Doom

Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία το είδος των First-Person Shooters παράγει ασταμάτητα νέους τίτλους σε μηνιαία βάση σε σημείο που κινδυνεύει να κορεστεί (για αρκετούς gamers έχει ξεπεράσει ήδη το στάδιο κορεσμού). Βλέποντας την δίψα του κόσμου για παιχνίδια First-Person αισθητικής, οι developers σκαρφίστηκαν τα πιο απίθανα σενάρια ως πλαίσιο για να ρίξουν τους users σε ατελείωτες μάχες με εκατομμύρια εχθρούς και οπλοστάσια που θα τα ζήλευε κάθε πολεμοχαρής τύπος! 

Με την παραπάνω δεδομένη κατάσταση και τον καιροσκοπισμό που επικρατεί στα FPS οι στοχασμοί μας κατευθύνονται αναπόφευκτα στο λατρευτό Doom, το δημοφιλέστερο first person shooter όλων των εποχών και ένα από τα σημαντικότερα video games με βάση την απήχηση που έχουν στην αγαπημένη μας βιομηχανία.

18 μήνες μετά την κυκλοφορία του Wolfenstein 3D, του πρώτου FPS που έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία, η id Software κυκλοφορεί από τον Δεκέμβριο του 1993 το Doom, ένα video game που έθεσε νέα στάνταρ στην ποιότητα των τρισδιάστατων γραφικών και στην ανελέητη βία που απεικονίζει. Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια θα λέγαμε για τον developer που ανέβασε τα κέρδη του στα ουράνια και εμπλούτισε ουσιαστικά την video game κουλτούρα καταξιώνοντας το είδος των First-Person Shooters και προσφέροντας τον νέο όρο «Doomοειδή» για όσα FPS το διαδέχτηκαν το θρυλικό Doom. Το χρονικό σημείο μπορεί να χαρακτηριστεί κομβικό, καθώς με τίτλους σαν τον συγκεκριμένο οι PC gamers άρχισαν να αυξάνονται, έναντι όσων προτιμούσαν Amiga, Mega Drive και SuperNES. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Doom διατίθεται μέσω Steam, ενώ κυκλοφορεί και σε PlayStation 3 και Xbox 360, συνεπώς όσοι θέλετε να διασκεδάσετε μαζί του δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα συμβατότητας. Ας δούμε όμως τι το κάνει να ξεχωρίζει τόσο σε σχέση με τους ανταγωνιστικούς του τίτλους.

O Script, Where Art Thou?
Το σενάριο επιστημονικής φαντασίας του Doom διεξάγεται στο μέλλον και είναι ιδιαίτερα απλοϊκό πλην όμως απόλυτα εναρμονισμένο με το κλειστοφοβικό περιβάλλον και τους ανείπωτους τρόμους που σας περιμένουν παίζοντας το. Πρωταγωνιστής και μοναδικός playable character (μέσα από τα μάτια του οποίου θα παρακολουθήσετε την κολασμένη δράση) είναι ένας ανώνυμος πεζοναύτης, τον οποίο θα μπορούσαμε να τον αναφέρουμε ως “Doomguy”. Ο εν λόγω κύριος είχε τα… καρύδια να αντισταθεί στον ανώτερό του όταν τον διέταξε να μακελέψει αθώους πολίτες και για αυτή του την πράξη, τον έστειλαν πακέτο στον Άρη σε μια χαμαλοδουλειά!

Εκεί ο ήρωάς μας μετατράπηκε από πολεμιστή σε σεκιουριτά για λογαριασμό της κολοσσιαίας εταιρείας UAC που ασχολείται με πειράματα τηλεμεταφοράς, ανοίγοντας πύλες μεταξύ των μικρών πλανητών Φόβου και Δείμου που αποτελούν δορυφόρους του Άρη. Μετά από μια μικρή περίοδο…ξυσίματος, ο πεζοναύτης μας λαμβάνει σήμα κινδύνου από τους επιστήμονες στον Φόβο: ο Δείμος έχει εξαφανιστεί, τα υπολογιστικά συστήματα έχουν πάθει βλάβη και η τελευταία πύλη που άνοιξε με τα πειράματα οδηγεί σε ένα άκρως…σατανικό μέρος, κρίνοντας φυσικά από τα κερασφόρα πλασματάκια που βγαίνουν από μέσα της!

