Η Malgy (σ.σ. για προσωπικούς της λόγους επιθυμεί να υπογράφει με ψευδώνυμο) είναι Ιταλίδα δημοσιογράφος που κατοικεί στο χωριό Sondrio της Λομβαρδίας, στις Άλπεις, πολύ κοντά στα σύνορα με την Ελβετία. Διανύοντας την 27η μέρα αναγκαστικής καραντίνας, στη χώρα που πλήττεται από την πανδημία του κορωνοϊού όσο καμία άλλη, η δημοσιογράφος μεταφέρει στους αναγνώστες του zougla.gr τα συναισθήματα και τις σκέψεις της για μια κατάσταση που δυστυχώς αφορά και εμάς άμεσα…
Ημέρα 27η. Ο ήλιος λάμπει ακόμη και ίσως βλέπουμε ένα μικρό «φως». Περιμένουμε την Παρασκευή, οπότε και ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει κάτι διαφορετικό για εμάς. Ίσως, αλλά φοβάμαι να το πω, η 4η Μαΐου είναι Η ημερομηνία. Το δεύτερο βήμα, το οποίο πάντως, σε κάθε περίπτωση, δεν σημαίνει και ελευθερία. Όχι εστιατόρια, όχι γυμναστήρια, όχι σχολεία ακόμη.
Στο Μιλάνο τα κρούσματα αυξάνονται, αλλά όχι στην υπόλοιπη Ιταλία. Συγκεντρώνομαι σε αυτή τη νέα μέρα. Ο καιρός είναι ήπιος: αυτό το πρωί μελετώ ελληνικά (το πάθος μου!), θα φτιάξω ακόμα ένα κέικ και πάλι λαζάνια.
Επίσης γράφω ένα βιβλίο, μια ιστορία που πάντα ήθελα να δημιουργήσω. Το σενάριο είναι ενδιαφέρον και ακόμη είμαι ερωτευμένη μαζί του.
Το πιο σημαντικό είναι να μη σκέφτεσαι. Να φέρεσαι σαν να πρόκειται για μια κανονική ημέρα. Είναι σκληρό, αλλά πρέπει να το κάνεις για να επιβιώσεις.
Ο σύζυγός μου εργάζεται στον πάνω όροφο, ακούω τη φωνή του όταν μιλάει με τους συναδέλφους του. Μου λείπει η δική μου δουλειά τόσο πολύ και… ενώ γράφω, το τηλέφωνο χτυπάει. Και πάλι κακά νέα: Ακόμα ένας συνάδελφος νεκρός. Είναι ο τρίτος τις τελευταίες εβδομάδες.
Κοιτάζω τον γιο μου ενώ γράφω. Γελάει και φωνάζει. Με αυτόν νιώθω ασφαλής.
Στις 15:00 έχει ένα μίτινγκ μέσω Skype με τους συμμαθητές του.
Είναι ευτυχισμένος γιατί είμαι συνέχεια μαζί του.
Αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία.
