Η Κατάντια τής Ελλάδας.
Το Παρόν έχει την πολυτέλεια να ανατρέχει στο Παρελθόν
και να σταχυολογεί τις στιγμές που στιγμάτισαν το Μέλλον.
Έτσι, κοιτώντας προς τα πίσω και αξιολογώντας τα συμβάντα,
συνειδητοποιούμε γιατί ετούτη η μέρα κατέχει σημαίνουσα θέση στον Χρόνο.
Η 28η Οκτωβρίου 1940 έμελλε να γραφόταν ανεξιτήλως στην Παγκόσμια Ιστορία,
έχοντας ως αφετηρία της το Ελληνικό Φρόνημα που εκφράσθηκε μεγαλειωδώς με το «ΟΧΙ»!
Μονολεκτικότητα.
Συγκλονιστική Μονολεκτικότητα.
Η Ταπεινότητα και η Γενναιότητα συμπυκνωμένες σε ένα επίρρημα.
Η Εθνική Υπερηφάνεια εκκωφαντικώς παρούσα,
εδήλωνε το Απαράδοτον και ετοιμαζόταν για το ιερό συνεπακόλουθο που λέγεται «Θυσία».
Η περίφημη αποφθεγματική ρήση
«Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν ως ήρωες,
αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.»,
ήλθε εν μέσω των μαχών να παρασημοφορήσει το «Ανάδελφον Έθνος».
Είναι συγκινητική η λεκτική αφαιρετικότητα που συνοδεύει το «Έπος τής Άρνησης»·
αρκεί το αριθμητικό «28η» ώστε να αναγνωρίζουμε για τι ακριβώς μιλάμε…
…
Όμως, τα χρόνια περνούν,
οι πόλεμοι σταματούν, οι πόλεμοι έρχονται και παρέρχονται,
ο Πόλεμος απομακρύνεται από τα κεφάλια μας και επικρέμαται πάνω από ξένα οικόπεδα,
παύοντας να αποτελεί άμεση απειλή για την επικράτειά μας.
Εκεί είναι που πιστοποιείται ότι ο Πόλεμος είναι κορυφαίος δάσκαλος,
καθώς -δεν διδάσκει μόνο με την παρουσία του, αλλά κυρίως…- διδάσκει με την απουσία του.
Εν κατακλείδι, αποτελεί τραγική ειρωνεία το γεγονός,
ότι οι άνθρωποι αντιστέκονται και πολεμούν για την Ελευθερία,
αλλά στη συνέχεια κάνουν τα πάντα για να την υποσκάψουν·
μέχρι τον επόμενο πόλεμο,
όπου αναγκάζονται πάλι να θυσιαστούν για να επανακτήσουν το Υπέρτατο Ιδανικό
που με την -επί καθημερινής βάσεως- συμπεριφορά τους πετούν στα σκουπίδια.
Η Ελλάδα, η Χώρα τής Δημοκρατίας, η Χώρα τής Ελευθερίας,
διάγει τώρα την Εποχή τής Δυστοπίας και τής Κατάντιας.
Αντί για Ελευθερία, Ελευθεριότητα.
Αντί για Δημοκρατία, Δημοκρατιότητα.
Η Εθνική Μνήμη πάσχει πια από Αλτσχάϊμερ,
οι μνήμες έχουν καταχωνιαστεί στο «Χρονοντούλαπο τής Ιστορίας»,
πού και πού μία έκλαμψη -υπό τη μορφή επετείου- έρχεται να δηλώσει το Κάποτε.
Ο στίχος «Περασμένα μεγαλεία, και διηγώντας τα, να κλαις.»
που γράφτηκε από τον Διονύσιο Σολωμό στο μέγιστο ποίημά του «Ύμνος Εις Την Ελευθερίαν»,
καθίσταται η Αυτο-Εκπληρούμενη Προφητεία τής Ελλάδος.
Έθνος που δεν διδάσκεται από τον Ύμνο του,
δεν γίνεται να διδαχθεί από τον οποιονδήποτε πόλεμο.
…
Παρέλαση. Σημαίες στα μπαλκόνια. Αφιερώματα. Η Πίνδος. Η Βέμπο.
Το «ΟΧΙ», οι φαντάροι που έφευγαν για το Μέτωπο,
αυτοί που επέστρεφαν ζωντανοί κι αρτιμελείς,
αυτοί που επέστρεφαν ζωντανοί και σημαδεμένοι για πάντα,
αυτοί που επέστρεφαν νεκροί.
ΗΡΩΕΣ. Όλοι. Ολοι τους, ήρωες.
