Επιμέλεια: Νικόλας Αρώνης

300: Rise of an Empire
Μεταφρασμένος Τίτλος: 300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας

Βασισμένο στο τελευταίο graphic novel του Φράνκ Μίλερ με τίτλο “Ξέρξης” και εμπνευσμένο από την παγκόσμια επιτυχία “300”, το νέο κεφάλαιο της επικής ταινίας εκτυλίσσεται αυτή τη φορά στη θάλασσα. Ο Έλληνας στρατηγός Θεμιστοκλής (Σάλιβαν Στέιπλετον) επιχειρεί να ενώσει όλους του Έλληνες σε μια επική μάχη που καθόρισε την ιστορία του Δυτικού κόσμου. Στη ταινία “300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας”, συναντάμε τον Θεμιστοκλή και τον ελληνικό στόλο ενάντια στις Περσικές δυνάμεις του “Θεού Βασιλιά” Ξέρξη (Ροντρίγκο Σαντόρο) και της Αρτεμισίας (Έβα Γκριν), της πιο εκδικητικής αρχηγού του Περσικού στρατού.

Αυτή τη φορά στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάθεται ο Νόαμ Μούρο και δημιουργεί “τη δεύτερη ιστορία των “300”. “Η ταινία “300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας” δεν πρόκειται για αντιγραφή των 300 αλλά για μια ταινία μοναδικού οπτικού στυλ και ξεχωριστού ύφους, η οποία επαναπροσδιορίζει τις ταινίες επικής δράσης”, ειδικά στην 3D εκδοχή της.

Αφορμή της ιστορίας είναι οι Ναυμαχίες του Αρτεμισίου και της Σαλαμίνας, ενώ προβάλλεται και η Αθηναϊκή δημοκρατία που έθεσε τις βάσεις του Δυτικού πολιτισμού. Η γυναίκα του Λεωνίδα, την οποία υποδύεται η Λένα Χίντεϊ (“300”, “Game of Thrones”, “Sarah Connor Chronicles”), συμμετέχει και αυτή τη φορά εκπροσωπώντας την πολεμο-κεντρική Σπάρτη. Ο Πάτρικ Τατόπουλος, διευθυντής παραγωγής, δημιούργησε έναν κόσμο από το μηδέν, χωρίς να διαταράσσεται το οπτικό αποτέλεσμα της πρώτης ταινίας. “Ταξιδεύουμε πίσω στη Σπάρτη με αυτή την ταινία, και βλέπουμε ότι οι Σπαρτιάτες δεν έχουν αλλάξει”, εξηγεί. Όταν όμως η δράση μεταφέρεται στην Αθήνα, τότε η οπτική αλλάζει. Για τον Τατόπουλο, ο οποίος γεννήθηκε στη Γαλλία, από Έλληνα πατέρα, το κλειδί για το οπτικό αποτέλεσμα της ταινίας βρίσκεται στην ίδια την παράδοση της ελληνικής αφήγησης. “Πρόκειται για ένα ιστορικό συμβάν! Προσπαθούμε να είμαστε ιστορικά ακριβείς με τα ελληνικά πλοία, αλλά για τα περσικά αυτό δεν είναι δυνατόν. Έτσι, είχα την ευκαιρία να δημιουργήσω πλοία που δεν έχετε δει ποτέ πριν. Είναι κατασκευασμένα από ξύλο, αλλά σε ορισμένα σημεία καλύπτονται από μέταλλο, οπότε δημιουργείται μια νέα αισθητική. Είχα την ευκαιρία να δημιουργήσω ένα νέο κόσμο, να πάω λίγο πιο πέρα από τα ιστορικά γεγονότα, αλλά να εξακολουθήσω να βασίζομαι σε αυτό που πραγματικά συνέβη.”

