Στις μέρες μας, πολλές ιδιωτικές κλινικές παγκοσμίως προσφέρουν στις γυναίκες τη δυνατότητα να καταψύξουν ωάρια ή ιστό ωοθήκης, τα οποία μπορούν οι ίδιες να χρησιμοποιήσουν μελλοντικά για να κάνουν ένα παιδί. Η λογική της διαδικασίας είναι ότι μια γυναίκα που έχει περάσει τα 40 έτη, μπορεί να δοκιμάσει να μείνει έγκυος χρησιμοποιώντας τα δικά της νεανικά ωάρια.
Η διαδικασία της κρυοσυντήρησης ωοθηκικού ιστού και ωαρίων ξεκίνησε για τις γυναίκες που είχαν διαγνωστεί με καρκίνο σε νεαρή ηλικία και επρόκειτο να λάβουν φάρμακα ή ακτινοθεραπεία που βλάπτουν τις ωοθήκες. Παρόλα αυτά, η τεχνολογία γρήγορα επεκτάθηκε να συμπεριλάβει και τις γυναίκες που για προσωπικούς λόγους – καριέρας, τρόπου ζωής κλπ. – αποφασίζουν να αναβάλουν την τεκνοποίηση μέχρι μια πιο ώριμη ηλικία, συνήθως κοντά στα 40 έτη.
Βέβαια, η επιλογή αυτή έχει πια εμπορευματοποιηθεί σε σημείο που να προσφέρεται στις γυναίκες ως μια καθόλα αναγνωρισμένη πρακτική με ρεαλιστικά αποτελέσματα. Αυτό φυσικά δεν ισχύει, αν αναλογιστεί κανείς ότι η πιθανότητα να μείνει μια γυναίκα έγκυος χρησιμοποιώντας καταψυγμένα ωάρια ή ωοθηκικό ιστό παραμένει εξαιρετικά χαμηλή.
Μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη συνέκρινε δύο τακτικές τεκνοποίησης για μια μέση 40χρονη γυναίκα: την επιλογή να δοκιμάσει με φυσικό τρόπο για 6 μήνες και μετά να προχωρήσει σε κλασική εξωσωματική γονιμοποίηση και την επιλογή να χρησιμοποιήσει κατεψυγμένα ωάρια ή ιστό από την ηλικία των 25 ετών.
Η μελέτη βρήκε ότι, προκειμένου να γεννηθεί ένα επιπλέον παιδί με τη μέθοδο χρήσης καταψυγμένου υλικού (επιλογή 2), το αναμενόμενο κόστος για την κοινωνία θα είναι της τάξης των 130,000 δολλαρίων!
Αυτό σημαίνει ότι καλό είναι να μην είμαστε τόσο επιδεκτικοί σε τέτοιες τεχνικές συντήρησης της γονιμότητας, οι οποίες έχουν να διανύσουν αρκετό «δρόμο» πριν να αποδειχθούν εφαρμόσιμες στην καθημερινή κλινική πράξη.
Μαιευτήρας Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου
