαζόμουν σε οίκο ανοχής και έχω ζήσει πολύ καλά την ιστορία όταν ερχόντουσαν διάφοροι τύποι να μου φέρουν ένα κομμάτι κρέας», προσθέτει.
Σύμφωνα με την ίδια «έχουνε γίνει πάρα πολύ μικρές αλλαγές ως προς την αντιμετώπιση του κράτους προς τον εργαζόμενο στο σεξ».
Εξηγώντας τις αλλαγές που υπάρχουν στην εργασία στο σεξ τα τελευταία χρόνια επισημαίνει: «Υπάρχουν τιμές από 10 ευρώ μέχρι 1.000 ευρώ. Απλά τώρα η προσφορά του πελάτη είναι μικρότερη με μεγαλύτερες απαιτήσεις, κάτι το οποίο δεν ίσχυε παλαιότερα. Παλαιότερα είχες την επιλογή να συνδιαλαγείς με τον πελάτη. Τώρα όταν είσαι και παράνομος και τον έχεις και ανάγκη και αυτός το ξέρει και σου δίνει και λιγότερα χρήματα, σε εκβιάζει κατά κάποιο τρόπο. Οπότε και εκεί το αλισβερίσι αλλάζει αφού δεν μπορείς νομικά να προστατευθείς».
«Πλήρωνα την Αστυνομία για να μην περνάω αυτόφωρα επειδή είχα παράνομο οίκο ανοχής»«Στο κέντρο της Αθήνας πιάνουν τις γυναίκες που εκδίδονται, ακόμα και μέσα στο σούπερ μάρκετ όπου βρίσκουν καταφύγιο ή σε ένα κατάστημα. Τις πιάνει η Αστυνομία και τις ταλαιπωρεί, ενώ ο νόμος λέει πως σε πιάνουν εάν συλληφθείς επ’ αυτοφώρω σε συνδιαλλαγή με τον πελάτη. Οι αστυνομικοί γνωρίζουν τα πάντα. Και το τρελό είναι ότι πιάνουν αυτές τις γυναίκες και τους επιβάλουν πρόστιμα. Διατηρούσα παράνομο οίκο ανοχής διότι δεν μπορούσα να πάρω άδεια και περνούσα πολλά αυτόφωρα. Για να μην περνάω αυτόφωρα έδινα 2.000 ευρώ τον μήνα στην Αστυνομία», προσθέτει.
«Πλασματικός ο αριθμός των εκδιδόμενων προσώπων στη χώρα» «Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τα νόμιμα άτομα που εκδίδονται αλλά ούτε τα παράνομα. Και φυσικά κανείς δεν μπορεί να ξέρει τον τζίρο της πορνείας . Όλα τα νούμερα είναι πλασματικά. Είμαστε ένα ξέφραγο αμπέλι και επιμένω ότι το σεξ τράφικινγκ ανεβαίνει επικίνδυνα. Κάνω αυτή τη δουλειά η οποία δεν ήταν επιλογή μου. Το κράτος μας έχει εγκαταλείψει. Εγώ τι θα κάνω όταν δεν θα μπορώ να δουλεύω, τι σύνταξη θα έχω ; Δεν ενδιαφέρει κανέναν. Δεν ζητάμε μόνο μια σύνταξη, μια περίθαλψη αλλά να πληρώνουμε και εφορία. Τώρα τον τρόπο θα τον βρουν αυτοί. Να σας πω επίσης πως μάστιγα της εποχής είναι το σεξ χωρίς προφύλαξη και φυσικά είναι σε έξαρση οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες αρρώστιες», καταλήγει.
«Αν δεν υπήρχαμε θα γινόντουσαν πολλοί βιασμοί»
Η Μαρίνα Χέλγκα και η Σάσα Κρητικού είναι τρανς. Εργάζονται στην πιάτσα της Λεωφόρου Καβάλας για πολλά χρόνια. Στον φακό της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας εξηγούν τις δυσκολίες του “επαγγέλματος” αλλά και τι διαπιστώνουν στη δικιά τους πιάτσα αγοραίου έρωτα τα τελευταία χρόνια.
