Σαράντα οκτώ χρόνια οι πληγές ακόμα ανοιχτές… Η σημαία της ντροπής στον Πενταδάκτυλο καθημερινή υπενθύμιση…
Σαράντα οκτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το προδοτικό πραξικόπημα που οδήγησε στην τουρκική εισβολή.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και σήμερα οι σειρήνες ηχούν στις 08:20 το πρωί.
Ήχος διαπεραστικός. Χρόνο με τον χρόνο, πάντα «εκκωφαντικός». Δραματική υπενθύμιση των όσων ακολούθησαν. Όσοι τα έζησαν αδυνατούν να ξεχάσουν.
O κυπριακός ελληνισμός τιμά τη μνήμη των ηρώων που χάθηκαν στις 15 Ιουλίου του 1974, αλλά και των ηρώων που χάθηκαν λίγες μέρες αργότερα κατά την τουρκική εισβολή. Κατά το πραξικόπημα, συνολικά 91 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 250 τραυματίστηκαν.
Οι πληγές παραμένουν από τότε ανοιχτές. 48 χρόνια μετά, το κυπριακό πρόβλημα παραμένει άλυτο και βρίσκεται ίσως στη χειρότερή του καμπή, με τον Τούρκο κατακτητή να μιλάει ξεδιάντροπα για λύση δύο κρατών, κουνώντας το δάχτυλο και προκαλώντας.
Και, στο μεταξύ, η διεθνής κοινότητα -η ίδια που καταδικάζει τη συνεχιζόμενη εισβολή στην Ουκρανία- δεν βάζει οριστικό τέρμα στις προκλήσεις.
Ιστορική αναδρομή
Νωρίς το πρωί της Δευτέρας 15 Ιουλίου 1974 ο Μακάριος επέστρεφε στο Προεδρικό Μέγαρο στη Λευκωσία από την εξοχική του κατοικία στο Τρόοδος, όπου είχε περάσει το Σαββατοκύριακο. Την ώρα εκδήλωσης του πραξικοπήματος ο Μακάριος δεχόταν μια ομάδα ελληνοπαίδων από την Αίγυπτο.
Όταν τα πυρά πύκνωσαν και το Προεδρικό Μέγαρο άρχισε να κανονιοβολείται από τα τεθωρακισμένα της Εθνικής Φρουράς, ο Μακάριος, αφού προστάτευσε πρώτα τους μικρούς του επισκέπτες, στη συνέχεια διέφυγε από τη μοναδική αφύλακτη δίοδο που υπήρχε στα δυτικά του Προεδρικού Μεγάρου.
Κατέφυγε στη Μονή Κύκκου και στη συνέχεια στην Πάφο. Και ενώ οι πραξικοπηματίες θεωρούσαν τον Μακάριο νεκρό και το ανακοίνωναν συνεχώς μέσω του ΡΙΚ, αυτός ήταν ζωντανός και απηύθυνε μήνυμα μέσω ενός αυτοσχέδιου ραδιοσταθμού της Πάφου, όπου δήλωνε στον λαό:
«Γνώριμη η φωνή…»
«Ελληνικέ Κυπριακέ Λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποιος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος. Είμαι εκείνος τον οποίο συ εξέλεξες διά να είναι ο ηγέτης σου. Δεν είμαι νεκρός. Είμαι ζωντανός. Και είμαι μαζί σου, συναγωνιστής και σημαιοφόρος εις τον κοινόν αγώνα. Το πραξικόπημα της χούντας απέτυχε. Εγώ ήμουν ο στόχος της και εγώ, εφόσον ζω, η Χούντα εις την Κύπρον δεν θα περάση. Η Χούντα απεφάσισε να καταστρέψη την Κύπρο. Να τη διχοτομήση. Αλλά δεν θα το κατορθώση. Πρόβαλε παντοιοτρόπως αντίστασιν εις την Χούντα. Μη φοβηθής. Ενταχθήτε όλοι εις τα νομίμους δυνάμεις του κράτους. Η Χούντα δεν πρέπει να περάση και δεν θα περάση. Νυν υπέρ πάντων ο αγών».
Ο Μακάριος επιβιβάστηκε σε βρετανικό στρατιωτικό αεροσκάφος και μέσω Μάλτας μετέβη στο Λονδίνο, όπου στις 17 Ιουλίου συναντήθηκε με τον Βρετανό πρωθυπουργό Χάρολντ Ουίλσον και τον υπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Κάλαχαν.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ζήτησαν την υποστήριξη της ανεξαρτησίας της Κύπρου και κάλεσαν όλα τα κράτη να πράξουν το ίδιο, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ απέρριψε πρόταση για υποστήριξη του ανατραπέντος καθεστώτος Μακαρίου.
Χρησιμοποιώντας το πραξικόπημα ως πρόσχημα, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο πέντε ημέρες αργότερα. Σε μια εισβολή δύο φάσεων, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, και παρά τις εκκλήσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ [Ψήφισμα 353 (1974)] και τη γρήγορη αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης στο νησί, η Τουρκία κατέλαβε το 36,2 τοις εκατό της εδαφικής επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας και εκτόπισε βίαια περίπου 200.000 Ελληνοκυπρίους από τις εστίες τους.
Άλλοι 20.000 Ελληνοκύπριοι, οι οποίοι παρέμειναν στις κατεχόμενες περιοχές, εξαναγκάστηκαν και αυτοί τελικά να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να αναζητήσουν καταφύγιο στις ελεγχόμενες από την κυπριακή κυβέρνηση περιοχές. Μέχρι τον Απρίλιο 2013 λιγότεροι από 328 εγκλωβισμένοι Ελληνοκύπριοι και 109 Μαρωνίτες παρέμεναν στις κατεχόμενες περιοχές.
Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι εξακολουθούν να αγνοούνται από τις διακοινοτικές μάχες του 1963-64 και την τουρκική εισβολή του 1974.
Πηγή: cyprustimes.com