Ο πεζοναύτης σπεύδει στον Φόβο μαζί με την μονάδα του αλλά οι συμπολεμιστές του τον θεωρούν «ψάρακα» και τον αφήνουν με ένα πιστολάκι να φυλά την είσοδο του διαστημοδρόμιου ενώ εκείνοι προχωρούν στα ενδότερα. Για αρκετές ώρες, ο πεζοναύτης μας ακούει ουρλιαχτά και πυροβολισμούς από τον ασύρματο και έτσι αντιλαμβάνεται ότι πρέπει μόνος του να βγάλει το φίδι από την τρύπα! Η… τρύπα του «φιδιού» αποτελείται από 3 περιοχές (Φόβος, Δείμος και Κόλαση) που χωρίζονται σε 8 levels, καθώς και ένα κρυφό για κάθε περιοχή!

Hell is only a word. The reality is much, much worse!
Η είσοδός σας στον κόσμο του Doom σας βρίσκει σχεδόν… ξεβράκωτο, με ένα πιστολάκι στο χέρι, την ενέργεια σας στο 100% και το armor σας στο 0%. Εντός τρίλεπτου «σκάνε μύτη» οι πρώτοι αντίπαλοι, κάτι ψοφίμια άνθρωποι που έχουν δαιμονιστεί. Αμέσως αμέσως αποκτάτε το πρώτο σοβαρό όπλο της περιπέτειας, το shotgun καθώς και μπόλικα health και armor bonus που έχουν την μορφή μπλε φιαλιδίων και περικεφαλαίων αντίστοιχα!

Στο διαστημοδρόμιο (Hangar) που αποτελεί και την πρώτη πίστα, το design είναι τρομερά ευφάνταστο και αλλάζει συνέχεια μορφή. Τα πρώτα δωμάτια μοιάζουν με καθαρόαιμο dungeon βγαλμένο από RPG στυλ Eye of the Beholder, στη συνέχεια εμφανίζονται αίθουσες με φόντο μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας και παρακάτω υπάρχουν ανοικτοί χώροι με λίμνες γεμάτες δηλητήριο κ.ο.κ. Ένας υποτυπώδης χάρτης εμφανίζεται μεταξύ των επιπέδων για να σας δείξει που περίπου βρίσκεστε και στο τέλος κάθε επεισοδίου αλλά και στο φινάλε, απλό κείμενο σας περιγράφει τι πρόκειται να επακολουθήσει.

Έχοντας ανοίξει τις πύλες της κόλασης ασφαλώς δεν περιμένατε να βγουν από μέσα κλόουν ή… αρκουδάκια έτσι δεν είναι; Αν και αποτέλεσε το πρώτο της σειράς, το Doom προσφέρει μια αξιοπρεπή γκάμα από αηδιαστικά όντα που θα τα δείτε να παρελαύνουν μέσα από το στόχαστρο σας! Οι πρώτες αψιμαχίες θα σας φέρουν πρόσωπο με πρόσωπο με πρώην ανθρώπινα όντα και νυν σαπισμένα ζόμπι που κρατούν όπλα.

Λίγο μετά αρχίζουν να εμφανίζονται οι πιο εκνευριστικοί εχθροί κατά την γνώμη μου, τα Imps. Πρόκειται για ανθρωποειδή δαιμόνια που εξαπολύουν fireballs εξ’ αποστάσεως και σας ρίχνουν κάτι ξεγυρισμένες γρατζουνιές από κοντά. Στόχος σας είναι να τα εξοντώσετε γρήγορα, κινούμενοι πέρα δώθε! Τα νεύρα σας θα σπάσουν από δύο ακόμα είδη εχθρών, τα Spectre και Lost Soul. Τα Spectre είναι γοριλοειδή δαιμόνια που είναι σχεδόν αόρατα, τα βλέπετε σαν σκιά, συνεπώς είναι αρκετά εύκολο να σας προσεγγίσουν πριν τα πάρετε χαμπάρι! Τα Lost Souls είναι φλεγόμενα ιπτάμενα κρανία που επιτίθενται σαν καμικάζι ταχύτατα! Το Doom περιλαμβάνει φυσικά και τα απαραίτητα bosses τα οποία είναι ουσιαστικά τέσσερα και πρέπει να τα ραντίσετε με μπόλικα πυρομαχικά μέχρι να εξοντωθούν!

