Ανάληψη ευθύνης για την επίθεση στο Πρωτοδικείο Αθηνών το βράδυ της Παρασκευής 13/01 αναρτήθηκε στον διαδικτυακό ιστότοπο athens.indymedia.org.
Αναλυτικά το κείμενο:
Το βράδυ της Παρασκευής 13/01 επιτεθήκαμε στο κτίριο του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, προξενώντας μικρής κλίμακας φθορές στην είσοδό του, ως ένδειξη αλληλεγγύης στον αναρχικό Θάνο Χατζηαγγέλου αλλά και στον αγώνα όλων των φυλακισμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα. Ο Θ. Χατζηαγγέλου συλλαμβάνεται τον Φεβρουάριο του 2022, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη για τις δράσεις της Οργάνωσης Αναρχική Δράση. Ως υπόδικος μεταφέρεται στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου βρισκόταν και στις 28 Οκτωβρίου, όταν μεγάλο κομμάτι των φυλακισμένων ξεκίνησε μέσα στις φυλακές να αγωνίζεται ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα και την όξυνση της κρατικής βαρβαρότητας που αυτός επιχειρεί να επιβάλει.
Ο σύντροφος Θ. Χατζηαγγέλου συμμετέχει ενεργά σε αυτόν τον αγώνα, με αποτέλεσμα, τα ξημερώματα της 19ης Δεκεμβρίου να μεταχθεί εκδικητικά, με ευθύνη της ΚΕΜ και του Κωνσταντίνου Παπαθανασίου, στις φυλακές Νιγρίτας. Αυτή είναι μια πάγια τακτική που χρόνια επιφυλάσσεται για όποιο έγκλειστο αποπειράται να αντιταχθεί στην συνθήκη της φυλακής και να διεκδικήσει “ανάσες ελευθερίας” ακόμη και εντός των τειχών. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο σύντροφος όχι μόνο αντιστέκεται στην βίαιη μεταγωγή του, αλλά άμεσα ξεκινάει απεργία πείνας και δίψας, διεκδικώντας να του γνωστοποιηθεί ο λόγος της μεταγωγής του, καθώς και να επιστρέψει στις φυλακές Κορυδαλλού. Απεργίες πείνας σε αλληλεγγύη με τον σύντροφο ξεκινούν άμεσα και οι αναρχικοί σύντροφοι Γ. Μιχαηλίδης, Κ. Δημαλέξης, Ι. Ροδόπουλος, Λ. Βουγιουκλάκης, Φ. Δασκαλάς και Φ. Τζιώτζης.
Οι φυλακές αποτελούσαν από πάντα αναπόσπαστο εργαλείο κατασκευής ενός καθεστώτος εξαίρεσης, μέσω του οποίου το κράτος και οι εξουσιαστικοί του μηχανισμοί επιχειρούν να εξοντώσουν ότι εχθρεύεται την κοινωνική νομιμοφροσύνη. Οι φυλακές δεν χτίζονται από ανάγκη, αλλά ως προϋπόθεση κατασκευής της ίδιας της δικαιοσύνης, καθώς η κοινωνία της κανονικότητας χρειάζεται απόβλητους για να τους πετάξει στα κελιά της, αλλιώς δεν μπορεί να ορίσει τον εαυτό της. Μέσα σε αυτήν την χρόνια λειτουργία της κρατικής εξουσίας, ο νέος σωφρονιστικός κώδικας έρχεται να εντείνει την κρατική βαρβαρότητα και να επιβάλει την κρατική εξουσία με ακόμη πιο ακραίους όρους.
Η επιλογή του πρωτοδικείου ως στόχο δεν συμβαίνει σε κενό χώρο και χρόνο. Η δικαστική εξουσία διαιωνίζει το υπάρχον σύστημα, επικυρώνοντας τους όρους της κυριαρχίας στα σώματα των από τα κάτω: διώξεις, φυλακίσεις, ομηρία και προφυλακίσεις είναι μερικά από τα μέσα της. Οι πολιτικοί κρατούμενοι φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν από αυτήν την μεταχείριση από πλευράς δικαιοσύνης. Το συγκεκριμένο δικαστικό μέγαρο δε, είναι αρμόδιο μεταξύ άλλων, και για τα διοικητικά πρόστιμα που αφορούν τους ολικούς αρνητές στράτευσης. Επικυρώνει δηλαδή την οικονομική καταστολή των αρνητών στράτευσης στο διαρκές έγκλημα της ανυποταξίας. “Έγκλημα” που διαπράττει και ο ίδιος ο Θ. Χατζηαγγέλου με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια.
Η επίθεση ακόμη και με μικρά μέσα, είναι ο μόνος τρόπος να αντισταθούμε στην επιβολή της κρατικής εξουσίας. Μια εξουσία που κατασκευάζεται και ενισχύεται καθημερινά στις αίθουσες των δικαστηρίων. Αν και η συγκεκριμένη ενέργεια δεν μπορεί να αποτελέσει κάτι παραπάνω από μια μικρή αντίδραση απέναντι στην κρατική επιβολή, γεννιέται μέσα από την σκέψη για επίθεση σε κάθε κρατική δομή. Σε αλληλεγγύη με τον αιχμάλωτο αναρχικό Θ. Χατζηαγγέλου και τον συνεχή αγώνα που δίνει. Σε αλληλεγγύη με τον κάθε φυλακισμένο/η που επιλέγει να αντιστέκεται στον επιβαλλόμενο σωφρονισμό του. Κάθε δράση, όσο δύσκολη και να φαντάζει, γίνεται απλή αρκεί να σκύψουμε και να σηκώσουμε την πρώτη πέτρα. Ακόμη κι η πιο μικρή κίνηση αποτελεί δυνητικά σινιάλο επίθεσης στο κράτος και την εξουσία.
Ούτε ποινικοί, ούτε πολιτικοί, μπουρλότο και φωτιά σε κάθε φυλακή!
Νίκη στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στον νέο σωφρονιστικό κώδικα!
Μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής!
