Επιμέλεια: Νικόλας Αρώνης
Στο κατάμεστο Ολύμπιον πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2013 η πρεμιέρα της ταινίας Miss Violence του Αλέξανδρου Αβρανά, η οποία εντάσσεται στις Ειδικές Προβολές του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η ταινία, η οποία ενθουσίασε το κοινό, συνθέτει μια ρεαλιστική σπουδή για τη βία δομημένη επάνω στα σκοτεινά μυστικά μιας οικογένειας και έχει ήδη αποσπάσει δύο σημαντικές διακρίσεις στο πρόσφατο φεστιβάλ Βενετίας – Αργυρό Λέοντα καλύτερης σκηνοθεσίας και Κύπελλο Βόλπι ανδρικής ερμηνείας για τον Θέμη Πάνου.
Καλωσορίζοντας το κοινό στην προβολή, ο διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Δημήτρης Εϊπίδης τόνισε: «Αγαπώ πολύ το Miss Violence. Ήταν μια ανακάλυψη που κατέκτησε τον κόσμο, σαρώνοντας βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ, όπως αυτό της Βενετίας. Όταν η προώθηση, το ταλέντο και η επιμονή είναι εκεί, έχουμε καλό αποτέλεσμα. Συγχαίρω τον σκηνοθέτη για την εκπληκτική του δουλειά και του εύχομαι τα καλύτερα για όσες ακολουθήσουν».
Παίρνοντας το λόγο αμέσως μετά, ο Αλέξανδρος Αβρανάς σημείωσε: «Σας ευχαριστώ πολύ. Με συγκινείτε» και παρουσίασε τους συντελεστές της ταινίας, μεταξύ των οποίων και οι ηθοποιοί Ελένη Ρουσσινού, Ρένη Πιττακή και Σίσσυ Τουμάση.
Μετά το τέλος της προβολής, ο σκηνοθέτης απάντησε σε ερωτήσεις των θεατών. Ο ίδιος επεσήμανε για την ταινία του πως «δεν είναι σοκαριστική, αλλά φτιαγμένη με σεβασμό σε όσους έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις. Βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και θέτει το ερώτημα γιατί στην κοινωνία δεν αντιδρούμε σε τέτοιες περιπτώσεις. Όλοι μας έχουμε κάτι να χάσουμε, γι’ αυτό δεν κάνουμε την προσωπική μας επανάσταση. Μένουμε πίσω από κλειστές πόρτες». Σε ερώτηση θεατή για το εάν η ταινία παρουσιάζει μια άσχημη εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, ο σκηνοθέτης υπογράμμισε χαρακτηριστικά: «Το Miss Violence έχει κάτι το απρόσωπο και δεν αναφέρεται αποκλειστικά στην ελληνική πραγματικότητα». Μιλώντας για τα παιδιά που συμμετέχουν στη ταινία, ο κ. Αβρανάς εξήγησε: «Αντιμετωπίστηκαν σαν μικροί ενήλικες. Τους είπαμε την αλήθεια για την ιστορία και ένιωθαν πως κάνουν κάτι για να βοηθήσουν».