Η τριήρης που αποτέλεσε το μοντέλο για το CGI των ελληνικών πλοίων της ταινίας είναι ήδη στα Village Cinemas! Το μοναδικό αυτό πιστό αντίγραφο αρχαίας τριήρους, η Ολυμπιάς, ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1985 υπό την αιγίδα του Ελληνικού Ναυτικού ενώ τα μηχανολογικά της σχέδια είναι αυτά που χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για τη γραφική απεικόνιση (CGI) των ελληνικών πλοίων που εμφανίζονται στην ταινία. Το ακριβές αντίγραφο (σε φυσικό μέγεθος) της τριήρους κατασκευάστηκε μεταξύ 1985-1987 στην Ελλάδα, στα ναυπηγεία του Δ. Τζακάκου στο Κερατσίνι, σε πρόγραμμα που υλοποίησαν τα υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Πολιτισμού σε συνεργασία με τον ΕΟΤ, τις ΓΓΑ και Γ Γ Τύπου και το Ναυτικό Μουσείο Ελλάδας. Τα σχέδια για τη ναυπήγησή του παρασχέθηκαν από το «Trireme Trust» της Βρετανίας με κονδύλια του Πολεμικού Ναυτικού. Το μοντέλο, σε κλίμακα 1:10, βρίσκεται ήδη στα Village Cinemas στο The Mall Athens για να κάνει ακόμα πιο παραστατική την όλη εμπειρία της ταινίας!

Ο Ζακ Σνάιντερ, από τη θέση του παραγωγού, περιγράφει πώς η ταινία “είναι κάτι περισσότερο από μια συνέχεια της πρώτης”. “Το αποτέλεσμα της ταινίας κόβει την ανάσα με τη δόση ενέργειας που μεταφέρει και μοιάζει με σουρεαλιστικό”, δηλώνει.

Η ερμηνεία του Σάλιβαν Στέιπλετον (“Το χρίσμα”, “Strikeback”, “Οι διώκτες του εγκλήματος”) στο ρόλο του γενναίου Θεμιστοκλή είναι εξαιρετική. Ο ίδιος εξηγεί πως ένα από τα στοιχεία που τον τράβηξε πιο πολύ στο ρόλο του Θεμιστοκλή είναι η ιδιαίτερη σχέση του με την Αρτεμισία. “Υπάρχει ένα μίσος στην αρχή, αλλά αυτό αντιστρέφεται αργότερα στην ταινία. Όσο γνωρίζονται, γίνεται όλο και πιο φανερή η χημεία μεταξύ τους”.

Η Έβα Γκριν (“Το βασίλειο των Ουρανών”, “Casino Royale”), ως Αρτεμισία, γράφει…ιστορία! Η μοναδική και πολύπλευρη προσωπικότητα της Αρτεμισίας, εμπνέει στοιχεία ανεξάντλητου δυναμισμού, γενναιότητας, ενέργειας, ερωτισμού και δύναμης. “Η Αρτεμισία πρόκειται μια ιδιαίτερη γυναίκα που ιντριγκάρει με τα ανδρικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας της”, δηλώνει η Έβα Γκριν. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης-μίσους που διατηρεί με τον Ξέρξη, αλλά και η σχέση ερωτισμού και αντιπαλότητας με τον Θεμιστοκλή προκαλεί ευφορία.

Ο Ροντρίγκο Σαντόρο διαπρέπει σαν Ξέρξης. “Αυτό που με άγγιξε περισσότερο είναι ο τρόπος που ξετυλίγεται η ιστορία, με άμεσες αναφορές στην πρώτη ταινία των “300”. Ο διάσημος ηθοποιός από τη Βραζιλία (“Τσε”, “Αγάπη Είναι”, “Οι Άγγελοι του Τσάρλι”, “Behind the Sun”) δίνει έμφαση στη σχέση του Ξέρξη με την Αρτεμισία, όπου ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και μαζί σχηματίζουν ένα αήττητο δίδυμο.
Η πρεμιέρα της ταινίας στην Ελλάδα έγινε την Τρίτη, 5 Μαρτίου, στα Village Cinemas στο The Mall Athens σε ένα πολυπληθές και ενθουσιώδες κοινό.

