Μινεσότα, 1990. Ο ντετέκτιβ Μπρους Κένερ ερευνά την υπόθεση της νεαρής Άντζελα, που κατηγορεί τον πατέρα της Τζον Γκρέι, για ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Όταν ο Τζον ομολογεί στο έγκλημα για το οποίο δεν έχει καμία ανάμνηση, επιστρατεύεται ένας ψυχολόγος για να τον βοηθήσει να ανακτήσει τις καταπιεσμένες του αναμνήσεις. Ένα τρομερό μυστήριο αποκαλύπτεται σιγά σιγά.
ΜΙΑ ΝΕΑ ΟΠΤΙΚΗ ΣΤΑ ΘΡΙΛΕΡ
Ο Αλεχάντρο Αμενάμπαρ επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με το είδος που τον καθιέρωσε το 1996. «Ο όρος «οπισθοδρόμηση» (Regression ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας), σημαίνει μεταξύ άλλων το να γυρίζεις πίσω» λέει ο Αμενάμπαρ. «Για μένα αυτή η ταινία είναι μια επιστροφή στο μυστήριο που σηματοδότησε την αρχή της καριέρας μου. Ψάχνω πάντα για τις δυνάμεις που κινούν, τι μου δίνει κίνητρο κι ενέργεια για να δειρευνώ κάτι τελείως διαφορετικό».
«Κάποια από τα πράγματα που συμβαίνουν στη Σκοτεινή Ανάμνηση θα μπορούσαν να ανήκουν στο είδος του horror» εξηγεί ο Αμενάμπαρ, «ωστόσο το θεωρούμε ψυχολογικό θρίλερ με τόνους εγκληματικότητας. Είναι επηρεασμένο κυρίως από θρίλερ της δεκαετίας του ’70: Ο Εξορκιστής, Το μωρό της Ρόζμαρι, που έχουν ένα στοιχείο περιορισμού που ήθελα να επαναφέρω. Ήθελα αυτό to μετρημένο βραδυκίνητο ρυθμό. Περισσότερο απ’όλα ήθελα να αντιμετωπίσω την ιστορία με σοβαρότητα».
«Όταν ο Αλεχάντρο μου πρότεινε αυτή την ταινία», λέει ο Ντανιέλ Αράγιο, Διευθυντής Φωτογραφίας, «μου είπε ότι έπρεπε η ιστορία να είναι αληθοφανής κάθε στιγμή. Ότι ήθελε ο θεατής να αισθάνεται μια σύνδεση με τους χαρακτήρες και την αξιοπιστία της ιστορίας που παρακολουθεί. Έπρεπε να μείνουμε μακρυά από τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται σήμερα για να δημιουργηθεί αγωνία, και να αφήσουμε την ιστορία να μας καθοδηγήσει».
Η ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ
Εμπνευσμένη από κύμα συμβάντων τη δεκαετία του ’80 στις ΗΠΑ, η ταινία είναι «αντικατοπτρισμός του κακού και ταυτόχρονα διερεύνηση του μυαλού», όπως αναφέρει ο παραγωγός Φερνάντο Μποβάιρα. Οι αρχικοί ισχυρισμοί στους οποίους βασίστηκε το σενάριο, εμφανίστηκαν μέσα στην αναπτυσσόμενη δύναμη πολιτικής και θρησκείας στις ΗΠΑ, κι αργότερα διαδόθηκαν στον κόσμο με άνιση ένταση- έφτασαν μέχρι το σημείο ότι πρόκειται για παγκόσμια συνωμοσία. «Υπήρξε μία σειρά αληθινών φαινομένων στην οποία η αστυνομική έρευνα, η συμβολή ψυχολόγων και οι δεισιδαιμονίες συνέκλιναν σε μια προσπάθεια να λυθεί το μυστήριο που αποκαλούνταν Σατανική Τελετουργική Κακοποίηση», αναφέρει ο Αλεχάντρο Αμενάμπαρ. «Οι ισχυρισμοί και οι ομολογίες ήταν χιλιάδες, οικογένειες καταστράφηκαν, γεννήθηκε πανικός και χάος, και σε πολλές περιπτώσεις οι επιπτώσεις ήταν ιδιαίτερα σκληρές στους κατηγορούμενους. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να τις μελετά κανείς από τον 21ο αιώνα».
«Η μελέτη του μυαλού είναι ακόμη κάτι νέο για τους επιστήμονες. Η γνώση είναι ακόμη περιορισμένη για το πως επεξεργαζόμαστε τις αναμνήσεις μας, και πως ο χρόνος και ο χειρισμός μπορεί να τις αλλάξει», λέει ο Φερνάντο Μποβάιρα. « Παρόλο που η θρησκεία και η επιστήμη είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι, η ψυχολογία βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο και μπορεί εύκολα να πέσει σε δεισιδαιμονίες».
Ο Ίθαν Χοκ αναφέρει: «Η ταινία του Αλεχάντρο κατά κάποιο τρόπο διερευνά γιατί θέλουμε να φοβηθούμε, γιατί μας αρέσει, γιατί το αγαπάμε και το μισούμε ταυτόχρονα, πόσο μεγαλό μέρος της προσωπικότητας μας αποτελούν ο φόβος και οι ενοχές».
Επιμέλεια Νικόλας Αρώνης
