Πόσο από το κύρος τους έχουν, άραγε, διασώσει τα Βραβεία Νόμπελ με τις επιλογές των τελευταίων χρόνων. Πόσο δίκιο έχει η επιτροπή των Νόμπελ Λογοτεχνίας που συστηματικά αποκλείει την αμερικανική λογοτεχνία διότι δήθεν πρόκειται για λογοτεχνία μιας κλειστής κοινωνίας που δεν επικοινωνεί με τον κόσμο; Και αν ο Φίλιπ Ροθ ή ο Ντον ΝτεΛίλλο παρακάμπτονται επιδεικτικά, έχει πιθανότητες να πάρει Νόμπελ Λογοτεχνίας ο Μπομπ Ντίλαν; Για ποιους λόγους; Και με ποιο έργο;
Ο Μπομπ Ντίλαν, ως μουσικός αλλά και ως ποιητής, ως καλλιτέχνης και ως είδωλο της ροκ, που έλαβε και εξέπεμψε το μήνυμα των καιρών, δεσπόζει στο κεντρικό αφιέρωμα του νέου 5ου τεύχους της Athens Review of Books, που κυκλοφόρησε. Ο Δημήτρης Δουλγερίδης υπογράφει μια αναλυτική μονογραφία για «το ταλέντο του Ντίλαν να μεταμορφώνει το παράδοξο και το ανοίκειο σε συνηθισμένο», για «το έργο ενός πρώην γελωτοποιού που βρέθηκε απέναντι στους θεσμούς», αλλά ουδέποτε υπήρξε επαναστάτης χωρίς αιτία.
Στο καινούργιο, πλουσιότατο τεύχος, μπορείτε ακόμα να διαβάσετε:
● Τον Χρήστο Χωμενίδη για τις πέντε φορές που διάβασε τον Φύλακα στη σίκαλη του Σάλιντζερ, ένα μυθιστόρημα που ήταν μοναδικό στην εφηβεία και συνεχίζει να είναι μοναδικό στην ωριμότητα.
● Το δοκίμιο «Η γλώσσα, η εθνική εικόνα και η εθνική καθαρότητα»: την ανάγνωση της καθηγήτριας Άννας Φραγκουδάκη στο νέο έργο του Βρετανού ελληνιστή Πίτερ Μάκριτζ.
● Την κριτική παρουσίαση από την Κατερίνα Σχινά της νέας μετάφρασης στα ελληνικά του Δον Κιχότε, του μυθιστορηματικού προσώπου που προανήγγειλε στη λογοτεχνία τον ρεαλισμό και στο ιστορικό γίγνεσθαι την έλευση του Διαφωτισμού.
● Τη μελέτη του καθηγητή Δημήτρη Πλάντζου για την ιστορία (και τη μυθολογία) της αρχαιότητας όπως την παρουσιάζει το Χόλιγουντ: το «σινεμά της χλαμύδας», το σινεμά των επικών υπερθεαμάτων. Ποιες είναι, άραγε, οι διαφορές του Μεγάλου Αλεξάνδρου του Όλιβερ Στόουν από τον Μπομπ τον Σγουγγαράκη;
● Ο καθηγητής Δημήτρης Παπανικολάου αναλύει τη ζωγραφική του Γιάννη Τσαρούχη: ένα ζευγάρι μάτια παρατηρεί πίνακες που ανάγονται σε τοτέμ ελληνικότητας, «ομοφυλόφιλο, ερωτικά πολύμορφο, αντικανονικό και ρευστό».
● Ο Τάσος Γιαννίτσης γράφει για τη διεθνή κρίση, την ελληνική και το σύνδρομο του Επιμηθέα. Και ο Δημήτρης Ραυτόπουλος κάνει αναδρομή στις προηγούμενες οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις που έπληξαν την Ελλάδα, στις αντιδράσεις των πολιτικών της και στην κοινή γνώμη της.
● Η Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου παρουσιάζει το βιβλίο Χαμένοι του Ντάνιελ Μέντελσον: μια διαδικασία αναζήτησης των συνθηκών της ζωής και του θανάτου «έξι από έξι εκατομμύρια» – των συγγενών του συγγραφέα, τους οποίους εξόντωσαν οι Ναζί.
● Κι ακόμα: Ο Διονύσης Γουσέτης παρουσιάζει την περιπετειώδη πορεία μέσα από την ελληνική ιστορία του Νέστορα της ανανεωτικής αριστεράς Λεωνίδα Κύρκου, ο Λεωνίδας Λουλούδης γράφει για την υπόθεση Ζίμενς, ο Μιχάλης Σηφάκης προσεγγίζει την «κοινωνιολογία του ελληνικού ποδοσφαίρου», ο Ηλίας Κανέλλης παρουσιάζει το νέο Δελτίο Νεολογισμών της Ακαδημίας Αθηνών, μια έκδοση που θα μπορούσε να είναι ευθυμογράφημα. Παρουσιάζονται ακόμα οι εκπρόσωποι του νεανικού ποιητικού περιοδικού Τεφλόν.
Αναζητήστε το νέο 5ο τεύχος του Athens Review of Books στα βιβλιοπωλεία και στα περίπτερα. Βάλτε την ανάγνωση στις καθημερινές συνήθειές σας.