«Η κρίση μας έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Οι τιμές έχουνε πέσει και οι απαιτήσεις των πελατών έχουνε γίνει πολύ πιο σκληρές απ’ ότι ήτανε. Είμαστε παράνομες και το ξέρουμε. Περνάνε , μας γράφουνε και μετά από μερικούς μήνες δικαζόμαστε και πληρώνουμε πρόστιμο. Είναι πταίσμα πια. Το πρόστιμο είναι από 450 έως και 1.000 ευρώ. Θα θέλαμε να είμαστε νόμιμες, θα θέλαμε μια νομοθεσία η οποία όμως θα μας κάλυπτε. Δεν έχουμε καμιά βοήθεια από πουθενά», λένε.
«Κοιτάμε στην πιάτσα να υπάρχει ισορροπία»
«Εμείς εκτελούμε λειτούργημα να ξέρετε. Έρχεται ο κάθε ανώμαλος, ο κάθε ψυχικά άρρωστος εδώ πέρα και βγάζει τα βίτσια του πάνω μας. Αν δεν υπήρχαν οι τρανς, αν δεν υπήρχαν οι πουτ… θα υπήρχαν πάρα πολλοί βιασμοί. Οι τιμές άλλαξαν πολύ. Εκεί που παίρναμε 50 ευρώ στο αυτοκίνητο, και 200 στο σπίτι, τώρα εδώ βρίσκεις από 10 ευρώ στο αυτοκίνητο μέχρι και 50 ευρώ. Το πρόβλημα των νταβατζήδων δεν το έχουμε σήμερα όπως παλιά. Κοιτάμε στην πιάτσα να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ μας με τη συνεννόηση. Σχετικά με τους αριθμούς των τρανς κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει πόσοι είναι που εκδίδονται. Επίσης πάρα πολλές λόγω της κρίσης γύρισαν πίσω στις πόλεις τους και συνεχίζουν τη δουλειά τους εκεί. Όσο υπάρχει κρίση θα υπάρχει και περισσότερο πορνεία», καταλήγουν.
Τα νόμιμα, τα ημινόμιμα τα παράνομα εκδιδόμενα πρόσωπα
Περίπου 3.000 εκδιδόμενα πρόσωπα είναι εγγεγραμμένα στο Σωματείο Εκδιδομένων Προσώπων Ελλάδος(ΣΕΠΕ), σύμφωνα με τον νομικό του εκπρόσωπο, Δημήτρη Μωραΐτη.
Τι σημαίνει όμως να ανήκεις στο σωματείο ; Σύμφωνα με τον ίδιο, σημαίνει ότι τα άτομα αυτά έχουν χαρακτηρισμούς, περνάνε ιατρικούς ελέγχους , και έχουν όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά , είναι καθόλα νόμιμα.
«Ο νομοθέτης το 1999 με τον νόμο 2734 όρισε τις προϋποθέσεις για να νομιμοποιηθεί μια γυναίκα ή πρόσωπο, ως εκδιδόμενο πρόσωπο. Αυτός ο νόμος έχει μια διαδικασία με κάποια πιστοποιητικά, ιατρικούς ελέγχους προκειμένου να εκδίδεται ένα πιστοποιητικό. Αυτό το πιστοποιητικό πλέον είναι μια βεβαίωση η οποία βεβαιώνει ότι για όλη την επικράτεια η συγκεκριμένη γυναίκα ή το πρόσωπο έχει τις προδιαγραφές για να εκδίδεται.Δηλαδή είναι υγιές πρόσωπο, δεν είναι παντρεμένο, είναι πάνω από 18 ετών, και είναι ένα πρόσωπο που περνάει ιατρικούς ελέγχους κάθε 15 ημέρες. Αυτό σημαίνει πως ένα πρόσωπο αν κατέχει αυτό το πιστοποιητικό μπορεί να εκδίδεται χωρίς να παίρνει πρόστιμα. Παρόλο όμως που κατέχει το πιστοποιητικό, μπορεί να συλληφθεί στον δρόμο. Βεβαίως οι περισσότερες που συλλαμβάνονται στον δρόμο δεν έχουν πιστοποιητικό. Παρ’ όλα αυτά γίνεται προσαγωγή από την Αστυνομία, συντάσσεται μηνυτήρια αναφορά και στη συνέχεια πάνε στο πταισματοδικείο. Το δικαστήριο αν δεν έχεις πιστοποιητικό προβλέπει πρόστιμο, εάν έχεις αθωώνεσαι», επισημαίνει.