Διασχίζοντας τις αφιλόξενες πίστες του Doom θα βρείτε πληθώρα όπλων για να αντικαταστήσετε το μίζερο πιστολάκι με το οποίο ξεκινάτε. Αν σας τελειώσουν οι σφαίρες θα καταφύγετε σε ακόμα πιο μίζερο όπλο, τις γροθιές σας. Αργότερα θα ανακαλύψετε το αλυσοπρίονο που μετατρέπει σε κιμά οτιδήποτε σάρκινο! Από τα πλέον χρήσιμα όπλα είναι το shotgun που το ανακαλύπτετε τάχιστα και κάνει τρομερή ζημιά εξ επαφής και ακολούθως το θρυλικό chaingun που μας θυμίζει το μυδράλιο του Schwarzenegger στο Terminator 2! Το κορυφαίο όλων για μένα είναι το Plasma Gun, ένα ενεργειακό όπλο που ρίχνει «κατά ριπάς» και μπορεί να λιανίσει άνετα ομάδες εχθρών ή bosses. Απόλυτο εργαλείο είναι φυσικά και το βραδύτατο BFG9000 που θυμίζει τις smart bombs στα παλιά Shoot ‘em up, καθώς κάθε βολή του αφανίζει οτιδήποτε υφίσταται στην οθόνη!

Η κόλαση έρχεται μαζί μου!
Το διασημότερο FPS όλων των εποχών είναι αυτονόητο ότι σας προσκαλεί να εξοντώσετε τις δαιμονικές λεγεώνες που σας επιτίθενται, χρησιμοποιώντας ένα κλισέ και εντελώς ωμό gameplay. Στην οθόνη βλέπετε είτε τα χέρια σας είτε το όπλο που κρατάτε ανά πάσα στιγμή. Το user interface σας είναι εντελώς… σπαρτιάτικο: στο κάτω τμήμα της οθόνης βλέπετε 3 icons που αντιστοιχούν στο ποσοστό της health, στον αριθμό των πυρομαχικών και στο ποσοστό του armor που διαθέτετε. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να προσέχετε αδιάκοπα και τις τρεις τιμές για να μη βρεθείτε προ εκπλήξεων!

Τους αιμοδιψείς εχθρούς που συναντάτε τους λιανίζετε με τα όπλα που κρατάτε και είναι σημαντικό το να κινείστε αδιάκοπα πέρα δώθε διότι σε αντίθεση με άλλα πασίγνωστα FPS, οι αντίπαλοι στο Doom είναι αρκετά βραδυκίνητοι και αργοί στις αντιδράσεις τους. Ένα μεγάλο μειονέκτημα του ήρωα που χειρίζεστε είναι το ότι δεν μπορεί να πηδήξει ούτε…εφημερίδα (ωραίος πεζοναύτης είναι χωρίς άλμα!) Ευτυχώς που υπάρχουν ψηλότερες επιφάνειες τις οποίες μπορείτε να κατεβάσετε στο επίπεδο σας πατώντας τον αντίστοιχο διακόπτη!

Το Doom είναι γεμάτο με secret rooms από τις πρώτες κιόλας πίστες οπότε αφού σφαγιάσετε όλους τους εχθρούς σε μια περιοχή, ψάξτε την εξονυχιστικά, ανιχνεύστε το που οδηγεί ο κάθε διάδρομος, προσέξτε τους τοίχους που έχουν διαφορετικό χρώμα και γενικότερα μην αφήνετε ούτε σπιθαμή ανεξερεύνητη! Τα secret rooms συνήθως κρύβουν μπόλικες προμήθειες σε πυρομαχικά, health και armor αλλά συχνά πυκνά κατοικούνται και από πλάσματα που χρήζουν… εξολόθρευσης!

Doom (θα) Spiro δαίμονες παντού!

