Aποστολή στη Λέσβο: Νίκος Χριστοφάκης
Επιμέλεια: Μπάμπης Παπαφιλιππάκης
Ένα κινέζικο γνωμικό λέει ότι μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, κάτι που επαληθεύεται για ακόμη μία φορά.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο φωτογραφικός φακός είναι σκληρός, αμείλικτος. Είναι σαν μια… γροθιά στο στομάχι.
Τουλάχιστον γι’ αυτούς που ακόμη στις δύσκολες ημέρες που διανύουμε παραμένουν άνθρωποι.
Πρόσφυγες έφυγαν από τις πατρίδες τους και ταξίδεψαν με τα παιδιά τους για ένα καλύτερο αύριο.
Εντούτοις είδαν τα όνειρά τους να βουλιάζουν στα ανοιχτά του Αιγαίου. Το νήμα της ζωής τους κόπηκε τόσο άδικα, όταν οι… βάρκες του θανάτου βυθίστηκαν. Πάλεψαν με τα κύματα αλλά νικήθηκαν. Έφυγαν.
Τα θύματα του Αιγαίου πολλά. Όπως αμέτρητα είναι και τα γιατί αυτοί οι άνθρωποι έκαναν πρόωρα το μεγάλο ταξίδι.
Περπατήσαμε δίπλα στην τελευταία κατοικία αυτών των προσφύγων στη Μυτιλήνη.
Εκεί όπου τα άψυχα σώματα τους βρήκαν μία, έστω και πρόχειρη, γαλήνη, μετά την… τρικυμία που τους επιφύλαξε η ζωή ή για να ακριβολογούμε οι δουλέμποροι που τους… έσπρωξαν στον θάνατο.
Οι εικόνες που θα δείτε στις φωτογραφίες και το video του zougla.gr από το κοιμητήριο του Αγίου Παντελεήμονα πραγματικά σοκάρουν…
Ο άνθρωπος που κηδεύει τους άτυχους μετανάστες, ο Χρήστος Μαυραχείλης μιλά αποκλειστικά στην κάμερά μας και εκφράζει τα παράπονά του προς την πολιτεία και όχι μόνο για την κατάληξη αυτών των ανθρώπων.
Σε ένα κομμάτι μάρμαρο αναγράφονται με μαρκαδόρο τα ονόματά των θανόντων.
«Σε λίγο καιρό θα σβήσουν τα ονόματα και δεν θα μπορούμε να ξέρουμε που είναι θαμμένος ο καθένας» αναφέρει ενώ ακόμη κι ο ίδιος λυγίζει, όταν σε πολλά μάρμαρα αναγράφεται η λέξη «άγνωστος».
Άνθρωποι που η οικογένειά τους, οι συγγενείς τους και οι φίλοι τους δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να τους αναγνωρίσουν προκειμένου να κηδέψουν κάπου κοντά τους.
Τα μάτια του βουρκώνουν όταν κάνει αναφορά για τα «εγγόνια» του, βάσει ηλικίας, που είναι θαμμένα εκεί.
Βρέφη ενός και δύο ετών που όπως λέει «να μην τύχει σε άνθρωπο να ζήσει κάτι ανάλογο. Να χάσει το παιδί του σε τόσο μικρή ηλικία».
Κάποια ταλαιπωρημένα κουκλάκια είναι η μόνη τους συντροφιά. Πάνω στον χωμάτινο μνήμα τους είναι ακουμπισμένα για να θυμίζουν σε κάποιους ότι αυτά τα μωρά και τα παιδιά ήταν ενός κατώτερου θεού. Αυτά τα παιδιά δεν έζησαν τίποτα. Πολύ απλά γιατί δεν τα άφησαν.
Πάντως ο Χρήστος Μαυραχείλης τουλάχιστον τους δείχνει την απαραίτητη αγάπη και φροντίδα.
Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει για αυτές τις ταλαιπωρημένες ψυχές. Είναι ο «φύλακας-άγγελός» τους.Ο άνθρωπος που όπως παραδέχεται δεν μπορεί να συνοδεύει αλλό πια στην τελευταία τους κατοικία τόσο μικρά παιδιά.
Αρκετά όμως είπαμε. Ας αφήσουμε τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους.
Το zougla.gr βρίσκεται στη Μυτιλήνη και θα καλύψει λεπτό προς λεπτό την άφιξη του Πάπα Φραγκίσκου το πρωί του Σαββάτου.
Μείνετε συντονισμένοι…