«Με επιφύλαξη τα εκδιδόμενα πρόσωπα αγγίζουν τις 100.000» «Όμως σε όλη την Ελλάδα, εκδίδονται και γυναίκες που δεν έχουν πιστοποιητικό, δεν είναι καταχωρημένες στον κατάλογο που έχουμε εμείς. Αυτές που εκδίδονται σε οίκους ανοχής μπορεί να είναι 40.000 – 50.000 και πάλι με επιφύλαξη. Γενικά στην Ελλάδα όλες μαζί μπορεί να αγγίζουν τις 100.000 χιλιάδες αλλά δεν υπάρχουν αριθμοί, δεν μπορούμε να πούμε με ακρίβεια τίποτα», προσθέτει.
Οι παράνομοι οίκοι ανοχής που τους κλείνουν και ανοίγουν την επόμενη μέρα
Στην Αθήνα σύμφωνα κανένας οίκος ανοχής δεν έχει άδεια, λέει ο κος Μωραΐτης. «Άδειες υπάρχουν μόνο στη Θεσσαλονίκη ,στην Πάτρα, στα Χανιά και στη Λάρισα. Στην Αθήνα υπήρξαν 4 άδειες μόνο αλλά ανακλήθηκαν το 2014. Οι οίκοι ανοχής λειτουργούν χωρίς άδεια και επαναλειτουργούν αφού σφραγίζονται περνώντας την αυτόφωρη διαδικασία.
«Ελάχιστες γυναίκες έχουν πιστοποιητικά στα πορνεία»
Οι γυναίκες που δουλεύουν στους οίκους ανοχής και έχουν πιστοποιητικό είναι ελάχιστες. Κι αυτό γιατί είτε έχουν είτε δεν έχουν πιστοποιητικό συλλαμβάνονται από την Αστυνομία επειδή είναι παράνομος ο οίκος ανοχής. Οπότε αυτές οι γυναίκες που δουλεύουν δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για το πιστοποιητικό. Πολλές επίσης ξέρουν πως εάν βγάλουν πιστοποιητικό θα φακελωθούν και δεν το θέλουν διότι αν επιλέξουν να φύγουν από αυτή τη δουλειά ή να παντρευτούν ή οτιδήποτε, κάποιος μπορεί να το βρει».
«Αυξάνονται οι Ελληνίδες που εκπορνεύονται – Εθίζονται στο εύκολο χρήμα»
«Από το 2011 και μετά υπάρχει αύξηση της πορνεία στην Ελλάδα που μπορεί να φτάνει και το 200%. Υπάρχει αύξηση και στις Ελληνίδες που εκδίδονται, αλλά όχι σε οίκους ανοχής, αλλά σε ξενοδοχεία και στον δρόμο. Επίσης όταν ένα πρόσωπο συλληφθεί σε ξενοδοχείο να εκδίδεται δεν περνάει αυτόφωρο, συντάσσεται απλά μηνυτήρια αναφορά, πταίσμα δηλαδή», εξηγεί ο νομικός εκπρόσωπος του ΣΕΠΕ.
Ο νέος όρος στα δικαστήρια είναι το happy τράφικινγκ
«Τώρα υπάρχει και το happy τράφικινγκ, είναι ένας άλλος όρος που έχουμε δώσει στα δικαστήρια. Να ξέρετε ότι το ποσοστό των γυναικών που αναγκάζονται με τη βία να εκδίδονται έχει μειωθεί πάρα πολύ. Επίσης παρατηρούμε ότι υπάρχει αύξηση της πορνείας στις μικρές ηλικίες διότι το θεωρούν εύκολο χρήμα».
