Επιμέλεια: Νικόλας Αρώνης
The Rum Diary
Μεταφρασμένος Τίτλος: Μεθυσμένο Ημερολόγιο
Ο Χάντερ Σ. Τόμσον μόλις έχει τελειώσει τη θητεία του στην Πολεμική Αεροπορία, αποχωρεί από το Time Magazine στο οποίο δουλεύει ως κειμενογράφος, και μετακομίζει στο Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο το 1960, όπου εργάζεται για λίγο καιρό στο αθλητικό περιοδικό El Sportivo και αργότερα στη San Juan Star.
Οι άνθρωποι που συνάντησε και οι εμπειρίες που είχε στο Πουέρτο Ρίκο τον ενέπνευσαν να γράψει το βιβλίο “The Rum Diary”, το οποίο παρέμεινε αδημοσίευτο για δεκαετίες. Στη δεκαετία του 1990, ο Τζόνι Ντεπ, στενός φίλος του Τόμσον, ανακάλυψε τυχαία το χειρόγραφο, όταν επισκέφτηκε το σπίτι του Τόμσον στο Woody Creek. Την ίδια νύχτα, αποφάσισε να δημοσιεύσει το μυθιστόρημα και να το προσαρμόσει για τη μεγάλη οθόνη. Ο Μπρους Ρόμπινσον, σκηνοθέτης της ταινίας “Withnail and I”, έκανε ένα διάλειμμα από τη σύνταξή του, για να γράψει το σενάριο καθώς και να σκηνοθετήσει την ταινία. Η δική τους εκδοχή για το ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ είναι ένα έργο αγάπης και αφιέρωμα στον Τόμσον.
Η ταινία ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χάντερ Σ. Τόμσον, και αφηγείται την παράξενη ιστορία του δημοσιογράφου Πολ Κεμπ (Τζόνι Ντεπ). Κουρασμένος από το θόρυβο και την τρέλα της Νέας Υόρκης, αλλά και τη μετά Αϊζενχάουερ εποχή στην Αμερική, ο Κεμπ ταξιδεύει στο παρθένο νησί του Πουέρτο Ρίκο για να δουλέψει για μια τοπική εφημερίδα, την The San Juan Star, της οποίας διευθυντής είναι ο καταπιεσμένος Λότερμαν (Ρίτσαρντ Τζένκινς). Υιοθετώντας το στιλ ζωής του νησιού, στο οποίο πρωτοστατεί η κατανάλωση ρούμι, ο Πολ σύντομα παθιάζεται με την Σενό (Άμπερ Χερντ), την άγρια, ελκυστική και γεννημένη στο Κονέκτικατ αρραβωνιαστικιά του Σάντερσον (Άαρον Έκχαρτ).
Ο Σάντερσον, που εμπλέκεται σε σκοτεινές υποθέσεις αγοροπωλησίας ακινήτων, είναι ένας από τους πολλούς Αμερικανούς επιχειρηματίες που είναι αποφασισμένοι να μετατρέψουν το Πουέρτο Ρίκο σε ένα καπιταλιστικό παράδεισο, στην υπηρεσία των πλουσίων. Όταν ο Σάντερσον αναθέτει στον Κεμπ να γράψει ένα κολακευτικό άρθρο για το πρόσφατο ανούσιο project του, ο δημοσιογράφος έχει τις εξής επιλογές: είτε να γράψει προς οικονομικό όφελος του διεφθαρμένου επιχειρηματία ή να τον «αποκαθηλώσει».
Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Μπρους Ρόμπινσον (υποψήφιος για Oscar για την ταινία “The Killing Fields”, και σκηνοθέτης της cult ταινίας “Withnail & I”) σκηνοθετεί και γράφει το σενάριο της ταινίας, το οποίο είναι βασισμένο στο πρωτότυπο μυθιστόρημα του Τόμσον.
ΤΖΟΝΙ ΝΤΕΠ (Κεμπ)
ΑΑΡΟΝ ΕΚΧΑΡΤ (Σάντερσον)
ΜΑΪΚΛ ΡΙΣΠΟΛΙ (Σάλα)
ΑΜΠΕΡ ΧΕΡΝΤ (Σενό)
ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΤΖΕΝΚΙΝΣ (Λότερμαν)
ΤΖΙΟΒΑΝΙ ΡΙΜΠΙΣΙ (Μόμπεργκ)
Σενάριο – Σκηνοθεσία ΜΠΡΟΥΣ ΡΟΜΠΙΝΣΟΝ
Παραγωγή ΚΡΙΣΤΙ ΝΤΕΜΠΡΟΦΣΚΙ, ΤΖΟΝΙ ΝΤΕΠ, ΤΙΜ ΧΕΝΤΙΝΓΚΤΟΝ, ΓΚΡΑΧΑΜ ΚΙΝΓΚ, ΡΟΜΠΕΡΤ ΚΡΑΒΙΣ, ΑΝΤΟΝΙ ΡΟΥΛΕΝ
Φωτογραφία ΝΤΑΡΙΟΥΣ ΒΟΛΣΚΙ
Μοντάζ ΚΑΡΟΛ ΛΙΤΛΤΟΝ
Καλλιτεχνική Διεύθυνση ΚΡΙΣ ΣΙΓΚΕΡΣ
Κοστούμια ΚΟΛΙΝ ΑΤΓΟΥΝΤ
Μουσική ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΓΙΑΝΓΚ
Διάρκεια ’
Πρώτη Προβολή 1 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012
Διανομή VILLAGE
Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χάντερ Σ. Τόμσον.
