Ο περισσότερος κόσμος έχει βαρεθεί τις δίαιτες. Έρχονται στον διαιτολόγο, όντας ήδη κουρασμένοι να κάνουν δίαιτα και έχοντας σχεδόν την σιγουριά ότι πάλι δεν θα καταφέρουν τίποτα. Θέλουν μεν να χάσουν βάρος, αλλά δεν θέλουν να ταλαιπωρηθούν άλλο. Γιατί πράγματι η στέρηση τους έχει ταλαιπωρήσει.
Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι διαιτολόγοι, πέφτουν πολλές φορές στην παγίδα να ακολουθούν αυτό που τους επιβάλλει το άτομο που έχουν απέναντί τους και να ακολουθούν μία τακτική στέρησης, με συγκεκριμένα τρόφιμα που επιτρέπονται και που απαγορεύονται, αλλά και οι τροφές να είναι εκφρασμένες σε συγκεκριμένα γραμμάρια. Για πόσο καιρό όμως κάποιος να τρώει συγκεκριμένες ποσότητες και συγκεκριμένα φαγητά; Για πόσο καιρό να αντέχει να αντιστέκεται στην επιθυμία για κάποια τρόφιμα; Στην καλύτερη των περιπτώσεων να το κάνει για όσο καιρό χρειαστεί να φτάσει στο βάρος που έχει θέσει σαν στόχο με τον διαιτολόγο του. Και μετά; Πάλι στην καλύτερη των περιπτώσεων να το κάνει για λίγο καιρό μετά την δίαιτα. Για πόσο όμως; Και τι θα γίνει με τα τρόφιμα που έχει στερηθεί αλλά επιθυμεί; Δεν θα τα ξαναφάει ποτέ;
Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι μετά την δίαιτα θα «ξεσπάσει» σε αυτά τα τρόφιμα. Με άλλα λόγια, θα τα επιθυμεί πολύ περισσότερο και θα τα καταναλώσει, αλλά σίγουρα σε ποσότητα μεγαλύτερη από αυτήν που χρειάζεται για να χορτάσει (επειδή δεν υπήρχε στην δίαιτα ή δεν υπήρχε στην συχνότητα και την ποσότητα που το ήθελε). Και εδώ υπάρχουν δύο εκδοχές. Ή θα το κάνει αυτό συνέχεια και τελικά θα πάρει το βάρος που έχασε ή κάθε φορά που θα τρώει κάτι που επιθυμεί (αλλά θα αισθάνεται ότι κάνει κάτι κακό αφού δεν το έτρωγε όταν έκανε δίαιτα και έχανε βάρος), προκειμένου να μην ξαναπάρει το βάρος, θα καταφεύγει σε τιμωρητικές και στερητικές μεθόδους για να επανορθώσει «για την αμαρτία» που έκανε. Κι αυτό θα τον οδηγήσει στον φαύλο κύκλο της δίαιτας ή αλλιώς βουλιμίας (έχω μιλήσει σε άλλο άρθρο για αυτό) που πάλι θα έχει σαν αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα να πάρει το χαμένο βάρος (μπορεί και παραπάνω). Και σειρά θα έχει πάλι κάποιος διαιτολόγος, είτε ο ίδιος, είτε κάποιος άλλος, που θα ελπίσει ότι θα τον κάνει στο τέλος να διατηρήσει το χαμένο βάρος.
Πώς μετά να μην είναι κουρασμένοι; Πώς να μην είναι απογοητευμένοι; Αυτή η τακτική μπορεί να έχει αποτελέσματα μόνο για την περίοδο που κάποιος κάνει τη δίαιτα στον διαιτολόγο. Και αυτό σίγουρα δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα. Και κάνοντας συχνά τέτοιες προσπάθειες το άτομο :
- στερείται
- κουράζεται
- δημιουργεί εμμονές για συγκεκριμένα τρόφιμα
- κατηγοριοποιεί τα τρόφιμα σε αυτά που αδυνατίζουν και αυτά που παχαίνουν.
- δεν αποκτά υγιείς διατροφικές συνήθειες.
- ενοχοποιεί τον εαυτό του που δεν μπορεί να τα καταφέρει
- απογοητεύεται
- σκέφτεται πολύ περισσότερο το φαγητό, αλλά και το πώς δείχνει το σώμα του μέσα στην ημέρα.
- έχει ενοχές
- δεν απολαμβάνει το φαγητό
- και τέλος αλλά και πολύ σημαντικό (ειδικά στις μέρες μας), σπαταλάει τα χρήματά του.
Πώς λοιπόν θα μπορούσε κάποιος να τα αποφύγει όλα αυτά; Μαθαίνοντας να τρώει, μαθαίνοντας να ακούει την πείνα του αλλά και τον κορεσμό του, με το να είναι συμφιλιωμένος με την επιθυμία του και να μην το θεωρεί κάτι κακό, με το να λειτουργεί ο οργανισμός, αλλά και ο μεταβολισμός του το καλύτερο δυνατό, μαθαίνοντας να απολαμβάνει αλλά και να αντιστέκεται όταν δεν θέλει κάτι πραγματικά, μαθαίνοντας να προλαμβάνει καταστάσεις που μπορεί να τον οδηγήσουν σε υποτροπή αλλά και μαθαίνοντας να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. Και όταν όλα αυτά γίνουν μέσω της μαθησιακής εμπειρίας και κατανοήσει το πώς λειτουργεί, αλλά και αναρωτηθεί για ποιο λόγο λειτουργεί έτσι όσον αφορά το φαγητό, τότε θα μπορεί να διατηρηθεί στο ιδανικό για αυτόν βάρος και θα είναι μάθηση που θα έχει αποκτήσει για πάντα. Και αυτό αρκεί να γίνει μία φορά σε έναν διαιτολόγο.
Και αυτό είναι οικονομία !
Σε συνεργασία με το Diatrofi.gr
