Επιμέλεια Νικόλας Αρώνης
No (2012)
Το 1988, όταν ο Πινοσέτ ετοιμάζεται για το δημοψήφισμα που θα καθορίσει την προεδρία του στη Χιλή, η αντιπολίτευση αναθέτει σ’ ένα νεαρό μαρκετίστα την καμπάνια της.
O Gael Garcia Bernal υποδύεται έναν παράτολμο νέο, στέλεχος μιας διαφημιστικής εταιρίας που ηγείται της εκστρατείας ‘ΝΟ’, εναντίον του Πινοσέτ. Δεκαπέντε χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους καθεστωτικούς ο René Saavedra παράλληλα με την δική του μάχη στην προσωπική του ζωή, επιστρατεύει τους πιο δυνατούς όρους μάρκετινγκ και με τη βοήθεια των ακτιβιστών της αντιπολίτευσης καταστρώνουν ένα σχέδιο κι έχουν 27 ημέρες για να το εκτελέσουν σωστά, να υπερισχύσουν στο δημοψήφισμα και να απελευθερώσουν την χώρα τους.
Ο σκηνοθέτης του “Post Mortem”, Pablo Larrain, προσπαθεί να πει την αλήθεια για τον δικτάτορα Πινοσέτ . Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Gael Garcia Bernal. Η ταινία προβλήθηκε στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ Καννών 2012.
Τα μέλη της αμερικανικής ακαδημίας κινηματογράφου ψήφισαν, επιλέγοντας ανάμεσα σε 71 συμμετοχές, και συμπεριέλαβαν το “No” στις 5 υποψηφιότητες για το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας!
Μέσα στις 5 υποψήφιες ταινίες για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2013. Βραβείο Κοινού στο 53ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η ταινία προβλήθηκε στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ Καννών 2012 και απέσπασε το βραβείο C.I.C.A.E. Award. Βραβείο Κοινού Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάο Πάολο.
Σκηνοθεσία: Pablo Larraín
Παίζουν: Gael García Bernal, Alfredo Castro, Antonia Zegers, Alejandro Goic, Ricardo, Luis Gnecco, Néstor Cantillana
Despues de Lucia (2012)
Μεταφρασμένος Τίτλος: Μετά τη Λουτσία
Γνωστό επίσης ως: After Lucia
Η Λουτσία του τίτλου της δεύτερης ταινίας του Μεξικανού Michel Franco, δεν εμφανίζεται ποτέ στην ταινία, όμως ο θάνατος της σε τροχαίο καθορίζει δραματικά την τύχη των δύο πρωταγωνιστών. Η θεματική του πένθους, της βίας και της έλλειψης επικοινωνίας δεν αποτυπώνεται ποτέ με περίτεχνη λεπτομέρεια, αλλά απλώνεται σαν ναρκοπέδιο κάτω από τα ανήσυχα πόδια μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Το «Μετά τη Λουτσία» είναι όπως και ο τίτλος του, υπαινικτικό, αλλά τελικά απόλυτα σαφές. Ο σκηνοθέτης επιλέγει τον ρεαλισμό και την κλινική ματιά, ενώ με αφορμή ένα οικογενειακό δράμα μεταξύ πατέρα και κόρης που χάνουν σταδιακά επαφή, ξετυλίγει μεθοδικά μια τραγική ιστορία.
Με κυρίαρχη και ανατριχιαστική την κακοποίηση που υπόκειται στωικά η έφηβη κόρη στο σχολείο, το «Μετά τη Λουτσία» συναντά τη βία παντού. Στον χώρο εργασίας, στο σπίτι, στον δρόμο. Ο σκηνοθέτης αφήνει τον χρόνο να κυλήσει, καταγράφοντας με παγερή ματιά το ένα δράμα μετά το άλλο, και είναι χάρη σε αυτή την αποστασιοποίηση που το αντίκτυπο της ταινίας είναι πέρα για πέρα αποτελεσματικό.
