Της Δρ Σοφίας Τσαλουχίδου, Διαιτολόγος – Διατροφολόγος Ph.D.
Το Αλάτι είναι γνωστό και ως χλωριούχο νάτριο (χημικός τύπος NaCl) και αποτελεί βασικό συστατικό για κάθε ζωντανό οργανισμό. Βρίσκεται συνήθως στη φύση ως ορυκτό αλάτι (επιτραπέζιο) και ως αλάτι της θάλασσας (θαλασσινό).
Πολλές φορές μπορεί να βρεθήκατε στο δίλλημα εάν το Αλάτι Ιμαλάιων θα αποτελεί καλύτερη επιλογή για την υγεία σας από το κοινό επιτραπέζιο αλάτι και από το θαλασσινό. Για να απαντήσουμε στο παραπάνω ερώτημα καλό είναι να δούμε τι είναι το αλάτι Ιμαλάιων, τα αυθαίρετα συμπεράσματα του οποίου ξεκινούν ακόμη και από το όνομα του.. Είναι ορυκτό αλάτι, που λανθασμένα ίσως ονομάζεται “Ιμαλαΐων” μια και στην πλειοψηφία τα αλάτια τέτοιου τύπου προέρχονται από το Salt Range στο βόρειο Πακιστάν (οροσειρά Ίντους) δηλαδή από τους πρόποδες των Ιμαλαΐων. Το αλάτι αυτό έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστό στις μέρες μας για τις ευεργετικές ιδιότητες που υπόσχεται. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιες από αυτές: Ρυθμίζει (συγκεκριμένα χαμηλώνει) την αρτηριακή πίεση, βελτιώνει τη λειτουργία του καρδιαγγειακού μας συστήματος και αποτοξινώνει (προσωπική μου άποψη όρος αδόκιμος) τον οργανισμό.. Δυστυχώς για κάποιους, δεν υπάρχει καμία επιστημονική μελέτη που να αποδεικνύει κάτι από τα παραπάνω.
Το νάτριο, συστατικό του αλατιού, και συνεπώς και του αλατιού Ιμαλαΐων, είναι απαραίτητο για τον οργανισμό μας αλλά ταυτόχρονα και υπεύθυνο , όταν υπερκαταναλώνεται, για την εμφάνιση της υπέρτασης (αυξημένη αρτηριακή πίεση). Συγκεκριμένα συστήνονται καθημερινά περίπου 2,4 γρ. νατρίου ,δηλαδή λιγότερο από 6 γρ. αλατιού, όσο αντιστοιχεί σε 1 κουταλάκι του γλυκού. Η κατανάλωση μεγαλύτερων ποσοτήτων από αυτών, μπορεί να συμβάλλει στην εμφάνιση υπέρτασης και όχι μόνον.
Το επιτραπέζιο (κοινό αλάτι του εμπορίου) και το θαλασσινό αλάτι έχουν την ίδια περιεκτικότητα σε νάτριο με το Αλάτι Ιμαλαΐων, γεγονός που σημαίνει ότι ασκούν τις ίδιες επιδράσεις στην αρτηριακή πίεση. Οι διαφορές τους εντοπίζονται στα οργανοληπτικά τους χαρακτηριστικά (εμφάνιση, η υφή, η γεύση και η οσμή). Ενώ βασική διαφορά τους είναι το ροζ χρώμα που χαρακτηρίζει το αλάτι Ιμαλάιων.
Αξίζει να σημειωθεί πως αρκετές επιστημονικές μελέτες δεν θεωρούν το αλάτι ως μοναδικό υπεύθυνο της υπέρτασης (Vaidya A and Forman JP 2010).
Το αλάτι Ιμαλάιων έχει επίσης γίνει γνωστό για την υψηλή του περιεκτικότητα σε μικροθρεπτικά συστατικά (όπως κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο). Η «υψηλή» όμως αυτή περιεκτικότητα, όπως χαρακτηρίζεται, αποτελεί μόλις το 1 έως 5% ποσοστό αστείο για να το θεωρήσει κανείς ευεργετικό, αν αναλογιστούμε τα ποσά του αλατιού που χρησιμοποιούμε στη διατροφή μας ακόμα και όταν υπερβάλλουμε..
Μην ξεχνάτε ότι σύμφωνα με τη λαϊκή ρύση «μαζί φάγαμε ψωμί κι αλάτι» το αλάτι δεν είναι ο εχθρός, είναι όμως απαραίτητο να καταναλώνεται με μέτρο. Και το αλάτι «Ιμαλάϊων» αν και με ελαφρώς καλύτερο «προφίλ» σύνθεσης σε καμία περίπτωση δεν είναι το αλάτι που μπορούμε να βάζουμε αφειδώς στη διατροφή μας παραβλέποντας τις διεθνείς συστάσεις και πιστεύοντας σε ιδιαίτερες επιδράσεις…
Πηγή: Vaidya A & Forman JP (2010). Vitamin D and hypertension: current evidence and future directions. Hypertension 56: 774–779.
Σε συνεργασία με το diettv.gr