Oslo, 31 August
Μεταφρασμένος Τίτλος: Οσλο, 31 Αυγούστου
Γνωστό επίσης ως: Oslo, August 31st
Ο Άντερς σύντομα ολοκληρώνει το πρόγραμμα απεξάρτησης του από τα ναρκωτικά, που παρακολουθεί στην επαρχία. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, του επιτρέπεται να μεταβεί στην πόλη ώστε να περάσει από συνέντευξη για δουλειά. Όμως, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία αυτή και μένει στην πόλη, τριγυρνώντας εδώ κι εκεί, και συναντώντας ανθρώπους που έχει να δει καιρό.
Ο 34χρονος Άντερς είναι έξυπνος, όμορφος και από καλή οικογένεια, όμως μέσα του βαθιά είναι δυστυχισμένος από τις τόσες ευκαιρίες που είχε και πέταξε, και απ’ όλους τους αγαπημένους του ανθρώπους που τον περιέβαλαν και εκείνος παράτησε. Κι ενώ είναι ακόμη νέος, αισθάνεται ότι η ζωή του, από πολλές απόψεις, είναι τελειωμένη. Στο υπόλοιπο αυτής της ημέρας, καθώς και της μακριάς νύχτας που ακολουθεί, έρχεται αντιμέτωπος με τα φαντάσματα του παρελθόντος του και με όλα τα λάθη που έχει κάνει. Κι αυτά στέκονται εμπόδιο, ουσιαστικά παλεύουν με την πιθανότητα της αγάπης, τη δυνατότητα μιας νέας ζωής, και την ελπίδα να δει ένα διαφορετικό μέλλον το επόμενο πρωί.
Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Τρίερ
Σενάριο: Έσκιλ Βογκτ, Γιοακίμ Τρίερ –βασισμένο στο μυθιστόρημα “Le Feu Follet” του Pierre Drieu La Rochelle
Φωτογραφία: Γιάκομπ Ιχρέ
Μουσική: Τόργκνι Άμνταμ, Όλα Φλότουμ
Μοντάζ: Ολιβιέ Μπιζέ Κουτέ
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Σόλφριντ Κιετσά
Πρωταγωνιστούν: Άντερς Ντάνιελσεν Λιε, Χανς Όλαβ Μπρένερ, Ίνγκριντ Ολάβα
Διάρκεια: 95΄
Έγχρωμη, Νορβηγία, 2011
Cafe de Flore
Του Ζαν Μαρκ Βαλέ
Με τους Βανέσα Παραντί, Κέβιν Πάρεντ, Ελέν Φλοράν
Το Cafe de Flore είναι μια ερωτική ιστορία για ανθρώπους που τους χωρίζουν ο χρόνος και ο τόπος, αλλά συνδέονται με βαθείς και μυστηρίους τρόπους. Ατμοσφαιρικό, φανταστικό, τραγικό κι ελπιδοφόρο, η ταινία καταγράφει τις παράλληλες μοίρες της Ζακλίν, μιας νεαρής μητέρας με ένα γιο με ειδικές ανάγκες τη δεκαετία του ’60 στο Παρίσι, και του Αντουάν, ενός πρόσφατα χωρισμένου άντρα, και πολύ πετυχημένου Dj στο Μόντρεαλ του σήμερα. Αυτό που συνδέει τις δύο ιστορίες είναι η αγάπη- εμμονική, τραγική, νέα και διαχρονική αγάπη.
Un Chien Andalou (1929)
Μεταφρασμένος Τίτλος: Ανδαλουσιανός Σκύλος
Γνωστό επίσης ως: An Andalusian Dog
Μια ονείρωξη. Ένα ξυράφι σκίζει το μάτι, ένας άντρας σέρνει ένα πιάνο με έναν νεκρό γάιδαρο και τις δέκα εντολές…
Πρόκειται για μία βωβή κινηματογραφική ταινία μικρού μήκους, του σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ σε συνεργασία με τον ζωγράφο Σαλβαδόρ Νταλί.
Το σενάριο της ταινίας ολοκληρώθηκε σε διάστημα περίπου έξι ημερών ενώ τα γυρίσματα είχαν διάρκεια περίπου δεκαπέντε ημερών. Η πρώτη δημόσια προβολή της ταινίας οργανώθηκε στην αίθουσα Ursulines σου Παρίσι, συγκεντρώνοντας διάσημους καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων ο Ζαν Κοκτώ και ο μουσικός Ζωρζ Ωρίκ, καθώς και την υπερρεαλιστική ομάδα. Στη συνέχεια αγοράστηκε και προβλήθηκε στις αίθουσες για περίπου οκτώ μήνες.
Η ταινία σόκαρε στην εποχή της, αλλά συνεχίζει να προβληματίζει ακόμα και σήμερα.
