Η ομάδα «Σύντροφοι – Συντρόφισσες» ανέλαβε την ευθύνη για την καταδρομική επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα Ακροπόλεως στις 27 Νοεμβρίου σε σχετική της ανακοίνωση στη γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Η ανακοίνωση παρατίθεται αυτούσια:
Τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, με την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα να εντείνει ολοένα και περισσότερο την ταξική μας υποτίμηση και την κοινωνική εξαθλίωση και φτωχοποίηση. Παράλληλα, τα αδιέξοδα του καπιταλισμού γεννάνε νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, απορρυθμίζοντας τις ήδη ρευστές γεωπολιτικές ισορροπίες.
Οι παραπάνω συνθήκες δημιουργούν την επιτακτική ανάγκη της στρατιωτικής και κατασταλτικής περαιτέρω οχύρωσης των κρατών, ώστε να εξασφαλίσουν την όσο το δυνατόν πιο προωθημένη θέση εντός των διακρατικών συμμαχιών που σχηματίζονται, ενόψει των γενικευμένων συγκρούσεων που διαφαίνονται στον ορίζοντα. Ταυτόχρονα τα κράτη προετοιμάζονται και στο εσωτερικό τους ώστε να είναι σε θέση να καταστείλουν οποιαδήποτε ταξική και εξεγερτική προοπτική αντίστασης ενάντια στη ζοφερή αυτή πραγματικότητα.
Το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο με τη σειρά τους αναπαράγουν πιστά τις παραπάνω τάσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού. Συμμετέχοντας με υπερβάλλοντα ζήλο στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία, όντας πλήρως ευθυγραμμισμένοι στους σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού άξονα, παρέχοντας πολεμικές βάσεις στην ελληνική επικράτεια και στέλνοντας πολεμικό εξοπλισμό στην Ουκρανία, ενώ το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο τρίβει τα χέρια του συμμετέχοντας και θησαυρίζοντας από την πρώτη στιγμή του πολέμου μέσω της μεταφοράς LNG.
Παράλληλα στο εσωτερικό του ακολουθεί μια ακραία ληστρική νεοφιλελεύθερη πολιτική, με νομοσχέδια που διαλύουν την δημόσια υγεία, αντεξεγερτικές πολιτικές, περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις βασικών αγαθών όπως το ρεύμα και η στέγαση, πλειστηριασμούς και κατασχέσεις σπιτιών, δημιουργώντας ένα περιβάλλον ακραίας φτωχοποίησης και ταξικής υποτίμησης, όπου οι μισθοί της υποτέλειας δεν καλύπτουν τις βασικές ανάγκες και τα “εργατικά ατυχήματα” αυξάνονται διαρκώς.
Σε αυτό το ζοφερό και ασφυκτικό πλαίσιο, το κράτος για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του και την κοινωνική συνοχή έχει επιλέξει να εγκαθιδρύσει ένα δόγμα μηδενικής ανοχής και προληπτικής αντιεξέγερσης, με στόχο να κάμψει κάθε κοινωνική και ταξική αντίσταση και να δημιουργήσει μια συνθήκη που οποιαδήποτε προοπτική και ιδέα αντίστασης θα φαντάζει μη εφικτή. Για να επιτευχθεί το παραπάνω, τα τελευταία χρόνια ακολουθείται μια αμείλικτη στρατηγική που έχει σκοπό το ριζικό μετασχηματισμό των συσχετισμών δυνάμεων εντός του ταξικού πολέμου, εξαπολύοντας επίθεση σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα ταξικών αγώνων και κοινωνικών αντιστάσεων, ώστε να αναιρεθούν πολιτικά και κοινωνικά κεκτημένα που κερδήθηκαν μέσα από αγώνες τις προηγούμενες δεκαετίες. Έτσι λοιπόν τα τελευταία χρόνια το κράτος έχει επιδοθεί σε επιθέσεις σε εργατικές απεργίες, εκκενώσεις καταλήψεων, “στρατιωτικού” τύπου παρουσία και επίθεση σε πορείες, στρατιωτικοποίηση δημόσιων χώρων με κορυφαίο παράδειγμα τη γειτονιά των Εξαρχείων, δημιουργία σωμάτων ασφαλείας εντός των πανεπιστημίων και πολλά άλλα.
Το κράτος για να μπορέσει να επιτύχει όλα τα παραπάνω έχει επενδύσει σημαντικά στα σώματα καταστολής, που ως νεοπραιτωριανοί αποτελούν το αναγκαίο όργανο επιβολής και επιβίωσης του κράτους. Αυτό γίνεται εύκολα κατανοητό από τις διαρκείς και χιλιάδες προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας (ακόμα και εν μέσω πανδημίας, απολύοντας γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό και παροπλίζοντας τις δομές υγείας), φτάνοντας μέχρι και το σημείο να τους πριμοδοτεί με 600 ευρώ με τη συναίνεση όλων των κομμάτων τη μέρα της δολοφονίας του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη από μπάτσο της ομάδας ΔΙ.ΑΣ.
