Το Saints Row: The Third είναι ένας κλώνος του Grand Theft Auto, ένα παιχνίδι που πάνω απ’ όλα δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά. Διότι αν τα όσα απεικονίζει συνέβαιναν σε ένα οποιοδήποτε άλλο «σοβαρό» παιχνίδι, τώρα αυτό θα ‘ταν πρώτο θέμα στα κανάλια!
Πρόκειται, που λέτε, για ένα sandbox. Για όσους δεν γνωρίζουν τι πάει να πει αυτό, φανταστείτε ότι με το που ξεκινάτε να παίζετε (more or less), μια ολόοοκληρη πόλη βρίσκεται στη διάθεσή σας για εξερεύνηση! Ένιωσα αυτό το σύνηθες δέος που με διακατέχει κάθε φορά που ξεκινάω παιχνίδι του είδους και που τόσο πολύ μου ‘χε λείψει αλλά το Steelport, η πόλη στην οποία εξελίσσονται τα γεγονότα του Saints Row: The Third, δεν θα έλεγα πως θα μου μείνει χαραγμένη στη μνήμη στον βαθμό που τα κατάφεραν άλλες –βλ. San Andreas ή Vice City ή έστω Liberty City. Δεν είναι ότι είναι μικρό ή κακοσχεδιασμένο ή άδειο. Απλά μου φάνηκε ότι δεν είχε την προσωπικότητα που θα περίμενα από μία πόλη στα κυβικά του. Ακόμα κι έτσι όμως βρίθει αποστολών, challenges, quests και objectives που καλείστε να φέρετε εις πέρας και πολλών πολλών extras.
Εκεί που το Saints Row: The Third θα καλύψει και τον μεγαλύτερο… δυσκοίλιο είναι στο κομμάτι της ποικιλίας στο gameplay. Βασικά, μια ολόκληρη πόλη βρίσκεται στο έλεός σας, τόσο απλά! Ετοιμαστείτε να την κατακτήσετε γειτονιά προς γειτονιά, να αγοράσετε μαγαζιά, να κάνετε τον ταρίφα, να κλέψετε αυτοκίνητα τα οποία στη συνέχεια θα μοντιφάρετε κατά βούληση, να «τουμπανιάσετε» όπλα με ό,τι κουλό αξεσουάρ μπορείτε να φανταστείτε, να καβαλήσετε μία αλά Tron μηχανή σε ένα «ψηφιακό» περιβάλλον, να πολεμήσετε ζόμπι και ό,τι άλλο δεν μπορείτε να φανταστείτε (ναι, ΔΕΝ μπορείτε). Θα ήθελα πολύ να έγραφα σε δυο-τρεις παραγράφους όλα αυτά τα τρελά concepts (κάποια σατιρίζουν ταινίες, άλλα videogames και άλλα γενικότερα κλισέ από τον χώρο της ψυχαγωγίας) που παίρνουν σάρκα και οστά στο παιχνίδι, αλλά δεν θα το κάνω. Θα σας αφήσω να τα ανακαλύψετε οι ίδιοι.
Αυτό που μπορώ να σας πω είναι πως θα έχετε έναν τόνο πράγματα να κάνετε στο Saints Row: The Third σε βαθμό τέτοιο που θα γράψετε εύκολα τεράστιο αριθμό ωρών! Πέρα από χρήματα, στο Steelport μετράει πολύ και ο «σεβασμός», το respect σύμφωνα με το παιχνίδι το οποίο σας εξασφαλίζει διάφορες abilities (φανταστείτε το σαν τα XP και τα levels). Αν σε αυτά προσθέσουμε και το αίσθημα προόδου που καλλιεργεί στο σύνολό του το παιχνίδι (αύξηση των περιοχών που ελέγχετε στο Steelport, καλύτερα όπλα και οχήματα, νέες αποστολές κλπ), το πακέτο του Saints Row: The Third είναι πλήρες από κάθε άποψη.
Το Saints Row: The Third κάνει χαβαλέ. Ούτε σπάει πλάκα, ούτε ψυχαγωγεί, ούτε διασκεδάζει. Αυτά είναι soft. Κάνει χάβαλο, αυτή είναι η άποψή του και την υποστηρίζει μέχρι τέλους μετά πάθους και παρρησίας. Μπορεί να υστερεί σε τομείς όπως η πλοκή, η ιστορία, ο χαρακτήρας της πόλης ή ο ρεαλισμός της όλης εμπειρίας που προσφέρει, ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει γιατί δυστυχώς οι δημιουργοί του δεν τα κατάφεραν. Πιο λογικό μου φαίνεται να μην ενδιαφέρθηκαν καν για τα παραπάνω. Γιατί; Διότι δεν ήθελαν! Αν το Saints Row: The Third «σκόραρε» και σε αυτά, τότε πιο πιθανό ήταν να το έλεγαν Grand Theft Auto V και να υστερούσε αλλού. Πού; Σε όλα τα υπόλοιπα, εκεί που το παιχνίδι της Volition διαπρέπει.
Να ξέρετε ότι δεν θα πάρετε το Saints Row: The Third ούτε για να ζήσετε το δράμα ενός Τσετσένου που μεταναστεύει στο Αμέρικα, ούτε για να κάνετε τη συμμορία σας την κορυφαία σε μια αμερικανική μεγαλούπολη –εξομοιωτής συμμορίας κι έτσι. Θα πάρετε το Saints Row: The Third για να περάσετε καλά, να γουστάρετε και χάρη στο co-op του (μπορείτε να παίξετε όση απ’ την campaign θέλετε με άλλον έναν χωρίς να χάσετε την πρόοδό σας) να αναρωτηθείτε χαζογελώντας «Μα καλά, τι κάνει ο άλλος»;
Πηγή: byteme.gr
Είδος: Action
Format: X360, PS3, PC
Έκδοση: THQ
Ανάπτυξη: Volition
Διάθεση: Zegetron
Multiplayer: Ναι
Κυκλοφορία: 18/11/2011
Βαθμός: 8+