Τα αντικείμενα παίζουν σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι. Εκτός από τα κλειδιά που ανοίγουν πόρτες και τα ενισχυτικά των health και armor, υπάρχουν power-ups απολύτως απαραίτητα στα δυσκολότερα levels. Το καλύτερο είναι το Invulnerability που προσφέρει 30 δευτερόλεπτα αθανασίας στον ήρωά σας. Χωρίς αυτό το power-up είναι σχεδόν απίθανο να ξεπεράσετε σημεία όπου οι εχθροί εμφανίζονται σε μπουλούκια. Το Light amplification visor είναι εξαιρετικά χρήσιμο για τις σκοτεινές περιοχές και το Radiation shielding suit σώζει κυριολεκτικά ζωές στα δωμάτια με θανατηφόρα πατώματα!

Η A.I. των τερατόμορφων υπάρξεων της κολάσεως στεκόταν τις περισσότερες φορές στο ύψος των περιστάσεων. Απ’ τη στιγμή που γινόσασταν αντιληπτός, ολόκληρες στρατιές από δαίμονες ερχόταν κατά πάνω σας ή εκτόξευαν πύρινες μπάλες, το σήμα-κατατεθέν του παιχνιδιού. Τα boss fights ήταν πολύ απλά epic και ανατριχιαστικά, ενώ υπήρχαν επίσης ορισμένα bugs στην A.I., με τα mobs να κολλούν σε τοίχους, ωστόσο όλα αυτά διορθώθηκαν με την πάροδο του χρόνου και τα patches που κυκλοφόρησαν.

Το Doom είναι μικρής διάρκειας παιχνίδι και μπορείτε να το τερματίσετε παίζοντας σερί σε 6 περίπου ώρες την πρώτη φορά. Αν μάθετε τα κατατόπια των επιπέδων υπολογίστε γύρω στις 4,5-5 ώρες. Με την retail έκδοση του Doom κυκλοφόρησε και το Thy Flesh Consumed, το τέταρτο επεισόδιο που συνεισφέρει μιάμιση περίπου ώρα πρόσθετου gameplay με τον βαθμό δυσκολίας του να είναι αρκετά μεγαλύτερος από τα προηγούμενα επεισόδια. Υπάρχουν γενικά πέντε επίπεδα δυσκολίας στο παιχνίδι και κυρίως στα δύο δυσκολότερα θα νιώσετε μια πραγματική πρόκληση.

Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιον θα… σκοτώσεις!
To Doom πρωτοπόρησε και στον τομέα του multiplayer, κάτι που δεν μας προσέφερε η id Software με το Wolfenstein 3D. 2-4 παίκτες ενώνετε τις δυνάμεις σας και παίζετε σε δύο game modes. Το πρώτο είναι ένα Co-Op όπου λιανίζετε τις δαιμονικές ορδές και στο δεύτερο στρέφετε τα όπλα ο ένας ενάντια στον άλλον σε ένα deathmatch.

H multiplayer εμπειρία του Doom δεν έχει να ζηλέψει το παραμικρό από αντίστοιχες επικές συγκρούσεις που βιώσατε -για παράδειγμα- στο Quake. Στο Deathmatch περιφέρεστε στους λαβυρινθώδεις διαδρόμους της επιλεγμένης πίστας και ξεκοιλιάζετε όποιον βρείτε μπροστά σας, μαζεύοντας ταυτόχρονα τα όπλα και τις ενέργειες που βρίσκονται χύμα στο πάτωμα. Στο Co-Op σας συνιστώ να κατεβάσετε κάποιο από τα mods του παιχνιδιού όπως το Utnt Invasion και να χαράξετε μια κόκκινη παχιά γραμμή από το αίμα των χιλιάδων δαιμόνων που εμφανίζονται ακατάπαυστα! Μέχρι σήμερα κυκλοφορούν ατελείωτα mods για το Doom, ίσως περισσότερα από κάθε άλλο FPS, τα οποία μετατρέπουν σχεδόν τα πάντα στο παιχνίδι! Από αυτή την άποψη και μόνο θα έχετε πολλές επιπλέον ώρες gameplay μπροστά σας.

Kill the 3D pixels…
Σε μια εποχή όπου το 3D ήταν ακόμα στη σφαίρα της φαντασίας, η id Software έκανε ένα θετικό βήμα μετά το Wolfenstein και καινοτόμησε στον τομέα των γραφικών με το Doom. Παρόλα αυτά, τα χοντροκομμένα pixels ήταν εμφανή των αδυναμιών που είχαν τα PC με της τότε κάρτες γραφικών. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τα textures ήταν ρεαλιστικά σχεδιασμένα και με full texture mapping στις επιφάνειες, ενώ οι αυξομειώσεις του φωτισμού πετυχαίνουν στη δημιουργία μιας εκρηκτικής ατμόσφαιρας τρόμου.