Τα studio, οι νέες πιάτσες και ο ρόλος των μεταναστών στην αύξηση της πελατείας
«Στην αρχή ήταν το Μεταξουργείο και η Φυλής. Τώρα οι πιάτσες έχουν πάει παντού, όπως για παράδειγμα στην Λεωφόρο Ποσειδώνος, στην περιοχή της Γλυφάδας, της Βούλας στο Φάληρο. Οι μετανάστριες συνήθως εκδίδονται μεταξύ μεταναστών. Δεν έχουν επηρεάσει ιδιαίτερα τη δουλειά των εδώ γυναικών. Θα έλεγα ότι οι μετανάστες αύξησαν την πελατεία. Η φθηνή πορνεία στο Μεταξουργείο για παράδειγμα με τα 10 ευρώ έχει αυξηθεί πολύ λόγω του μεταναστευτικού. Δεν βλέπουμε γυναίκες πρόσφυγες πχ από τη Συρία να μπαίνουν σε οίκο ανοχής και να εκδίδονται. Επίσης δύσκολα ένας μετανάστης θα δώσει 50 ευρώ για να πάει σε ένα στούντιο, το οποίο είναι η καινούργια μορφή του οίκου ανοχής, όταν μπορεί να έχει την ίδια υπηρεσία με 10 ευρώ. Τα studio έγιναν για τους ανθρώπους με μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια. Επίσης σε αυτά τα στούντιο συναντάμε και μια αύξηση των γυναικών που δουλεύουν οι οποίες έχουν πιστοποιητικά».
Αλλαγή της νομοθεσίας ζητούν τα εκδιδόμενα πρόσωπα
Η Δήμητρα Κανελλοπούλου, είναι εργαζόμενη στο σεξ και πρόεδρος του Σωματείου Εκδιδομένων Προσώπων Ελλάδος (ΣΕΠΕ). Όπως μας λέει, «περίπου 2.000 γυναίκες νόμιμες που εκδίδονται σε όλη την Ελλάδα μετρά αυτή τη στιγμή το Σωματείο. Υπάρχουν όμως και περίπου 1.500 άτομα που ανήκουν στο Σωματείο και είναι δηλωμένα ως υπηρετικό προσωπικό σε οίκους ανοχής. Ένα από τα παράδοξα όμως της σημερινής νομοθεσίας είναι ότι κάποιο άτομο από 40 έως 50 ετών μπορεί να δηλωθεί ως εκδιδόμενο άτομο αλλά όχι ως βοηθητικό προσωπικό»
Η ίδια διαπιστώνει πως οι νόμιμες εκδιδόμενες γυναίκες έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Όπως τονίζει «ο νόμος θα πρέπει να αλλάξει. Όποιος θέλει να κάνει αυτό το επάγγελμα θα πρέπει να έχει επαγγελματική έδρα, να έχει ταμειακή μηχανή, εάν είναι στον δρόμο να έχει μπλοκ παροχής υπηρεσιών. Η πορνεία και η πολιτική δεν έχουν συνταξιοδοτήσιμα χρόνια».
Σύμφωνα με την ίδια τα μισά χρήματα από τη αμοιβή στον οίκο ανοχής τα παίρνει η κοπέλα. «Τα εξευτελιστικά παζάρια είναι κάτι που αντιμετωπίζουμε συνεχώς λόγω της οικονομικής κρίσης. Στο Μεταξουργείο ψάχνουν σεξ ακόμα και με 5 ή 6 ευρώ ενώ η ταρίφα είναι 10». Επίσης αναφέρεται και στα παράλογα της νομοθεσίας για να ανοίξει κάποιος οίκο ανοχής σήμερα στη χώρα.
Η μανία για σεξ χωρίς προφύλαξη και οι γυναίκες νταβαζτήδες
Η Τάνια είναι ιερόδουλη. Βρίσκεται στην Ελλάδα 20 χρόνια και εργάζεται στο σεξ 10 χρόνια. Όπως εξηγεί στη δουλειά έχουν αλλάξει πολλά. Η ίδια μάλιστα αποκαλύπτει πως είχε γυναίκα νταβατζή για ένα διάστημα. Η Τάνια ήρθε στην Ελλάδα για να δουλέψει στο σεξ για κάποια χρόνια και στη συνέχεια να επιστρέψει στη χώρα της. Τελικά όμως αυτό δεν έγινε και έμεινε εδώ. «Γνωρίζω τι μπορώ να πάθω κάνοντας σεξ χωρίς προφυλακτικό που μου ζητούν οι πελάτες αλλά δεν το κάνω δεν θέλω να πάθω κάτι. Υπάρχουν όμως πολλές που το κάνουν και αυτές είναι ανταγωνιστικές», λέει μεταξύ άλλων.
«Προσπαθούμε να πείσουμε τις κοπέλες να σταματήσουν να εκπορνεύονται»
Εδώ και αρκετά χρόνια η Μάρθα Πολυράκη, πρόεδρος του σωματείου «Νέα Ζωή», μπαίνει σε οίκους ανοχής και προσπαθεί να μιλήσει σε γυναίκες για να τις ενθαρρύνει και να τις πείσει πως θα πρέπει να σταματήσουν να εκδίδονται. Παράλληλα προσπάθειες γίνονται και με πρόσωπα τα οποία εκδίδονται στο πεζοδρόμιο. Σκοπός της, όπως λέει είναι να δώσει σε αυτά τα πρόσωπα αξία και να τα πείσει ότι μπορούν να φύγουν από εκεί μέσα και να αρχίσουν μια νέα ζωή. «Εάν τους πλησιάσεις με άλλο σκοπό βγαίνει από μέσα τους η αξία η οποία είναι κρυμμένη και καταπατημένη. Είδαμε με την πάροδο του χρόνου ότι οι κοπέλες μας εμπιστεύθηκαν και άρχισαν να επισκέπτονται το γραφείο μας για να ζητήσουν βοήθεια».
«Ασυνόδευτα παιδιά εκτεθειμένα σε κινδύνους»
«Ξέρουμε ότι υπάρχουν παιδιά τα οποία εκδίδονται αλλά δεν μπορούμε να έχουμε αριθμητικά στοιχεία. Επίσης ξέρουμε ότι πολλά από αυτά τα παιδιά το κάνουν από “επιλογή” τους. Τα ίδια τοποθετούνται και λένε ότι είναι “επιλογή” που το κάνουν. Και φυσικά τα κορίτσια τα οποία κάνουν το λεγόμενο survival sex. Επίσης έχουμε και εξαναγκαστικούς γάμους ανηλίκων. Οι πληροφορίες αυτές φτάνουν όλες σε εμάς κατά καιρούς. Από τότε που ξεκίνησε η κατάσταση με την προσφυγική κρίση υπάρχει σειρά λαθών που δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον έτσι ώστε όλα αυτά να αναπτύσσονται. Έχουμε μικρό αριθμό κλινών, υπερβολικά μεγάλο αριθμό παιδιών στα νησιά, μεγάλο αριθμό παιδιών ανά την χώρα που δεν έχουμε δυνατότητα να τα υποστηρίξουμε», επισημαίνει η Μαρία Μουδάτσου, δικαστική ψυχολόγος και αντιπρόεδρος της ΜΚΟ «Praksis».
Οι άθλιες συνθήκες στα hot spot δημιουργούν προϋποθέσεις για σεξουαλική εκμετάλλευση
«Έχουμε υποστηρίξει μέχρι σήμερα περίπου 2.500 παιδιά στις δικές μας δομές φιλοξενίας. Κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις είχαν καταλήξει σε αυτό που συζητάμε αλλά ευτυχώς σώθηκαν. Αριθμός δεν υπάρχει καταγεγραμμένων. Υπάρχουν τα στοιχεία που έχει ο κάθε οργανισμός τα δικά του. Δεν υπάρχει ένας κεντρικός αριθμός θυμάτων. Παραδοσιακά στην εμπορία υπάρχει ο “μαύρος αριθμός”. Τα hot spot έτσι όπως είναι διαμορφωμένα σε Σάμο και Λέσβο, χτυπάει πραγματικά κόκκινο. Έχουμε μεγάλο αριθμό παιδιών που ζουν σε άθλιες συνθήκες. Και φυσικά οι ανήλικοι είναι η ευάλωτη κοινωνική ομάδα. Τον τελευταίο χρόνο υποστηρίξαμε πάνω από 850 παιδιά σε κατάσταση που θα μπορούσαν να πέσουν θύματα του όποιου».
