Η 31χρονη δασκάλα Αναστασία Κουτίβα έχασε τη ζωή της στο τροχαίο που σημειώθηκε στις 9:20 το πρωί της Παρασκευής στον κόμβο της Κάτω Αχαίας.
Η αδικοχαμένη γυναίκα ήταν από την Αθήνα, αλλά εργαζόταν με απόσπαση στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης της Πάτρας.
Η είδηση του θανάτου της έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, με τους συναδέλφους της να είναι συγκλονισμένοι από την απώλειά της.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής προς την αγαπητή τους Αναστασία, δημοσιοποίησαν την παρακάτω αποχαιρετιστήρια ανακοίνωση:
«Σήμερα έφυγε από κοντά μας η Αναστασία. Χάθηκε άδικα στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Όλοι εμείς στην Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Ελλάδας που ζούσαμε μαζί της, που εργαζόμασταν μαζί της…
Την αποχαιρετούμε…
«Γιατί;»
Το ερώτημα αυτό κυριαρχεί στην σκέψη μου, μόλις έμαθα το χαμό σου. Η απάντηση φαίνεται να μην έχει νόημα τούτη τη στιγμή. Ο Θεός ξέρει το γιατί και αυτό πρέπει να μας αρκεί.Από τη μεταξύ μας συνεργασία, κρατώ τα γέλια, τα πειράγματα και τις χαρές.
Κρατώ το χαμόγελό σου και την ζωντάνια σου, το ζήλο σου και τη συνεχή προσπάθειά σου να βελτιωθείς και να γίνεις καλύτερη στη δουλειά σου. Αν και αυτό σε έκανε πιο μελαγχολική, πιο θλιμμένη ήταν αυτό που πάντα ήθελες. Σου εύχομαι καλό ταξίδι από καρδιάς!!!
Θα σε θυμόμαστε πάντα. Εύχομαι ο Θεός να δώσει δύναμη να αντέξουν το χαμό σου.
Βάσω
Αναστασία μου σε γνώριζα πολύ λίγο. Σε αυτόν τον λίγο καιρό μας δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστούμε. Αυτό που μπορώ να πω πως με εντυπωσίασε σε σένα ήταν η δυναμικότητά σου και μία λάμψη στα μάτια για να επιτύχεις τα όνειρά σου. Εκτίμησα την ειλικρίνεια των συναισθημάτων σου: όταν ήσουν νευριασμένη το έδειχνες, όταν ήσουν χαρούμενη φώναζες «yes of course», μόνο όταν ήσουν στενοχωρημένη διαισθανόμουν ότι δεν το εξέφραζες… αντίθετα προσπαθούσες με κάθε τρόπο να κρύψεις την ευαίσθητη πλευρά σου…. Νιώθω πως χάσαμε έναν πολύ ικανό άνθρωπο. Οι στενοί φίλοι σου κάποιον αναντικατάστατο φίλο.
Είμαι σίγουρη πως όπου και να βρίσκεσαι θα είσαι πάντα δίπλα τους, δίπλα μας.
Σου εύχομαι καλό ταξίδι.
Έλενα
Θα μου λείψει το γέλιο σου, η δυνατή φωνή σου, τα μεταμεσονύκτια τηλέφωνα, ο τρόπος που πρόφερες το «Κυριούλης»!!!
Καλό ταξίδι Αναστασία μου, Θα σε έχω πάντα στην καρδιά μου.
Γιούλη
Δύσκολο να πιστέψει κανείς πως αλήθεια σήμερα δεν θα έρθει… η ζωντάνια, η χαρά, ο θυμός της και η διεκδίκηση… Πολύ δύσκολο να το διαχειριστούμε…
Θωμάς
«Μην βιάζεσαι Αναστασία!!! Όλα θα γίνουν»… σου έλεγα. Πάντα βιαστική και τελειομανής. Στο γραφείο μέχρι αργά το μεσημέρι να τα τελειώσεις όλα. Τελικά βιάστηκες να φύγεις…
Μαρία
Η ζωή τελικά είναι μικρή, απρόβλεπτη. Μεγάλο το σοκ από τον ξαφνικό χαμό της Αναστασίας.