Εκεί όπου οι developers θα μπορούσαν να δώσουν μεγαλύτερη βάση είναι στο σχεδιασμό των τοποθεσιών, αρκετές από τις οποίες μοιάζουν μεταξύ τους. Συν τις άλλοις, λόγω της πρώτης εποχής του 3D, τα pixelιάσματα στα μοντέλα των χαρακτήρων ήταν ένα αναγκαίο κακό, ακόμα και για τις καλύτερες κάρτες γραφικών της εποχής. Όσον αφορά την εξέλιξη της ιστορίας, οι πενιχρές κόκκινες σημειώσεις σε λευκό φόντο που σας εξηγούν τι συμβαίνει δεν συγκρίνονται με τα αληθοφανή cutscenes που έχουμε συνηθίσει. Όλα αυτά όμως απ’ τη στιγμή που έτρεχαν σε 3D με σταθερό frame rate και με μια ασυνήθιστη για την εποχή οπτική πρώτου προσώπου, δεν μπορούσαν παρά να σας καθηλώσουν, πόσο μάλλον τη στιγμή που περιλαμβάνουν ένα λουτρό αίματος σε κάθε kill. Το πιο αδύναμο σημείο του Doom ήταν ο ήχος του, καθώς η ανυπαρξία μιας στοιχειώδους μουσικής υπόκρουσης έκανε το gameplay βαρετό.

Την εκνευριστική και μονότονη μουσική που σας συντροφεύει ανάλογα με την πίστα πλαισιώνουν το αέναο και αδιάκοπο βογγητό των δαιμόνων (είτε τρώνε χτυπήματα είτε όχι), ενώ ο ήχος των όπλων σας που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αποκρουστικός. Το θετικό είναι ότι ο ήχος δείχνει την κατεύθυνση απ’ την οποία προέρχεται, συνεπώς από τα βογγητά και τους πυροβολισμούς μπορείτε να εντοπίσετε την απόσταση των αντιπάλων ή των συμπαικτών σας στην περίπτωση του multiplayer mode. Το μόνο που ίσως διασώζεται είναι το αίσθημα φόβου που θα ζείτε, ιδιαίτερα στις σκοτεινές γωνίες των levels, όταν θα ξεπετάγονται μπροστά σας κάθε λογής πλάσματα ουρλιάζοντας ή στις στιγμές εκείνες όπου θα ακούτε ένα μουρμουρητό, θα ψάχνετε όλο το level και τελικά θα ανακαλύπτετε ότι ένα mob είχε “buggάρει” κι ήταν έτοιμο να το αποτελειώσετε.

Doomάνιασε ο τόπος!
Αν σας αρέσουν τα games με ατελείωτη αιματοχυσία, υποτυπώδη πλοκή και αναρίθμητα δαιμονικά κουφάρια τότε το Doom θα σας ξετρελάνει. Παίζοντας το θα συνειδητοποιήσετε το γιατί το λάτρεψαν εκατομμύρια users. Μιλάμε ουσιαστικά για το First-Person Shooter το οποίο θα σας καθηλώσει, καθώς δεν θα σταματάτε το μακελειό για κανένα λόγο ενώ θα εθιστείτε επικίνδυνα στην εκκαθάριση των δωματίων από τους εχθρούς. Παρά τις όποιες ατέλειές του, η διασκέδαση που προσφέρει το Doom είναι σε κάθε περίπτωση σκληροπυρηνική!

Θετικά:
– Ανελέητη σφαγή
– Αποπνιχτική ατμόσφαιρα
– Εθιστικό gameplay
– Πληθώρα όπλων και εχθρών
– Πρωτοποριακά για την εποχή γραφικά
– Κρυφά levels και υψηλός βαθμός πρόκλησης
– Το πρώτο μεγάλο FPS με multiplayer mode

Αρνητικά:
– Ηχητικά ατελές
– Κάποια μικρά bugs στην A.I.

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 8
Gameplay: 10
Αντοχή: 8.5
Γενικά: 9

Γιάννης Μοσχονάς