Παρακολουθώντας τις «ξέφρενες» αντιδράσεις του πολιτικού και δημοσιογραφικού «κόσμου» στην είδηση της ειρηνικής διαμαρτυρίας δεκαπέντε ανθρώπων στο προαύλιο της Βουλής δεν γίνεται να μην αναρωτηθεί κανείς για τους λόγους που τους οδήγησαν στην πράξη τους αυτή.
Και όμως κανείς δεν στάθηκε στα αιτήματά τους, αν είναι δίκαια ή όχι, αν δηλαδή ο Νομικός πολιτισμός της χώρας μπορεί να «χωνέψει» και να εντάξει στο πλαίσιο της δημοκρατίας και της ελευθερίας κανόνες και νόμους, που παραπέμπουν σε στρατιωτικά καθεστώτα, που φοβούνται τις αντιδράσεις των πολιτών, αντιθέτως όλοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός και με υπερβολές και ισοπεδωτική διάθεση να «σιγήσουν» την διαμαρτυρία και να προβάλουν μόνο την «εισβολή» στο «άβατο» της Βουλής.
Η «Αναρχική Ομάδα Ρουβίκωνας», μέλη της οποίας πραγματοποίησαν τη διαμαρτυρία και πέταξαν φέιγ βολάν στον προαύλιο της Βουλής εξέδωσαν ανακοίνωση, η οποία δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο athens.indymedia.org και έδωσαν την δική τους απάντηση σε κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους:
«Από τις 2/3 πραγματοποιείται απεργία πείνας πολιτικών κρατούμενων με τα εξής αιτήματα
Κατάργηση ειδικής «αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης (νόμοι 187 και 187Α).
Κατάργηση ειδικών κατασταλτικών νόμων (κουκουλονόμος).
Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, που αποτελούν την ολοκλήρωση του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων.
Οριοθέτηση της χρήσης και επεξεργασίας του DNA ως αποδεικτικό μέσο.
Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, που παρά το 98% αναπηρίας του εξοντώνεται συστηματικά εδώ και 13 χρόνια από το κράτος.
Την άμεση απελευθέρωση των συγγενών των μελών της ΣΠΦ.
Μερικές επισημάνσεις:
Η κατάσταση της υγείας των περισσότερων απεργών πεινάς είναι πλέον οριακή. Τα ιατρικά ανακοινωθέντα και τα αποτελέσματα των εξετάσεων τους, δεν αφήνουν χώρο για παρερμηνείες . Είμαστε στο παρά πέντε. Ο πρώτος νεκρός απεργός πείνας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη (μετά τον Bobby Sands) είναι ένα εφιαλτικό σενάριο που μας πλησιάζει απειλητικά. Ήδη ο Μιχάλης Νικολόπουλος παρολίγον να υποστεί τρεις φορές καρδιακή ανακοπή.
Στο ερώτημα που επίμονα μπαίνει από στελέχη της αντιπολίτευσης μετά τις κινήσεις αλληλεγγύης “υπάρχει κράτος;” απαντάμε: Ναι υπάρχει και μέσα στις φυλακές του αυτοκτονούν κρατούμενοι. Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του στοιβάζονται σαν τα ζώα οικονομικοί μετανάστες και πρόσφυγες. Το δικαστικό του σώμα προφυλακίζει μανάδες και γυναίκες πολίτικων κρατούμενων, εξοντώνει στα κελιά του επί σειρά ετών κρατούμενους με σοβαρές αναπηρίες, διώκει με τρομονόμους κάτοικους της Χαλκιδικής που αγωνίζονται για τον τόπο τους, συνεχίζει τις φοροεπιδρομές στα λαϊκά στρώματα, ενώ οι έχοντες και κατέχοντες απολαμβάνουν ακόμη φορολογική ασυλία. Παράλληλα δίνει και κατιτίς από τον κρατικό κορβανά για να παρελάσουν τα άρματα και τα αεροπλάνα υπό τους ήχους παραδοσιακών ασμάτων.
