Όπως είναι γνωστό με τη λειτουργία της αναπνοής μεταφέρεται ο αέρας, μέσω της ρινικής και στοματικής κοιλότητας, στους πνεύμονες (εισπνοή), καταλήγοντας στο σημείο σύνδεσης των κυψελίδων με τα τριχοειδή αγγεία όπου μεταφέρεται οξυγόνο και αποβάλλεται διοξείδιο του άνθρακα (εκπνοή).
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της άσκησης υπάρχει μεγαλύτερη απαίτηση ανταλλαγής αναπνευστικών αερίων με αποτέλεσμα η ποσότητα του αέρα σε κάθε αναπνοή να αυξάνεται από 0,5 λίτρα, σε κατάσταση ηρεμίας, στα 3 λίτρα, σε έντονη μορφή άσκησης.
Σε αυτό συμβάλλουν, τα αυξημένα επίπεδα ιόντων υδρογόνου και διοξειδίου του άνθρακα που συνεπάγονται την πτώση του pH στο αίμα.
Το σωστό πρότυπο αναπνοής κατά τη διάρκεια της άσκησης είναι:
• Εισπνοή πριν την προσπάθεια.
• Εκπνοή στη δύσκολη φάση της κίνησης.
• Εισπνοή στην επαναφορά.
Ο συγκεκριμένος τρόπος αναπνοής χρησιμοποιείται, κυρίως, όταν πραγματοποιείται άσκηση με αντιστάσεις
Κατά τη διάρκεια της αερόβιας άσκησης χρησιμοποιείται η ρυθμική αναπνοή όπως για παράδειγμα στο τρέξιμο, εισπνοή κάθε δύο βήματα και εκπνοή κάθε δύο βήματα.
Στη γιόγκα χρησιμοποιείται η αναπνοή σε ίσους χρόνους με εισπνοή από τη μύτη , κρατώντας για λίγο και εκπνέοντας από το στόμα , η οποία συμβάλλει στην καλύτερη σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης και την αύξηση της τροχιάς κίνησης.
Η εξάσκηση της διαφραγματικής αναπνοής μπορεί να πραγματοποιηθεί από ύπτια θέση, αναπνέοντας από τη μύτη, τοποθετώντας τις παλάμες κάτω από τις πλευρές και αισθανόμενοι να ανεβαίνει το συγκεκριμένο σημείο κατά την εισπνοή (όχι ο θώρακας) και να κατεβαίνει κατά την εκπνοή.
Πηγή: govastileto.gr
