Τοίχος κατασκευασμένος με μεσαίου μεγέθους πέτρες, ελάχιστα επιχρισμένος και με συνδετικό υλικό τον γύψο βρέθηκε στις ανασκαφές , που κάνει το Πανεπιστήμιο της Κατάνιας στη θέση Πάφος-Τούμπαλλος, υπό τη διεύθυνση του Filippo Giudice.
Σύμφωνα με το Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου με βάση τα χαρακτηριστικά δόμησής του, ο τοίχος μπορεί να χρονολογηθεί στην Παλαιοχριστιανική περίοδο, περίπου στον 5ο αι.
Οι έρευνες αποκάλυψαν ακόμη δύο τοίχους, οι οποίοι ορίζουν δύο δωμάτια οικίας των Πρωτοχριστιανικών χρόνων. Το πρώτο δωμάτιο διασώζει τα ίχνη του αρχαίου δαπέδου από πατημένο χώμα. Κάτω από αυτό το δάπεδο βρέθηκαν θραύσματα από αμφορείς, μικρά κύπελλα και ένας μικρός λύχνος. Το δεύτερο δωμάτιο, που δεν έχει ερευνηθεί πλήρως, δεν διασώζει ίχνη από το δάπεδό του. Από το δωμάτιο αυτό αφαιρέθηκε μεγάλη ποσότητα ερυθρού χώματος αναμεμειγμένου με μικρές πέτρες.
Κάτω από το χώμα αυτό βρέθηκαν σημαντικές ποσότητες κινητών ευρημάτων όπως κεραμική του 4ου αι. π.Χ (περιλαμβανομένης και μελανόμορφης κεραμικής από την Αττική), μικρά κύπελλα, λύχνοι, μυροδοχεία, θραύσματα από Ανατολικού τύπου sigillata ενσφράγιστες λαβές αμφορέων και θραύσματα γυάλινων αγγείων. Ανάμεσα στο υλικό είναι και ένας λύχνος που κοσμείται με ανθρώπινο κεφάλι με ατίθαση κόμμωση. Το υλικό αυτό δίνει σημαντικές πληροφορίες για τη ζωή στο παγανιστικό ιερό που καταχώθηκε από τα στρώματα κατοίκησης της Παλαιοχριστιανικής περιόδου. Πιθανόν η είσοδος στο παγανιστικό ιερό να βρισκόταν στην περιοχή αυτή.
Οι φετινές έρευνες επικεντρώθηκαν στο νότιο τμήμα του χώρου στη θέση Πάφος-Τούμπαλλος , όπου υπάρχει βραχώδες έξαρμα (με κατεύθυνση ανατολή-δύση), ανασκάφηκε αριθμός εγκοπών στο βράχο, που ερμηνεύονται ως θήκες για λύχνους, οι οποίοι ίσως προσφέρονταν ως αναθήματα στη θεότητα που λατρευόταν στο ιερό.
Στα δυτικά του εξάρματος, οι ανασκαφές που έγιναν το 2013 και 2017 έφεραν στο φως δύο τοίχους (ο ένας με κατεύθυνση βορρά-νότο και ο άλλος ανατολή-δύση), οι οποίοι οριοθετούν τη ΒΑ γωνία μιας στέρνας επιχρισμένης με υδραυλικό κονίαμα.
