Σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια, μισό αιώνα ακριβώς, την 16η Ιουλίου 1969, η ανθρωπότητα κρατούσε την ανάσα της. Από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ αναχωρούσε η αποστολή Apollo 11 με κατεύθυνση τη Σελήνη. Ο Ιούλιος Βερν είχε φύγει από τη ζωή στις 24 Μαρτίου 1905 στην Αμιένη της Γαλλίας. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να παρακολουθήσει τη στιγμή που η δική του φαντασία θα συναντούσε την πραγματικότητα. Ο άνθρωπος θα κατάφερνε να πατήσει το φεγγάρι της Γης.
Τρεις αστροναύτες επέβαιναν στο διαστημόπλοιο Apollo11. Τρεις Αμερικανοί.
Τα χαρακτηριστικά της ιστορικής αυτής πτήσης αποτυπώθηκαν στο συλλογικό αρχείο της Ιστορίας αλλά και στη μνήμη των ανθρώπων.
Δύο εκ των αστροναυτών, ο Νιλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν, επιβιβάστηκαν στη Σεληνάκατο «ΑΕΤΟΣ» και αφού αποκολλήθηκαν από το κύριο σκάφος, προσσεληνώθηκαν. Η προφορική ιστορία απέδωσε την ιστορική φράση «Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο βήμα για την Ανθρωπότητα» στον Νιλ Άρμστρονγκ. Μπορεί, αλλά το πρώτο αποτύπωμα ανθρώπινης δρασκελιάς πάνω στο έδαφος της Σελήνης που απαθανάτισε ο φακός ήταν του Μπαζ Όλντριν.
Ο ανθρώπινος νους που είχε φλερτάρει με τη μυθοπλασία του Ιουλίου Βερν κατάφερε να αποτυπώσει πάνω στο χαρτί ένα διαστημικό ταξίδι με εξισώσεις και διαγράμματα, αλλά με τα ηλεκτρονικά μέσα της εποχής που βασίζονταν στην τεχνολογία (ακόμη) του τρανζίστορ κι όχι του chip, δηλαδή στο λυκαυγές της ψηφιακής τεχνολογίας.
Χιλιόμετρα φύλλων χαρτιού, ανήκουστος αριθμός υπολογισμών, ανυπολόγιστος αριθμός εργατοωρών. Το ανθρώπινο μυαλό νίκησε τελικά.
Αιώνες πριν, ένας Γενοβέζος με τρεις σκούνες, έναν χάρτη του Οθωμανού ναυάρχου Πιρι Ρέις που τον αγόρασε στη Χίο, μεγάλη ναυτοσύνη και πολύ κουράγιο σάλπαρε δυτικά για τις Ινδίες και ανακάλυψε την Αμερική. Αιώνες μετά, μέσα σε μία κάψουλα από αλουμίνιο και τιτάνιο, τρεις άνθρωποι οπλισμένοι με μία νεωτερική τεχνολογία, αιώνες ανθρώπινης προόδου, αλλά πάντα με πολύ κουράγιο, αναχωρούσαν για το φεγγάρι. Μία νέα εποχή ανέτειλε. Ο Κόσμος των αρχαίων, το Σύμπαν, δηλαδή το συν του παντός, Σύμπας ο κόσμος, δηλαδή το παν, θα ήταν εφεξής ο νέος στίβος της ανθρώπινης περιπέτειας. Στην πράξη τα μαθηματικά των σοφών, η φυσική επιστήμη, ο Αϊνστάιν, οι επίγονοί του, είχαν «κλείσει» για τα καλά ραντεβού με τον Θεό. Δηλαδή τη μύχια εικόνα του HOMO SAPIENS.
Ον βίαιο, κυνηγός, το αποτελεσματικότερο αρπακτικό αλλά ενσυνείδητο, περίεργο, με εγκέφαλο διερευνητικό, φιλομαθές, δημιουργικό, αφόρητα άπληστο, βασανιστικά θαρραλέο. Αυτός ο άνθρωπος ξεκίνησε για τη Σελήνη τότε στις 16 Ιουλίου του 1969.
Το επόμενο ραντεβού στον Άρη τον Ερυθρό. Το μεθεπόμενο σε κάποιον δορυφόρο του Κρόνου. Μετά ποιος ξέρει. Ενδεχομένως στο Α του Κενταύρου. Εξαρτάται από την πρόοδο στους Κβαντικούς Υπολογιστές και στην Κβαντική Μηχανική. Μόλις προ ημερών αποκαλύφθηκε πως φωτογραφήθηκε το πρώτο ζεύγος σε κβαντική σύζευξη φωτονίων. Το ξέραμε, αλλά δεν το είχαμε δει. Όλα είναι δυνατά.
Ακόμη και η πραγματοποίηση ενός μύθου.
