Τα εξαιρετικά πρόωρα νεογνά είναι εκείνα που, κατά τη γέννηση, ζυγίζουν κάτω από 1000γρ, ενώ η γυναίκα συνήθως βρίσκεται μεταξύ 24-28 εβδομάδες κύησης. Τα μωρά αυτά, εκτός από τον αυξημένο κίνδυνο σοβαρών προβλημάτων υγείας, μένουν για αρκετές εβδομάδες στη μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών, μέχρις ότου να θεωρηθούν δυνατά και υγιή ώστε να πάνε στο σπίτι.
Μια πρόσφατη μεγάλη αναδρομική μελέτη εξέτασε την τύχη των εξαιρετικά προώρων μωρών αφού έχουν φύγει πια από τη μονάδα νεογνών. Οι ερευνητές, οι οποίοι εξέτασαν πάνω από 4,500 περιστατικά, διαπίστωσαν ότι τα μωρά αυτά αποβιώνουν πιο συχνά (2,2%) σε σχέση με τα υπόλοιπα νεογνά. Μάλιστα, ο κίνδυνος καθυστερημένου θανάτου αυξάνεται 3 φορές για τα νεογνά που έμειναν στη μονάδα πάνω από 120 ημέρες. Επίσης, τα νεογνά των Αφρο-αμερικανών γυναικών διέτρεχαν περισσότερο κίνδυνο σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Ένα ενδιαφέρον εύρημα της μελέτης ήταν ότι η λήψη αντιβίωσης από τη μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είχε προφυλακτική δράση στην υγεία των εξαιρετικά προώρων μωρών. Αν και ο μηχανισμός που αυτό συμβαίνει δεν είναι ακριβώς γνωστός, είναι πιθανόν ότι η αντιβίωση που δίνεται στη μητέρα, κυκλοφορεί και στο έμβρυο, προστατεύοντας το από σοβαρή λοίμωξη. Αυτό το σενάριο έχει νόημα, αν αναλογιστούμε ότι τουλάχιστον σε 30% των περιπτώσεων πρόωρης γέννας διαπιστώνεται μόλυνση στην περιοχή της μήτρας.
Μαιευτήρας Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου
