Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν δηλαδή η EA πρωτοξεκινούσε την προσπάθειά της με τη σειρά που πλέον είναι και το ισχυρότερό της brand παγκοσμίως, η σκυτάλη στα «ποδοσφαιράκια» μόλις που είχε περάσει στην ανθίζουσα τότε σκηνή του ιαπωνικού development. Μετά από μια πολύχρονη βρετανική κυριαρχία (Kick Off, Sensible Soccer και ξαφνικά… νιώθουμε γέροι), οι Ιάπωνες σχεδιαστές είχαν με κάποιο τρόπο βρει το δρόμο προς την ουσία του ποδοσφαίρου και, με μερικές αράδες κώδικα, μεταφέρει ολόκληρη τη μαγεία του αθλήματος στα εκατοντάδες χιλιάδες pixel των οθονών μας. Απέναντι στο συναρπαστικό gameplay τίτλων όπως το Super Sidekicks της SNK και τα International Super Star Soccer της Konami, ελάχιστα πράγματα μπορούσαν να αντιπαρατάξουν οι δυτικοί δημιουργοί. Η απάντηση δόθηκε σταδιακά μέσα από την έφεση στην τεχνολογία – και φυσικά στο μάρκετινγκ – αλλά επί της ουσίας την ίδια στιγμή που η Konami τελειοποιούσε το timing στο gameplay του ποδοσφαίρου της, οι άνθρωποι της EA συμπλήρωναν λίστες ανούσιων χαρακτηριστικών για να τα… τυπώσουν στο κουτί του δικού τους ποδοσφαιρικού software.
Ο τροχός ωστόσο πάντα γυρίζει. Με το πέρασμα του χρόνου οι Ιάπωνες εγκλωβίστηκαν στα στεγανά της φόρμουλας η οποία τους είχε φέρει στην κορυφή, ενώ οι άνθρωποι της EA είδαν τη σχεδιαστική τους φιλοσοφία να ευθυγραμμίζεται επιτέλους με τα δεδομένα της εποχής που έχουν κάνει την τεχνολογία πρωταρχικό ρυθμιστή των εξελίξεων στο game design. Ανώτερος πρεσβευτής αυτής της φιλοσοφίας, το FIFA 12. Περισσότερο από ποτέ, φέτος το παιχνίδι μοιάζει σχεδιασμένο με βάση… την επιστήμη. Και απέναντι στις στιγμές «PES γκολ» όπως αναφέρει και ο σούπερ-Κηπουρό στο review του τίτλου της Konami, έχει να αντιπαρατάξει σκηνικά σχεδόν αληθινά ποδοσφαιρικά, στηριγμένα σε στατιστικούς δείκτες και ρουτίνες τεχνητής νοημοσύνης, που συγκρούονται μεταξύ τους και μαγειρεύουν… πορίσματα για την έκβαση του παιχνιδιού.
Πρώτα ωστόσο, τα βασικά. Το FIFA 12 έρχεται με μια πληθώρα αλλαγών, μικρών και μεγάλων σε σχέση με το FIFA 11. Για την ακρίβεια, είναι τόσες πολλές οι μικροεπεμβάσεις στο παιχνίδι που σχεδόν μπορείς να δεις μπροστά σου τους ανθρώπους της EA να σβήνουν ένα-ένα τα γραμμένα σε μια λίστα παράπονα των gamers από την προηγούμενη έκδοση. Οι χρόνοι μετάβασης ανάμεσα στα μενού για παράδειγμα (σ.σ. από τα «αγκάθια» του FIFA 11) έχουν μειωθεί σημαντικά αν και εξακολουθούν να επιδέχονται βελτίωσης. Το Career mode συνεχίζει να εμπλουτίζεται με μικρές πινελιές, όπως είναι ο δραματοποιημένος τόνος που έχει δοθεί στη λήξης της περιόδου των μεταγραφών, όπου ένας μετρητής μετρά αντίστροφα και οι ομάδες προβαίνουν σε ολοένα και πιο επιθετικές κινήσεις λίγο πριν το τέλος της προθεσμίας. Οι αγώνες μεταξύ διαδικτυακών φίλων έχουν πλέον τη δική τους κατηγορία, τα «φιλικά» (χα, το πιάσατε;), με στατιστικά για τη μεταξύ τους πορεία. Έπειτα είναι και το ΕΑ Sports Club, η πρόταση της EA στο ρεύμα των social media που σαρώνει όλες τις πλατφόρμες ψηφιακής επικοινωνίας. Μέσω ενός UI που δίνει συνεχώς το παρών στην οθόνη, ενημερώνει για τις εξελίξεις της ομάδας που υποστηρίζει ο παίκτης, παρουσιάζει εβδομαδιαία challenges βασισμένα σε πραγματικά ποδοσφαιρικά γεγονότα, έτσι για να έχεις με κάτι να ασχοληθείς ανάμεσα στα διαλείμματα από τους διαδικτυακούς αγώνες, ενώ ο συνδετικός κρίκος όλων των δραστηριοτήτων του παίκτη είναι τα experience points. Ό,τι κάνεις στο FIFA 12 επιβραβεύεται με πόντους εμπειρίας, οι οποίοι προστίθενται στην ομάδα που έχεις επιλέξει να υποστηρίζεις.
Σχεδόν όλα τα επιμέρους στοιχεία του παιχνιδιού έχουν «πειραχτεί» σε σχέση με πέρυσι, οι πιο βαθιές τομές ωστόσο επιχειρούνται στο gameplay. Η πρώτη βασική αλλαγή τιτλοφορείται Tactical Defending και αφορά στην η λειτουργία της άμυνας που είχε καταντήσει μονότονη με τους περισσότερους παίκτες να ακολουθούν την ίδια ακριβώς τακτική – ας πούμε ένα «επιθετικό» μαν-του-μαν μαρκάρισμα – η οποία ήταν συνήθως και επιτυχημένη. Ως απάντηση σε αυτή την «ανωμαλία», άλλαξε ολοκληρωτικά το σύστημα της άμυνας, το οποίο πλέον βασίζεται σε ένα συνδυασμό επιλογών: το μαρκάρισμα του χώρου του επιθετικού, την άσκηση πίεσης, το κάλεσμα δεύτερου αμυντικού (που μαρκάρει επίσης χώρο) και μια κίνηση–σπρώξιμο/τράβηγμα της φανέλας (που πολύ εύκολα οδηγεί σε φάουλ), μαζί φυσικά με το καθιερωμένο τάκλιν. Καμία από τις κινήσεις δε διαθέτει την αποτελεσματικότητα του προσωπικού μαρκαρίσματος που είχαν τα προηγούμενα FIFA, γιατί η ιδέα πίσω από το νέο αμυντικό μοντέλο είναι πως, όπως στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, η άσκηση πίεσης από τις αμυντικές γραμμές θα επιφέρει αργά η γρήγορα τη λάθος κίνηση από τους αντιπάλους.
Η αλλαγή στο αμυντικό σύστημα θα προκαλέσει σίγουρα… ηλεκτροσόκ στους οπαδούς των προηγούμενων τίτλων, ιδιαίτερα εκείνων που υιοθετούσαν αμυντικές τακτικές στο παιχνίδι τους. Μαζί με ένα νέο σύστημα ντρίμπλας που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για γρήγορες, κοφτές κινήσεις σε μικρό χώρο από τους επιθετικούς, η ισορροπία του παιχνιδιού μεταβάλλεται ριζικά και για πρώτη φορά όσο θυμάμαι σε τίτλο ποδοσφαίρου, η άμυνα εκτελείται πιο δύσκολα από την επίθεση. Δημιουργούνται βέβαια οι συνθήκες για πιο ρεαλιστικό gameplay (δεν υπάρχουν πια τα «μαγικά» μαν-του-μαν που προστάτευαν τον αμυνόμενο), συνοδεύονται ωστόσο και από ορισμένες αμφιβολίες. Απέναντι σε έμπειρους παίκτες για παράδειγμα, η ανάκτηση της κατοχής της μπάλας μπορεί να γίνει… εφιαλτική υπόθεση και η μόνη λύση είναι η παραχώρηση μέτρων μέχρι να βρεθούν οι προϋποθέσεις για άμυνα. Υπάρχουν επίσης περιστάσεις όπου οι ποδοσφαιριστές που ελέγχει η ΑΙ δεν κρατάνε όπως πρέπει τους χώρους, οπότε είσαι αναγκασμένος να αλλάζεις συνέχεια τον ποδοσφαιριστή που ελέγχεις για να κοντρολάρεις καλύτερα τα προσωπικά μαρκαρίσματα,. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως στα δυσκολότερα επίπεδα η άμυνα είναι εξαιρετικά ευάλωτη απέναντι στις επιθέσεις του υπολογιστή. Τελικά πρέπει η άμυνα να είναι μια τόσο πολύπλοκη υπόθεση; Η έλλειψη κατοχής μπορεί να είναι απόρροια ενός ρεαλιστικού παιχνιδιού, αρκεί αυτό ωστόσο για να την κάνει διασκεδαστική; Η ίδια η EA φαίνεται να πιστεύει πως το νέο σύστημα δεν έχει τελειοποιηθεί για να αποτελεί ολοκληρωμένη απάντηση σε αυτή την ερώτηση, κάτι που μαρτυρά και το γεγονός πως προσφέρεται η δυνατότητα πισωγυρίσματος στο παλιό μοντέλο.
Μια δεύτερη προσθήκη είναι η περιβόητη Impact Engine, ενός μοντέλου φυσικής που υπολογίζει τις συγκρούσεις μεταξύ των ποδοσφαιριστών και τις «μεταφράζει» ψηφιακά με όσο το δυνατό μεγαλύτερο ρεαλισμό. Πρόκειται για μια φιλόδοξη προσπάθεια να εξομοιωθούν με περισσότερη ακρίβεια οι σωματικές επαφές μεταξύ ποδοσφαιριστών, εμφανίζει ωστόσο ελλείψεις στην παρούσα μορφή της, επηρεάζοντας σε σημεία και το gameplay. Θα δείτε, για παράδειγμα, ποδοσφαιριστές της δικής σας ομάδας να συγκρούονται με άλλους και να σας αφήνουν εκτεθειμένους, επειδή δεν είναι καλά προγραμματισμένοι στο να αποφεύγουν «ανθρώπινα» εμπόδια εγκαίρως.
Πολυάριθμα «καλιμπραρίσματα» στο παιχνίδι υπηρετούν το στόχο της EA για περισσότερο ρεαλισμό μέσα στο γήπεδο και οι… μύστες των προηγούμενων τίτλων θα τα παρατηρήσουν σχετικά γρήγορα. Η αποτελεσματικότητα των κεφαλιών έχει μειωθεί αισθητά (στο FIFA 11 ήταν ίσως υπερβολικά εύκολο το σκοράρισμα από σέντρα), ενώ αντιθέτως τα σουτ εκτός περιοχής έχουν πλέον περισσότερες πιθανότητες για κάποιο καλό αποτέλεσμα. Οι τραυματισμοί είναι περισσότερο τυχαίοι από πριν (και δουλεύουν σε συνάρτηση με το νέο μοντέλο φυσικής που αναφέραμε πριν) ενώ η φυσική κούραση έχει πιο αισθητή επίδραση στις επιλογές των ποδοσφαιριστών ενώ οι προσθήκες στο animation φέρνουν νέες συμπεριφορές. Η ομάδα ανάπτυξης συνέχισε επίσης με την εμμονή της στην απόδοση των ποδοσφαιριστών ανάλογα με τα στατιστικά τους αλλά φέτος οι διαφορές είναι πολύ περισσότερο εμφανείς και οι προοπτικές μιας ομάδας είναι συνδεδεμένες με τις ικανότητες του ρόστερ της. Αυτό σημαίνει πως μια ηρωική πορεία με μια χαμηλής δυναμικότητας ομάδας (να, ας πούμε, της Εθνικής Ελλάδος) πιθανόν να καταλήξει σε μια άνιση μάχη με τραγικό τέλος, ακόμη και για τον πλέον έμπειρο παίκτη. Μιλάμε περί προσωπικής εμπειρίας…
Εκεί που το FIFA 12 ξεμένει από δυνάμεις και μένει αδρανές είναι στον τεχνικό τομέα. Τα σκαναρίσματα των προσώπων έχουν γίνει καλύτερα από πέρυσι, αλλά είναι εμφανές πλέον πως χρειάζονται ριζικές αλλαγές στην κουρασμένη μηχανή γραφικών, ειδικά αν συγκρίνει κανείς τα μοντέλα των ποδοσφαιριστών, τα εφέ και τον φωτισμό με τα αντίστοιχα του καινούριου PES. Το πιθανό είναι να μη δούμε σε αυτή τη γενιά την ανανέωση που απαιτείται καθώς το κόστος μιας καινούριας engine είναι υπέρογκο, στο στούντιο του Καναδά θα πρέπει πάντως σίγουρα να ψάχνουν ήδη τρόπο για να απαγάγουν τους γραφίστες της Konami. Το soundtrack είναι για μια ακόμη φορά εξαιρετικό και φαίνεται πως δε θα ξαναγυρίσουμε στις μουσικές ηχορυπάνσεις της προ-FIFA 11 περιόδου, ενώ για το φρεσκάρισμα στην περιγραφή των αγώνων επιστρατεύονται τέσσερις σχολιαστές, με πολλούς νέους διαλόγους.
Αυτό είναι λοιπόν το FIFA 12. Χορταστικό, πλήρες και ταυτόχρονα με περισσότερες νέες ιδέες από όσες έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε ετήσιες ανανεώσεις των αθλητικών franchise της βιομηχανίας. Είναι εντυπωσιακό το θράσος με το οποίο φαίνεται να αντιμετωπίζει η Electronic Arts τα θεμέλια του gameplay που χτίζει τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι εμφανής και η αίσθηση σιγουριάς πίσω από κάθε νέο, μικρό βήμα. Έχω την εντύπωση πως τα πραγματικά συμπεράσματα από τα τελευταία πειράματα θα τα εξάγουμε με κάποιον από τους μεταγενέστερους τίτλους. Μέχρι τότε, ωστόσο, το FIFA 12 θα προσφέρει τον πιο συναρπαστικό «εξομοιωτή ποδοσφαίρου» της αγοράς.
Πηγή: byteme.gr
Είδος: Sports
Format: PC, PS3, X360
Έκδοση: EA
Ανάπτυξη: EA Sports
Διάθεση: CD Media
Παίκτες: 1-2
Επίσημο site: http://www.ea.com/intl/football/
Κυκλοφορία: Παρασκευή 30 ΣΕΠ 2011