Χωρίς μουσική επένδυση (εκτός από τις σκηνές, όπου η μουσική ενσωματώνεται στην πλοκή), χωρίς επαγγελματίες ηθοποιούς (με εξαίρεση το καταπληκτικό πρωταγωνιστικό δίδυμο) και χωρίς καμία επιτήδευση, το «Μετά τη Λουτσία» είναι μια καθηλωτική εμπειρία με ένα συγκλονιστικό, αν και μοιραίο, φινάλε. Και για αυτό διακρίθηκε ως η Καλύτερη Ταινία στην κατηγορία «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του φετινού φεστιβάλ των Καννών, ενώ απέσπασε Ειδική Μνεία της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου. Στην Ελλάδα, η ταινία θα προβληθεί στις 8 Νοεμβρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο των Ανοιχτών Οριζόντων, παρουσία του σκηνοθέτη. Απομένει να μάθουμε αν θα πάρει μέρος στην κούρσα για το ξενόγλωσσο Όσκαρ, καθώς η ταινία του Michel Franco έχει υποβληθεί ως η επίσημη συμμετοχή της Ακαδημίας Κινηματογράφου του Μεξικού.
Έξι μήνες μετά τον θάνατο της συζύγου του σε τροχαίο, ο Roberto και η έφηβη κόρη του Alejandra κάνουν ένα καινούριο ξεκίνημα μετακομίζοντας στην Πόλη του Μεξικού. Πατέρας και κόρη προσπαθούν ο καθένας να ξεπεράσει το πένθος του με τον δικό του τρόπο. Όσο ο πατέρας παραμένει απρόσιτος, η κόρη αρχίζει να συναναστρέφεται με μια μάλλον επικίνδυνη παρέα στο καινούριο της σχολείο. Η Alejandra θα γίνει σταδιακά το θύμα μιας ολοένα και πιο απάνθρωπης συμπεριφοράς από τη μεριά των συμμαθητών της, χωρίς να τολμάει να αντιδράσει ή να μοιραστεί κάτι από την προσωπική της κόλαση με τον πατέρα της.
Σκηνοθεσία: Michel Franco
Σενάριο: Michel Franco
Παραγωγοί: Michel Franco, Marco Polo, Constandse, Elias Menasse, Fernando Rovzar
Παίζουν: Tessa Ia, Hernán Mendoza
Silver Linings Playbook (2012)
Μεταφρασμένος Τίτλος: Οδηγός Αισιοδοξίας
Ο υποψήφιος για Όσκαρ Ντέιβιντ Ο’Ράσελ (“The Fighter”, “Three Kings”), σκηνοθετεί το ομώνυμο κωμικοσοβαρό μυθιστόρημα του Μάθιου Κουίκ. Ο Μπράντλεϊ Κούπερ (“The Hangover”) υποδύεται τον Πατ Σολατάνο, έναν πρώην δάσκαλο που έχει χάσει τα πάντα: τη δουλειά του, το σπίτι και τη γυναίκα του. Έχοντας περάσει τα τέσσερα τελευταία χρόνια σε ψυχιατρικό ίδρυμα, αναγκάζεται να γυρίσει στο σπίτι των γονιών του (Ρόμπερτ ΝτεΝίρο και Τζάκι Γουίβερ, υποψήφια Β’ Γυναικείου ρόλου στο “Animal Kingdom”), αποφασισμένος να ανακτήσει την παλιά του ζωή, καθώς και την πρώην σύζυγο. Tα πράγματα όμως περιπλέκονται όταν γνωρίζει την Τίφανι (Τζένιφερ Λόρενς, πρωταγωνίστρια του “Winter’s Bone” και “Hunger Games”), ένα μυστηριώδες κορίτσι με πολλά προβλήματα.
Σκηνοθεσία
Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ
Ηθοποιοί
Μπράντλεϊ Κούπερ
Τζένιφερ Λόρενς
Ρόμπερτ Ντε Νίρο
Τζούλια Στάιλς
Jack Reacher (2012)
Μια καταιγιστική περιπέτεια, όπου η αγωνία χτυπάει κόκκινο, καθώς οι σκηνές δράσης διαδέχονται συνεχώς η μία την άλλη.
Πρωταγωνιστής αυτής ο Tom Cruise. Πρόκειται για μία περιπέτεια μυστηρίου και κατασκοπίας, μαζί με τους Robert Duvall, Rosamund Pike, Werner Herzog, Richard Jenkins, σε σκηνοθεσία του βραβευμένου με Όσκαρ σεναριογράφου Christopher McQuarrie!
