Παύλος Κιρκασίδης
Aν η φοροδιαφυγή των λογής επιχειρηματιών θα μπορούσε -υπό «συνθήκες»- να γίνει «κατανοητή» λόγω της βαθιάς οικονομικής ύφεσης που επί έξι συνεχή έτη ανοίγει όλο και πιο βαθιές πληγές στον ιδιωτικό τομέα, δεν μπορεί να γίνει το ίδιο και για την προκλητικότητα με την οποία συμπεριφέρεται ένας κατ’ επάγγελμα και καθ’ έξιν φοροκλέπτης.
Ειδικά όταν τα φορολογικά του αδικήματα δεν άπτονται μιας «απλής» μη καταβολής οφειλομένων φόρων αλλά της κοινής απάτης, όπως το να εκδίδει αποδείξεις με ταμειακή μηχανή-μαϊμού.
Πριν από μερικές ημέρες το ΣΔΟΕ, σε κάποια από τις συνήθεις ανακοινώσεις του περί σύλληψης παραβάσεων, περιέλαβε και κείνη ενός επιχειρηματία που διατηρεί «bar διασκεδάσεως» σε παραλία της Ηγουμενίτσας.
Μετά από την διαπίστωση των ελεγκτών του ΣΔΟΕ πως η επιχείρηση είχε προβεί σε σοβαρά αδικήματα, αποφάσισε τη σφράγισή της για 48 ώρες.
Ο επιχειρηματίας όμως όπως φαίνεται δεν πρέπει να είχε και κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα μετά απ’ αυτό αφού, στη σελίδα του στο Facebook προχώρησε σε ανάρτηση με την οποία αναζητά «αυτοφωράκια» καθώς, όπως λέει στο σχετικό του σχόλιο, «ME ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ PARTY ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ….» (…)
Υπάρχουν δυο εκδοχές για τη συγκεκριμένη ανάρτηση:
Είτε ο συγκεκριμένος φοροκλέπτης αστειεύεται, είτε… όχι. Ό,τι όμως από τα δύο και να συμβαίνει, ο επιχειρηματίας δείχνει να προκαλεί. Στη μεν πρώτη περίπτωση διότι βγάζει με θράσος τη γλώσσα στο «κράτος» δηλώνοντας, ούτε λίγο-ούτε πολύ, «κονομήσαμε χίλια-θα πληρώσουμε και διακόσια και πάλι… ωραίοι είμαστε», στη δε άλλη περίπτωση, που δεν «αστειεύεται», τότε ζητάει δημόσια να συνεχίσει τις οικονομικές του παραβάσεις, φορτώνοντας την ευθύνη των παρανομιών του σε έναν «αυτοφωράκια», δηλαδή σε έναν κατ’ επάγγελμα «υπεύθυνο», ο οποίος με ένα «κατοσταρικάκι» θα φοράει κάθε φορά τις χειροπέδες αντί για αυτόν, καθώς ο ίδιος θα είναι… απασχολημένος με την εξακολούθηση της κλοπής του δημοσίου χρήματος.
Ίσως τελικά αυτή η χώρα, περισσότερο κι από ένα Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, έχει περισσότερη ανάγκη από ένα άλλο Σώμα, «εγκεφαλικού αλλά και ηθικού ελλείματος». Και αν το πρώτο βάζει λουκέτο στα ρολά, το δεύτερο να βάζει λουκέτο σε κάποια στόματα, που δεν φτάνει που μπουκώνουν με το δημόσιο χρήμα, την ίδια στιγμή προκαλούν κατάφωρα και το δημόσιο αίσθημα, πλασάροντας τις πράξεις τους ως «μαγκιά».
Το να φοροκλέβει κάποιος μπορεί και να το κάνει από ανάγκη για να επιβιώσει. Και σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να είναι ακόμη και συγχωρητέο. («υπό συνθήκες»). Καμία όμως πρόκληση, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από την κοινωνία, με το ίδιο πνεύμα. Γιατί είναι τελείως άλλο να κλέβεις μια «φρατζόλα» και αυτό με συστολή και άλλο μια «μερσεντές» και με έπαρση.
Ας τα σκεφτούν αυτά καλύτερα οι θαμώνες αυτών των καταστημάτων ώστε να ξέρουν σε τι ανθρώπους δίνουν τα χρήματά τους. Να τα σκεφτούν όμως ακόμη καλύτερα και όσοι ελέγχουν ή και νομοθετούν. Κι ας αφήσουν επιτέλους ήσυχους τους λογής γαβριάδες, κι ας ασχοληθούν επιτέλους με τους προκλητικούς «μάγκες»… Γιατί αυτοί οι «μάγκες» ευθύνονται τους γαβριάδες και οι γαβριάδες τελικά τους έκαναν μάγκες…