Σκηνοθεσία: Νόαμ Μούρο
Πρωταγωνιστούν: Σάλιβαν Στέιπλετον, Έβα Γκριν, Λένα Χίντεϊ, Χανς Μάθισον,
Ροντρίγκο Σαντόρο, Κάλαν Μάλβεϊ, Ντέιβιντ Ουένχαμ, Τζακ Ο’ Κόνελ, ΆντριουΤίερμαν, Ίγκαλ Νάορ, Άντριου Πλίβιν

The Grand Budapest Hotel (2014)
Μεταφρασμένος Τίτλος: Ξενοδοχείο Grand Budapest

“Ξενοδοχείο Grand Budapest: Το μοναδικό ξενοδοχείο που έχει βραβευθεί με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Βερολίνου (Αργυρή Άρκτος).

Κατά τα τέλη της περιόδου του Μεσοπολέμου, σε κάποια γωνιά της Γηραιάς Ηπείρου και μέσα από τις ανοιχτές πόρτες του Ξενοδοχείου «Grand Budapest», συναντάμε τον Γκουστάβ Χ. (Ρέιφ Φάινς). Ο Γκουστάβ είναι η ψυχή του ξενοδοχείου. Κάτι σαν άτυπος αρχηγός, μιας αυτοκρατορίας η οποία περιορίζεται εντός των τοίχων ενός πολυτελούς κτιρίου. Το ξεχωριστό, αυτό οίκημα φιλοξενεί, διακριτικά, τα καπρίτσια και τις ιδιαιτερότητες της Ευρωπαϊκής αφρόκρεμας. Concierge από τους πιο ξακουστούς και αρμόδιος για την εύρυθμη λειτουργία του ξενοδοχείου, ο Γκουστάβ απολαμβάνει της βοήθειας του πιο αφοσιωμένου θυρωρού, του Ζίρο Μουσταφά (Τόνι Ρεβολόρι), ενός μετανάστη που προσπαθεί να επιβιώσει ξεπερνώντας στις αντιξοότητες της εποχής και που σταδιακά κερδίζει τη θέση του καλύτερου φίλου του Γκουστάβ.

Το ιδιαίτερο αυτό ξενοδοχείο φιλοξενεί την κλοπή και την ανάκτηση ενός ανεκτίμητου αναγεννησιακού έργου τέχνης. Παράλληλα ένα σουρεαλιστικό παρατράγουδο που προκλήθηκε με αφορμή μια αμύθητη οικογενειακή περιουσία, αλλά και η γέννηση ενός έρωτα συμπληρώνουν την ιστορία μας, ενώ στο υπόβαθρο έχουμε μια ήπειρο, στην οποία όλα αλλάζουν ξαφνικά και δραματικά. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης, παραδίδει ένα διαχρονικό, παιχνιδιάρικο, κωμικό και περιπετειώδες παραμύθι για τη φιλία, την ανθρώπινη τιμή και τις εκπληρωμένες υποσχέσεις, το οποίο περιλαμβάνει «μια μείξη έμπνευσης και αναφορών των κωμικών ταινιών της δεκαετίας του 1930 και των απομνημονευμάτων του Βιεννέζου συγγραφέα Στίβεν Τσβάιχ», όπως δήλωσε άλλωστε και ο ίδιος ο Άντερσον.

Σκηνοθεσία: Ουές Άντερσον
Σενάριο: Ουές Άντερσον, Χιούγκο Γκίνες
Παραγωγή: Ουές Άντερσον, Τζέρεμι Ντόσον, Στίβεν Ρέιλς, Σκοτ Ρούντιν
Ηθοποιοί: Ρέι Φάινς, Τόνι Ρεβολόρι, Έντουαρτ Νόρτον, Ματιέ Αμαλρίκ, Έιντριεν Μπρόντι, Χάρβει Καιτέλ, Τζουντ Λο, Μπιλ Μάρει, Τίλντα Σουίντον, Μπόμπ Μπάλαμπαν, Φίλιπ Μάρει Έιμπραμ, Σίρσα Ρόναν, Τίλντα Σουίντον, Τομ Ουίλκινσον, Όουεν Ουίλσον, Λέια Σειντού, Τζέισον Σουάρτσμαν
Μοντάζ: Μπάρνι Πίλινγκ
Μουσική: Αλεξάντρ Ντεπλά

A Perdre la Raison
Μεταφρασμένος Τίτλος: Πέρα από τη Λογική

Η βραβευμένη στις Κάννες ταινία του Βέλγου Γιοακίμ Λαφός, μία σύγχρονη τραγωδία που σε στοιχειώνει, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής του 14ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου στην Ελλάδα.