Ο Jack Reacher είναι ο ήρωας που θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για την απόδοση της δικαιοσύνης.
Σε μια φιλήσυχη πόλη στην «καρδιά» των ΗΠΑ, ένας ελεύθερος σκοπευτής σκοτώνει πέντε ανθρώπους. Η αστυνομία κάνει γρήγορα τη σύλληψη και η υπόθεση κλείνει. Όμως, ο άνδρας που πιάστηκε επιμένει πως είναι αθώος και λέει συνεχώς «Πιάστε τον Τζακ Ρίτσερ». Ο Ρίτσερ μαθαίνει την είδηση και καταφτάνει στην πόλη.
O Tom Cruise πρωταγωνιστεί στον Jack Reacher, μια περιπέτεια μυστηρίου και κατασκοπείας
Warm Bodies (2013)
Μεταφρασμένος Τίτλος: Αγάπησα ένα Ζόμπι
Ποιος είπε πως τα ζόμπι δεν έχουν αισθήματα;
Το «Αγάπησα ένα ζόμπι», βασισμένο στο διάσημο μυθιστόρημα του Ισαάκ Μάριον, αποτελεί μια εναλλακτική ιστορία αγάπης, η οποία παρέχει μια ρομαντική ματιά στην υπέρτατη αξία και τη σημασία της ανθρώπινης φύσης.
Ένας μυστηριώδης ιός εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον πλανήτη, μετατρέποντας τους πολίτες, διαρκώς, σε πεινασμένα ζόμπι χωρίς αναμνήσεις και αισθήματα. Οι ελάχιστοι θνητοί που γλύτωσαν από τη μανιακή επέλαση του ιού παραμένουν στοιβαγμένοι και κατατρομαγμένοι σε πλήρη οχύρωση, αναπολώντας το ευτυχισμένο τους παρελθόν.
Αλλά όλα αυτά αλλάζουν όταν μερικά ζόμπι θα πέσουν πάνω σε ανθρώπους οι οποίοι ψάχνουν για προμήθειες. Ο R (Νίκολας Χουλτ), ένα καλόψυχο νεαρό ζόμπι, είναι τόσο γοητευμένος από το υπέροχο ζωντανό που ακούει στο όνομα Τζούλι (Τερέζα Πάλμερ), που την ώρα που κάποιοι σύντροφοί του θέλουν να την κατασπαράξουν εκείνος της σώζει τη ζωή.
Ο R μεταφέρει την Τζούλι σε ένα αεροδρόμιο, το οποίο εκείνος θεωρεί σπίτι του, και την κρύβει μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο αεροσκάφος 747, γεμάτο με θησαυρούς που έχει μαζέψει – δίσκους βινυλίου, γυάλινες μπάλες με χιόνι, μουσικά όργανα και διάφορα κειμήλια μιας άλλης εποχής. Τις επόμενες μέρες, σε αυτή την άνετη και ζεστή κρυψώνα τους, η Τζούλι αρχίζει να τρέφει συναισθήματα για τον R, καθώς συνειδητοποιεί ότι έχει πολλά περισσότερα από ένα απλανές βλέμμα και μια αργή κίνηση.
Δεν είναι έρωτας με την πρώτη ματιά… Παρόλο που η Τζούλι έχει παρελθόν με τα ζόμπι καθώς ένα από αυτά είχαν σκοτώσει τη μητέρα της, επιστρέφει σπίτι της με ανάμεικτα συναισθήματά για τον R. Εκεί την περιμένει ο πατέρας της (Τζον Μάλκοβιτς), ο οποίος είναι ένας αδίστακτος κυνηγός ζόμπι. Εν τω μεταξύ, ο ερωτόληπτος R αλλάζει σιγά-σιγά, με τρόπους που ποτέ δεν φανταζόταν και αρχίζει να πιστεύει ότι το δέσιμό του με την Τζούλι είναι η σωτηρία του ανθρώπινου γένους.
Σκηνοθεσία
Τζόναθαν Λέβιν
Ηθοποιοί
Τερέζα Πάλμερ
Τζον Μάλκοβιτς
Νίκολας Χουλτ
