Κωνσταντίνος Πανάτσας, Πάνος Παπαπαναγιώτου
Γυρίσαμε το μυαλό μας σε στιγμές φρίκης, κάπου στο «γόνατο» της Κασσάνδρας, του «πρώτου ποδιού».
Δύο χρόνια μετά, οι εικόνες μιλούν για μια Χαλκιδική ορεινή, μακριά από τα φώτα του τουρισμού, τις αυλές των αστεράτων ξενοδοχείων, τον κλεμμένο αιγιαλό των beach bar. Νεκροί κορμοί, όρθιοι ή… ανάσκελα, παραμένουν το κατάλληλο προσάναμμα για μια νέα κόλαση.
Τοπίο θλίψης που γίνεται ορατό στο ύψος της Χανιώτης και απλώνεται έως την δυτική ακτή. Ο επαρχιακός δρόμος σε οδηγεί στο νεκροταφείο της φύσης, συνδυάζοντας την οπτική αηδία με την λιωμένη άσφαλτο από τις θερμοκρασίες του χρονικού της φωτιάς.
Δεν συναντήσαμε κανέναν ζωντανό οργανισμό, κατά τη διάρκεια του φωτογραφικού ρεπορτάζ. Πόσο μάλλον άνθρωπο… Η… προστασία σε όλο της το μεγαλείο.
