Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 78 ετών ο Αλκέτας Παναγούλιας. Ο θάνατός του σημειώθηκε το βράδυ της Δευτέρας, στο σπίτι του στη Βιένα, λίγο έξω από την Ουάσινγκτον, όπου διέμενε τα τελευταία χρόνια.
Ο Αλκέτας θεωρείται ένας από τους διασημότερους προπονητές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, άθλημα με το οποίο σύνδεσε το όνομά του τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως πρόεδρος του Άρη Θεσσαλονίκης (2002).
Ως ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου, οδήγησε την Ελλάδα στο Μουντιάλ του 1994 (Η.Π.Α.), για πρώτη φορά στην ιστορία της, ενώ ήταν και ο πρώτος που έφθασε με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα σε τελική φάση Κυπέλλου Εθνών (1980).
Η κηδεία του θα γίνει στην Ουάσιγκτον. Γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1934.
Απο μικρός «μαγεύτηκε» με τη στρογγυλή θεά
Από μικρή ηλικία εμφάνισε τη ροπή του προς το ποδόσφαιρο, εντασσόμενος στις μικρές ομάδες του Άρη, το 1949.
Στα τέλη του 1951, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα, σε ηλικία μόλις 17 ετών. Παρόλο που ξεκίνησε την καριέρα του στη θέση του αριστερού εξτρέμ, καθιερώθηκε στο αριστερό άκρο της άμυνας, ενώ όσες φορές χρειάστηκε να αγωνιστεί και στο κέντρο της, ανταποκρίθηκε με άνεση και επιτυχία Τη δεκαετία του ’50 κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης με την φανέλα του Άρη (1953 και 1959), πετυχαίνοντας συνολικά 13 γκολ για το τοπικό πρωτάθλημα, 3 για το Κύπελλο Ελλάδας και 10 για το εθνικό πρωτάθλημα. Ωστόσο, το 1962, σε ηλικία 28 ετών, ανακοινώνει στους συμπαίκτες του ότι θα ταξίδευε στις Η.Π.Α., αποδεχόμενος την πρόσκληση της ομάδας Ελλήνων ομογενών «Greek American», με έδρα τη Νέα Υόρκη, όπου είχε τη δυνατότητα μεταξύ άλλων να συνεχίσει και τις σπουδές του.
Η πορεία προς την καταξίωση και την απόλυτη αναγνώριση
Ως προπονητής ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα με την ελληνοαμερικάνική ομάδα «Atlas Soccer Club», με την οποία κατέκτησε τρεις διαδοχικές χρονιές το «US Open Cup» (1967, 1968, 1969). Επόμενος σταθμός η Εθνική Ελλάδας, όπου εκτελεί χρέη βοηθού προπονητή στο πλευρό του εκλέκτορα, Μπίλυ Μπίγκχαμ (1972) και μια χρονιά μετά, το 1973, αναλαμβάνει χρέη πρώτου προπονητή, θέση που διατηρεί μέχρι το 1981.
Τον Φεβρουάριο του 1975 κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο του Άρη, διατηρώντας παράλληλα και τα καθήκοντα του ομοσπονδιακού προπονητή. Εκείνη τη χρονιά οδήγησε τους «κίτρινους» μέχρι την 6η θέση του πρωταθλήματος. Το 1980, η Ελλάδα πηγαίνει στην Ιταλία για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Ήταν η πρώτη πρόκριση στην ιστορία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.
Από το 1981 έως το 1983 διετέλεσε προπονητής του Ολυμπιακού, κερδίζοντας δύο πρωταθλήματα (1982 και 1983). Το χρονικό διάστημα 1983-1985 ανέλαβε προπονητής της Εθνικής Ομάδας των Η.Π.Α., ενώ το 1984 ήταν προπονητής της αμερικανικής ολυμπιακής ομάδας ενόψει των Ολυμπιακών του Λος Άντζελες. Στη συνέχεια επιστρέφει στον πάγκο του Ολυμπιακού όπου και κερδίζει ένα ακόμα πρωτάθλημα, το 1987, το οποίο ήταν και το τελευταίο των «ερυθρολεύκων» πριν ξεκινήσουν τα «πέτρινα» χρόνια.
Το 1988 κλήθηκε να καθίσει για τρίτη φορά στον πάγκο του Άρη. Παρά τα προβλήματα που υπήρχαν τερμάτισε στην 7η θέση του πρωταθλήματος. Την σεζον 1989-1990 συνεχίζει στον πάγκο του Άρη αλλά τον Ιανουάριο του 1990 απομακρύνθηκε απο την τεχνική ηγεσία μετά την ισοπαλία με τον Ιωνικό (1-1).
Τα 10 γκολ που δέχτηκε η ομάδα (4 από Αργεντινή, 4 από Βουλγαρία και 2 από Νιγηρία), σε συνδυασμό με την αδυναμία των παικτών να πετύχουν κάποιο τέρμα, δεν αμαυρώνει σε καμία περίπτωση την τεράστια επιτυχία του Αλκέτα.
Επιμέλεια: Μάριος Βελέντζας
