O Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας άλλαξε και επίσημα τα χαρακτηριστικά του «υγιούς» σπέρματος, ορίζοντας και επίσημα αυτό που η ιατρική κοινότητα παρατηρούσε εδώ και καιρό. Την αδυναμία δηλαδή όλο και πιο συχνά να βρεθούν οι παράμετροι του «φυσιολογικού» σπέρματος σε νέους και υγιείς άνδρες.
Η σημαντική μείωση τόσο του αριθμού, – από 20×106 σε 15×106 -, όσο και κινητικότητας και των φυσιολογικών μορφών, – από 45% σε 35% χρήσιμη κινητικότητα, και από 14% σε 4% οι φυσιολογικές μορφές –περιγράφει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ανδρικό σπέρμα ακόμα και σε άνδρες στους οποίους δεν αναγνωρίζεται κανένας από τους γνωστούς παράγοντες κινδύνου. Οι άνδρες οι οποίοι δεν πάσχουν από τα γνωστά νοσήματα τα οποία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα.
Με αυτόν τον τρόπο όμως ταυτόχρονα «νομιμοποιήθηκαν» οι παράγοντες εκείνοι,
φαρμακευτικοί, διατροφικοί, περιβαλλοντικοί ακόμη και ιατρογενείς που βλάπτουν την ανδρική γονιμότητα. Τελευταία στον μακρύ κατάλογο αυτό είναι τα «φυτο-οιστρογόνα», πρόκειται για μη-στεροϊδικά συστατικά τα οποία αναγνωρίζονται σε αρκετά τρόφιμα και τα οποία έχουν μια δομική ομοιότητα με τα ενδογενή οιστρογόνα και παρόμοια δράση.
Λόγω της ευεργετικής τους δράσης στο καρδιαγγειακό σύστημα η χορήγηση συμπληρωμάτων διατροφής που τα περιέχουν έχει λάβει εξαιρετικά μεγάλες διαστάσεις. Οι παράπλευρες απώλειες όμως είναι η δράση τους στο αναπαραγωγικό σύστημα του άνδρα αλλά και σημαντικότερο στην ανάπτυξη του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος όταν λαμβάνονται κατά την κύηση.
Επίσης όλο και πιο συχνή είναι η αναφορά στην ιατρική βιβλιογραφία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ερευνών που σαφέστατα περιγράφουν την ύπαρξη μεγάλων προβλημάτων ανδρικής υπογονιμότητας σε κατοίκους συγκεκριμένων περιοχών, κυρίως μεγαλουπόλεων ή αγροτικών, σε παχύσαρκους άνδρες, σε καπνιστές, σε αθλητές, και γενικότερα σε άνδρες που φαίνονταν να βρίσκονται στο ‘απυρόβλητο’ αναφορικά με την αναπαραγωγική τους ικανότητα.
Αν αυτά συνδυαστούν με την τάση οι άνδρες να αποφασίζουν να αποκτήσουν παιδιά σε πιο μεγάλη ηλικία, άνω των 40, τάση εμφανής και στην χώρα μας πλέον, τα «νέα» για το ανδρικό σπέρμα δεν γίνονται ιδιαίτερα καλά, καθώς είναι γνωστό ότι και η ηλικία αποτελεί ένα επιβαρυντικό παράγοντα.
Για τον λόγο αυτό, η επίσημη πλέον αναφορά στην ελαττωμένη παραγωγή ανδρογόνων, τον όψιμο υπογοναδισμό, που προκαλείται από την ηλικία και οι προτεινόμενες θεραπείες είναι μια άλλη πλευρά του νομίσματος.
Αν το συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι το ανδρικό σπέρμα ‘πεθαίνει’ όπως σχετικά πρόσφατα αναφέρθηκε σε άρθρο που κυκλοφόρησε στην Μ. Βρετανία τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μία κόμη ιατρική υπερβολή.
Το αναπαραγωγικό σύστημα του άνδρα όπως και οποιοδήποτε άλλο σύστημα στο ανδρικό σώμα βρίσκεται υπό την επήρεια της καθημερινότητας του σύγχρονου άνδρα. Με τον ίδιο τρόπο που έχουμε αποδεχτεί, γιατροί και ασθενείς, την επίδραση της ζωής μας στην καρδιά πχ, με τον ίδιο τρόπο πρέπει να αποδεχτούμε και την επίδραση της ζωής μας στο σπέρμα.
Αυτό μπορεί μεν να καταρρίψει το μύθο του παντοδύναμου αρσενικού, θα αποτρέψει όμως την πραγματοποίηση άσκοπων ιατρικών πράξεων και κυρίως θα μάθει τον σύγχρονο άνδρα ότι θα πρέπει να προσέχει, να προφυλάσσει και να θεραπεύει την αναπαραγωγική του ικανότητα όπως τα «μάτια» του.
Το άρθρο υπογράφει ο Π. Δρέττας, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Δ/ντής του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