Ο Ηρωϊσμός δεν κάνει διακρίσεις στη μοιρασιά του, όταν όλοι πολεμούν για τις ίδιες αξίες.
Όμως, δεν υπήρξαν μόνο οι ήρωες·
υπήρξαν κι οι δωσίλογοι, οι κουκουλοφόροι, οι ταγματασφαλίτες, οι «γερμανοτσολιάδες»,
οι λαδέμπορες, οι τοκογλύφοι, οι ξεπουλημένοι, οι προδότες.
Αυτοί είναι που σήμερα
-για την ακρίβεια, οι βιολογικοί και ιδεολογικοί απόγονοί τους-
καπηλεύονται τούς Ήρωες και μαγαρίζουν την Ελλάδα.
Η «28η» έχει αντικατασταθεί από την «108η».
…
Από την «Εικοστή Ογδόη» και τον Ύμνο προς την Ελευθερία,
στην «Εκατοστή Ογδόη» θέση παγκοσμίως στην Ελευθερία τού Τύπου.
Αυτά γίνονται όταν οι απογόνοι των κάθε είδους δωσιλόγων
επιβάλλουν την «Ομερτά» και την επί χρήμασι αποθέωσή τους.
Τώρα, η «28η» έχει αντικατασταθεί από την «108η».
Τώρα, το «ΟΧΙ» έχει αντικατασταθεί από το «ΝΑΙ».
Ένας εκμαυλισμένος, παρηκμασμένος, φαντασμένος, διεφθαρμένος, παραδομένος λαουτζίκος,
ξεπλένεται στιγμιαίως από τις εθνικές επετείους τής 28ης Οκτωβρίου και τής 25ης Μαρτίου,
αλλά τι να σού κάνουν δύο ημέρες
όταν τις υπόλοιπες μέρες τού έτους απεχθάνεσαι την Καθαριότητα.
Ένας παρτάκιας, βαργεστημένος, αμόρφωτος, απαίδευτος, ακαλλιέργητος λαουτζίκος
-με αντίστοιχης ποιότητας πολιτικά και δημοσιογραφικά ινδάλματα-
επιλέγει αναφανδόν το μονοσύλλαβο «ΝΑΙ» αντί για το δισύλλαβο «ΟΧΙ»,
διότι -προκειμένου να γλυτώσει χρόνο και να λουφάρει-
ξεπουλάει για μία εξοικονομημένη συλλαβή κάθε αξία, κάθε ιδανικό, την ιστορία του ολάκερη.
Αναμφιβόλως, ήρωες υπάρχουν και σήμερα·
άνθρωποι που ανθίστανται, άνθρωποι που νοιώθουν, άνθρωποι που νοιάζονται,
άνθρωποι που αισθάνονται και συναισθάνονται,
άνθρωποι που αρνούνται να υποταχθούν στο σαθρό Σύστημα,
άνθρωποι που πηγαίνουν κόντρα στην τεταρτοκοσμική Νεοελληνική Μπανανία,
άνθρωποι που εναντιώνονται σε μία ηθικώς χρεωκοπημένη κοινωνία,
η οποία έχει εθιστεί στην Υποτέλεια, στη Λαμογιά και στην Ενδοτικότητα.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε εξαιρετικά κρίσιμη καμπή τής ιστορίας της και τής ύπαρξής της,
διότι αλίμονο στο έθνος που έχει ανάγκη από ήρωες εν καιρώ Ειρήνης.
Σήμερα, εν έτει 2022, η Εθνική Επέτειος αποτελεί κώδωνα κινδύνου·
η Ελευθερία, το Υπέρτατο Ατομικό και Συλλογικό Ιδανικό,
έχει καταλήξει να αποτελεί «γλειφιτζούρι» στα στόματα κίβδηλων πατριωτών
που αν ζούσαν στην περίοδο 1940-1945 θα ήταν «μαυραγορίτες» και συνεργάτες των Ναζί.
Συνελόντι ειπείν,
λέμε «ΟΧΙ» στους προδότες που πήραν την Ελλάδα από την «28η (Οκτωβρίου)»
και την έφτασαν 108η παγκοσμίως στην Ελευθερία τού Τύπου.
Αν και μαθηματικώς αποτελεί τεράστια αντίφαση,
μιλάμε για ένα έθνος σε ελεύθερη πτώση, μιλάμε για «βουτιά στο κενό».
Από την «28η» στην «108η».
ΚΙΝΔΥΝΟΣ-ΘΑΝΑΤΟΣ.
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
https://twitter.com/Ypokosmikos)