Η έρευνα που απέδειξε τη σύνδεση της πορνείας με την εμπορία ανθρώπων
Η «Praksis» είχε πραγματοποιήσει και μια μελέτη για την πορνεία στην Ελλάδα, όπου μέλη της μίλησαν με κοπέλες σε οίκους ανοχής και πελάτες. «Αυτό που διαπιστώσαμε είναι αρχικά ότι οι εργαζόμενες στο σεξ δεν είχαν άλλη επιλογή για εργασία . Η μελέτη προσπαθούσε ουσιαστικά να δει κατά πόσο υπάρχει σύνδεση της πορνείας με την εμπορία ανθρώπων. Από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι συνδέονται ως εξής. Όταν μια χώρα επιλέγει να έχει την πορνεία νόμιμα και δεν φτιάχνει την νομοθεσία όπως πρέπει και ως οφείλει καταλήγει στο να δίνει όλο το κατάλληλο περιβάλλον για να αναπτύσσεται η εμπορία ανθρώπων», επισημαίνει η κα Μουδάτσου.
800 παραβάσεις για πεζοδρομιακή πορνεία τους πρώτους 10 μήνες του 2018
«Όσον αφορά στο θέμα με τους ανήλικους που εκπορνεύονται στο κέντρο της Αθήνας ,τουλάχιστον από τις έρευνες που έχουνε γίνει έως τώρα δεν υφίσταται τέτοιο φαινόμενο» , λέει ο εκπρόσωπος τύπου της ΕΛ.ΑΣ., Θεόδωρος Χρονόπουλος. «Μόνο το πρώτο 10μηνο του 2018 είχαμε τουλάχιστον 800 βεβαιώσεις παραβάσεων για εκδιδόμενες γυναίκες στον δρόμο. Επίσης οι συλλήψεις που έχουν γίνει το πρώτο δεκάμηνο του 2018 για οργανωμένα δίκτυα διακίνησης ανθρώπων με σκοπό την σεξουαλική εκμετάλλευση φτάνουν περίπου τα 150 άτομα» προσθέτει. «Υπάρχει μια προσπάθεια η οποία εντείνεται συνεχώς. Είναι ένα φαινόμενο που δεν αντιμετωπίζεται μόνο με αστυνομικά μέσα. Πρέπει να συνεργαστούν και άλλοι φορείς. Η χώρα μας αποτελεί σταθμό διέλευσης αυτών των ατόμων αλλά και προορισμό. Στο θέμα με τους παράνομους οίκους ανοχής υπάρχει πρόβλημα, αλλά δεν είναι στην δικά μας δικαιοδοσία να αλλάξουμε τον νόμο, εμείς απλά τον εφαρμόζουμε», καταλήγει.
«Ετοιμαζόμαστε να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας, όπως έκαναν οι περισσότεροι»
Μέσα σε όλα αυτά και οι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας όπου τα ζουν καθημερινά. Κάποιοι από αυτούς, αποφάσισαν να γίνουν πιο ενεργοί και να πιέσουν την Πολιτεία να σκύψει πάνω από το πρόβλημα. Ο Συμεών Σίμος, σήμερα είναι πρόεδρος του συλλόγου «Kέντρο Αθήνα SOS», ο οποίος αριθμεί αρκετά μέλη που ζουν στο κέντρο της πρωτεύουσας και αγωνίζονται για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Ο κος Σίμος όμως είναι και από τους λίγους, όπως εξηγεί, που δεν έχει εγκαταλείψει ακόμα το κέντρο της Αθήνας, που όπως λέει είναι ένα άντρο παραβατικότητας. Οι αντοχές του βέβαια δεν είναι πολλές ακόμα.