Ο Bunuel είπε στον Dali για ένα όνειρο του όπου ένα σύννεφο έσκιζε το φεγγάρι, όπως ένα ξυράφι σκίζει το μάτι. Ο διάσημος ζωγράφος συμπλήρωσε ένα δικό του, όπου ένα χέρι έρπεται γεμάτο από μερμήγκια. Αυτά τα δύο όνειρα ήταν η βάση και έμπνευση της δημιουργίας.
Το 1960 προστέθηκε μουσικό σάουντρακ υπό την εποπτία του ίδιου του Luis Bunuel. Χρησιμοποίησε την μουσική γραμμοφώνου που ο ίδιος άκουγε πίσω στα 1929. Κομμάτια από το Liebestod (Τριστιάνος και Ιζόλδη) του Richard Wagner και δύο αργεντίνικα ταγκό.
Το 1976, ο David Bowie άνοιγε τα κονσέρτα της περιοδίας του, με τίτλο Station to Station, με αυτή τη ταινία. Το κοινό κυριολεκτικά βογκούσε! Οι Pixies στο άλμπουμ τους Doolittle αφιέρωσαν το τραγούδι Debaser στην ταινία.
L`Age d`Or (1930)
Μεταφρασμένος Τίτλος: Χρυσή Εποχή
Γνωστό επίσης ως: Age of Gold
The Golden Age
Ένα σουρεαλιστικό αριστούργημα του Λουίς Μπουνιουέλ, σε σενάριο του ιδίου και του ζωγράφου Σαλβαδόρ Νταλί. Αποτελεί τη δεύτερη, κατά χρονολογική σειρά, συνεργασία του Μπουνιουέλ με τον Νταλί, που ακολούθησε την δημιουργία του Ανδαλουσιανού Σκύλου.
Μία εβδομάδα μετά το επεισόδιο, ο αρχηγός της γαλλικής αστυνομίας απαγόρευσε την ταινία εν ονόματι της διασφάλισης της δημόσιας τάξης. Μετά την επανέκδοσή της, προβλήθηκε για πρώτη φορά στην Αμερική, το 1979 και στο Παρίσι το 1981. Η κριτικός κινηματογράφος Pauline Kael, περιέγραψε τη Χρυσή Εποχή ως “την περισσότερο σκανδαλώδη” ταινία του Μπουνιουέλ, “υπερρεαλιστική, ονειρική και ηθελημένα πορνογραφικά βλάσφημη”.
Η ταινία έχει κοινά στοιχεία με τον Ανδαλουσιανό Σκύλο και διακρίνεται από αμιγώς υπερρεαλιστικά χαρακτηριστικά, δίχως να ακολουθεί μία συμβατική, λογική ακολουθία γεγονότων, αν και κεντρικό και σταθερό ρόλο στην υπόθεση διαδραματίζει ο έρωτας ενός ζευγαριού. Μέσα από μία αλληλουχία εικόνων και σκηνών, οι Μπουνιουέλ και Νταλί εκφράζονται, μεταξύ άλλων, γύρω από την αστική τάξη, το φετιχισμό ή τους θεσμούς της οικογένειας και της εκκλησίας, συχνά με διάθεση παρωδίας και πρόκλησης. Ο ίδιος ο Μπουνιουέλ έγραψε για το έργο ότι αποτελούσε μία ταινία “για ένα τρελό έρωτα, για μια ακατανίκητη έλξη, που όποιες κι αν είναι οι συνθήκες, σπρώχνει τον ένα στον άλλο, έναν άντρα και μια γυναίκα που δεν καταφέρνουν ποτέ να ενωθούν”.
7o Διεθνές Φεστιβάλ Animation Αθήνας
Πέμπτη 01/03 έως Τετάρτη 07/03 2012 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Το 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Animation της Αθήνας (7th Athens ANIMFEST) θα πραγματοποιηθεί από 1 έως 7 Μαρτίου 2012 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
Η φετινή συμμετοχή στα διαγωνιστικά τμήματα ξεπέρασε κάθε προσδοκία, καθιστώντας την Αθήνα, σημείο αναφοράς σε διεθνές επίπεδο.
– 79 Μικρού μήκους ταινίες animation
– 60 Σπουδαστικές ταινίες animation
– 19 Ελληνικές ταινίες animation
– 21 Μικρού μήκους ταινίες animation (Πανόραμα)
Τιμώμενη χώρα: Τσεχία, με ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στην πρόσφατη, αλλά και την παλαιότερη παραγωγή ταινιών animation.
Τιμώμενος Καλλιτέχνης, ο Γερμανός Thomas Bertels.
Απογευματινή Προβολή (17:30-19:30) Είσοδος: 5 ευρώ τα δύο άτομα
Βραδινές Προβολές (19:30-21:30 & 21:30-23:30) Είσοδος: 5 ευρώ ανά άτομο
Η πλειοψηφία των ταινιών δεν έχει διαλόγους. Όσες έχουν, φέρουν αγγλικούς υπότιτλους.
Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, Μετρό: Στάση Κεραμεικός, τηλ.: 2103612946)