Οπότε μην ανησυχείτε κύριοι, υπάρχει κράτος και κάνει καλά τη δουλειά του.
Σχεδόν σαράντα χρόνια τώρα πολιτικοί κρατούμενοι πραγματοποιούν απεργίες πείνας πότε με κυβερνήσεις ΝΔ πότε με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ. Ανέκαθεν τα κινήματα αλληλεγγύης που αναπτυσσόταν στόχευαν τους εκάστοτε διαχειριστές που υπήρχαν στη κυβερνητική εξουσία όταν λάμβανε χώρα μια απεργία πείνας. Δηλαδή τώρα με “αριστερή κυβέρνηση” θα πρέπει το κίνημα αλληλεγγύης να σταματήσει τον αγώνα και να αναθέσει τη λύση στους “αριστερούς διαχειριστές”; Τώρα θα πρέπει να “εμπιστευτούμε” την κυβέρνηση και να παρακολουθούμε; Και ποια αιτήματα είναι αυτά που υποτίθεται θα ικανοποιηθούν; Τα δυο από τα έξι και μάλιστα με τροποποιήσεις οι οποίες αφήνουν ερωτηματικά για το αν αποφέρουν τελικά το προσδοκώμενο αποτέλεσμα;
Υπάρχει η κριτική ότι τώρα, με τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ γίνονται πράγματα που με άλλες κυβερνήσεις δεν γίνονταν, με το επιχείρημα ότι απολαμβάνουμε μιας ιδιότυπης “ανοχής” από τη σημερινή πολιτική εξουσία.
Απαντάμε: Το 2008 με τις γενικευμένες συγκρούσεις και καταλήψεις σε όλη τη χώρα, ποιανών την ανοχή απολαμβάναμε; Μήπως των υπουργών της δεξιάς; Όταν κρατήθηκε όμηρος ο Βενιζέλος στο πολυτεχνείο με κυβέρνηση ΝΔ τι είδους πολιτικό κενό εκμεταλλευτήκαμε; Όταν πηγαίναμε στα σπίτια, του τότε πρωθυπουργού Σημίτη και πρόσφατα στου Σαμαρά υπήρχε και τότε “κατειλημμένο κράτος” και “ξέφραγο αμπέλι”;
Το 1991 με τις γενικευμένες συγκρούσεις μας έκλεινε το μάτι η κυβέρνηση του Μητσοτάκη;
Τελικά ας απαντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τι είναι. Ένα καθεστώς χειρότερο κι από τη κυβέρνηση Σαμαρά, ή διαχειριστές που δεν έχουν πρόσβαση σε κρίσιμους τομείς ασκούμενων πολιτικών και παρακολουθούν το αστυνομικό και δικαστικό σώμα να οργιάζει όπως κάνει το τελευταίο δίμηνο; Για εμάς πάντως φέρουν σε απόλυτο βαθμό την πολίτικη ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί στους απεργούς πείνας. Αν φτάσουμε στα χειρότερα, να ξέρουν όλοι ότι τότε μπορεί κάποιοι να επιχειρήσουν και κανονικές εισβολές.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ
Αναρχική ομάδα Ρουβίκωνας
ΥΓ1: Την πόρτα της βουλής την έκλεισαν μετά την άφιξη μας. Αν θέλαμε μπαίναμε, αλλά η απόφαση μας ήταν να μείνουμε με το πανό στο περιστύλιο.
ΥΓ2: Γραμμάτια ξεπληρώνουν αυτοί που άφησαν ελεύθερο τον Παπακωνταντίνου.»
Διαβάστε επίσης: Καρέ-καρέ η «εισβολή» αντιεξουσιαστών στο προαύλιο της Βουλής -21 προσαγωγές
Επιμέλεια: Απόστολος Αγιοστρατίτης