Ακριβώς αυτή η εξάρτηση του κράτους από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς έχει στην ουσία δημιουργήσει ένα κρατικό σώμα που στελεχώνεται διαρκώς από τα πλέον αντιδραστικά και φασιστικά κομμάτια της κοινωνίας. Τα οποία αισθάνονται πως περνάνε στο απυρόβλητο και δε λογοδοτούν σε κανέναν, με αποτέλεσμα να αναπαράγουν και να κανονικοποιούν ένα ακραίο επίπεδο βίας και απολυταρχισμού οριακά με όρους συμμορίτικων παρακρατικών ομάδων που κάνουν τη βρώμικη δουλειά του κράτους. Τα παραδείγματα της εν λόγω συνθήκης είναι πραγματικά πολλά, από τις κρατικές δολοφονίες των Σαμπάνη και Φραγκούλη, μέχρι τους βιασμούς μπάτσων όπως στο Α.Τ. Ομονοίας, τη συμμετοχή τους σε κυκλώματα trafficking με χαρακτηριστικό παράδειγμα την υπόθεση της Ηλιούπολης, τους ξυλοδαρμούς διαδηλωτών και τα αμέτρητα βασανιστήρια στα κολαστήρια των κέντρων κράτησης και στα διάφορα Α.Τ.
Και αν το διαμορφωμένο κοινωνικοπολιτικό τοπίο κάνει τον Δεκέμβρη του 2022 να φαντάζει τόσο μακρινός από αυτόν του ‘08, οφείλουμε να αναζωπυρώσουμε τη φλόγα της εξέγερσης, μετασχηματίζοντας τον αυθορμητισμό και τη συγκρουσιακότητα που αποτέλεσαν την κινητήρια δύναμη του Δεκέμβρη του ‘08 σε ένα πολύμορφο συγκροτημένο κίνημα, που με πρόταγμα την οργάνωση, τη συνέπεια και τον αγώνα, θα επιχειρήσει να θέσει τις βάσεις για την οικοδόμηση της ταξικής αντιβίας και αντίστασης, που μπορεί να υπάρξει η μόνη δική μας απάντηση στο ολοένα και πιο οχυρωμένο κράτος και την καπιταλιστική δυστοπία που βιώνουμε.
Το κράτος και το κεφάλαιο οργανώνονται, αναβαθμίζονται και προετοιμάζονται για μια περίοδο γενικευμένης κρίσης και αποσταθεροποίησης. Είναι λοιπόν δικό μας καθήκον και μονόδρομος από την πλευρά μας, να οργανώσουμε και να αναβαθμίσουμε τα δικά μας μέσα αντίστασης και αγώνα. Από τη δουλειά του μυρμηγκιού, μέσω της όξυνσης των αναλυτικών μας εργαλείων και τη συμμετοχή σε όλους τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, βάζοντας ανάχωμα σε φασίστες, σχέδια εξευγενισμού, εξώσεις, εργατικές αυθαιρεσίες, μέχρι την οργάνωση και την όξυνση της ταξικής σύγκρουσης με υλικούς όρους, με μαχητικές περιφρουρήσεις απέναντι στον έντονο αστυνομικό κλοιό σε διαδηλώσεις και απεργίες, τις οργανωμένες επιθέσεις και σαμποτάζ σε νευραλγικούς στόχους του κράτους και του κεφαλαίου.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, το βράδυ του Σαββάτου στις 10 του Δεκέμβρη, επιτεθήκαμε στο καινούργιο κτίριο του Α.Τ. Ακροπόλεως επί της λεωφόρου Συγγρού, πυρπολώντας το εσωτερικό δύο αστυνομικών οχημάτων καταστρέφοντάς τα και προκαλώντας υλικές ζημιές σε ένα ακόμα, όπως και στο εξωτερικό κουβούκλιο του αστυνομικού φρουρού. Η επιτυχημένη επίθεση σε ένα πολυδύναμο Α.Τ. σε έναν από τους πιο κεντρικούς και φυλασσόμενους δρόμους της Αθήνας, λίγα μόλις 24ώρα από την κρατική δολοφονία του Κ. Φραγκούλη και με την ΕΛ.ΑΣ. σε επιφυλακή, δείχνει ότι με οργάνωση, αποφασιστικότητα και τον απαραίτητο αιφνιδιασμό όλα είναι εφικτά και μένει να γίνουν πράξη.
Αφιερώνουμε την ενέργειά μας αυτή στον αναρχικό απεργό πείνας από 20/10 Alfredo Cospito που αγωνίζεται ενάντια στο καθεστώς κράτησης 41-BIS στις ιταλικές φυλακές, στους 11 Τούρκους αγωνιστές κρατούμενους που βρίσκονται σε απεργία πείνας στις ελληνικές φυλακές, καθώς και σε όλους τους φυλακισμένους αγωνιστές και αγωνίστριες.