Βασισμένη σε ένα αληθινό γεγονός που συγκλόνισε το Βέλγιο το 2007, η ταινία εξιστορεί την πορεία μιας σύγχρονης Μήδειας, εξερευνώντας πολυεπίπεδα τα όρια της οικογενειακής ζωής, αλλά και τις πολιτισμικές και ταξικές συγκρούσεις που την υπονομεύουν. Η Μυριέλ και ο Μουνίρ είναι ερωτευμένοι. Από μικρός, ο νεαρός άνδρας από το Μαρόκο ζει με τον εύπορο γιατρό Πινζέ που του προσφέρει μια άνετη ζωή. Όταν ο Μουνίρ και η Μυριέλ αποφασίζουν να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά, η εξάρτηση του ζευγαριού από τον γιατρό γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη. Όταν είναι ήδη αργά, η Μυριέλ αρχίζει να καταλαβαίνει ότι ζει σε ένα ανθυγιεινό συναισθηματικά περιβάλλον που ύπουλα οδηγεί την οικογένεια προς μια τραγική κατάληξη. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Εμιλί Ντεκέν που κουβαλά με τόλμη όλο το βάρος της κεντρικής ηρωίδας: « Το δράμα για τη Μυριέλ είναι ότι δεν έχει αληθινές σχέσεις. Αυτή είναι η τραγωδία της, και ο Γιοακίμ Λαφός έχει κάνει μια πραγματική τραγωδία, μια όπερα από αυτή την ανθρώπινη ιστορία».

Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Λαφός
Σενάριο: Τομά Μπιντεγκέν, Γιοακίμ Λαφός, Ματιέ Ρεινέρ
Φωτογραφία: Ζαν-Φρανσουά Χενσγκένς
Μοντάζ: Σοφί Βερκριούζ
Πρωταγωνιστούν: Εμιλί Ντεκέν, Ταχάρ Ραχίμ, Νιλς Αρεστρουπ, Στεφάν Μπισό

Post Tenebras Lux
Μεταφρασμένος Τίτλος: Φως Μετά το Σκοτάδι

Στο Μεξικό, ο Χουάν και η νεαρή του οικογένειά εγκαταλείπουν την ζωή τους στην πόλη και εγκαθίστανται στην εξοχή. Εκεί, χαίρονται αλλά και υποφέρουν ερχόμενοι σε επαφή με έναν κόσμο που βλέπει την ζωή διαφορετικά. Αυτή η εμπειρία κάνει τον Χουάν να αναρωτηθεί αν αυτοί οι δύο κόσμοι τελικά αλληλοσυμπληρώνονται, ή αν, αντίθετα, ασυναίσθητα συγκρούονται μεταξύ τους καταστρέφοντας ο ένας τον άλλον.

Μία ταινία που ακροβατεί μεταξύ ονείρων και πραγματικότητας από το ‘κακό παιδί’ του Μεξικανικού κινηματογράφου, Κάρλος Ρεϊγάδας.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ 2012
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Κάρλος Ρεϊγάδας
Φωτογραφία: Αλέξις Ζαμπέ
Μοντάζ: Νατάλια Λόπεζ
Παραγωγοί: Κάρλος Ρεϊγάδας, Χάιμε Ρομαντία
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Νοεμί Γκονζάλεζ
Πρωταγωνιστούν: Ρουτ Ρεϊγάδας, Ελεαζάρ Ρεϊγάδας, Αδόλφο Χιμένες, Νατάλια Ασεβέδο, Γκουιλεβάλδο Τόρρες