Καλό ταξίδι Αναστασία και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την ενέργεια και την εργατικότητά σου.
Σπύρος
Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας, κουράστηκες και πας να κοιμηθείς…
Άρης
Αυτό που θυμάμαι από εσένα είναι η ενέργεια, το πάθος σου και η χαρά για τη ζωή. Είναι κρίμα που χάθηκε το χαμόγελό σου. Καλό ταξίδι.
Νάντια
Δεν πρόλαβα να σε αποχαιρετήσω… Είχαμε ακόμα πολλά να κάνουμε… Μας άφησε νωρίς Αναστασία μου…
Σε φιλώ και θα σε θυμάμαι πάντα!!!!!!!
Δέσποινα
Αναστασία,
Μπορεί το χρονικό διάστημα που συνεργαστήκαμε να μην ήταν μεγάλο αλλά ο δυναμισμός και η αγάπη σου για τη δουλειά ήταν στοιχεία που εύκολα μπορούσε να διακρίνει κανείς από την πρώτη στιγμή.
Βασιλική
Με την Αναστασία αναλάβαμε μαζί υπηρεσία το Σεπτέμβριο του 2012. Αρχικά θυμάμαι το χαμόγελο και τη σοβαρότητα του χαρακτήρα της. Γνωρίζοντάς τη καλύτερα και συνεργαζόμενος μαζί της για διάφορα θέματα, εκτίμησα την ακρίβεια και την αποτελεσματικότητα που την διέκρινε.
Ας την αναπαύσει ο Θεός.
Πέτρος
Μικρή μου Αναστασία,
Αεικίνητη και δημιουργική προσπάθησες σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να κάνεις τόσα πολλά και να αποδείξεις άλλα τόσα! Δραστήρια, αγωνίστρια με υπερβάλλοντα ζήλο υπάλληλο άφησες το στίγμα σου στο χώρο της εργασίας σου.
Στην τελευταία μας συνάντηση σε αποκάλεσα τυχερό πλάσμα, έναν χαρακτηρισμό που σήμερα, τόσο απρόσμενα, η είδηση του θανάτου σου με διαψεύδει. Καλό ταξίδι λυγερή και γλυκιά μου.
Μίνα
Και να, λοιπόν, που κάποιοι άνθρωποι φεύγουν νωρίς… ακριβώς όπως κι εσύ… που αφήνουν πίσω τους αναμνήσεις, γλυκές και πικρές… ακριβώς όπως κι εσύ… που μας αφήνουν να ψάχνουμε τα λόγια… ακριβώς όπως αυτή τη στιγμή…
Την παιδική ανεμελιά και το χαμόγελό σου, αυτά κρατώ από σένα…
Καλή αντάμωση, Αναστασία μου…
Ηλίας
Ακόμα θυμάμαι τα χθεσινά σου λόγια: «Ξέρω… θα το στείλω». Βλέπω μπροστά μου τη ζωντάνια των ματιών σου, το χαμόγελο στα χείλη σου. Θαύμαζα το κοφτερό μυαλό και την εξυπνάδα σου.
Θα είσαι πάντα εδώ στην καρδιά και το μυαλό μου.
Νίκος
Ένα μουτράκι γελαστό, πάντοτε πεινασμένη…
Έπαιρνες ό,τι ήθελες, χωρίς να ρωτάς…
Βασάνιζες τον κόσμο με τις αναπάντητες ερωτήσεις σου…
Είχες τόσο μεγάλη ανάγκη από αγάπη…
Καλό ταξίδι, Αναστασία…
Σοφία
Κοριτσάκι μου
μες στο βουβό πηγάδι του φεγγαριού
σου ΄πεσε απόψε το πρώτο
δαχτυλίδι σου».
Γ. Ρίτσος
και για την αντιγραφή
Θόδωρος.
Πηγή: patratora.gr
