Ανακοινώθηκαν χθες, Τετάρτη 24 Ιουνίου, τα βραβεία του περιοδικού (δέ)κατα, The Athens Prize for Literature. Για το ελληνικό μυθιστόρημα το βραβείο απέσπασε η Έλενα Μαρούτσου, για το βιβλίο της Μεταξύ συρμού και αποβάθρας.
Το μυθιστόρημα της Έλενας Μαρούτσου είναι μια παράξενη ιστορία παραβίασης, όπου η πραγματικότητα αντανακλά τη φαντασία, το χιούμορ, την αγωνία, και η μυθοπλασία τη ζωγραφική, σ’ ένα βιβλίο που παγιδεύει τον αναγνώστη, όπως θα τον καθήλωνε ένα μπαρόκ δωμάτιο με κάτοπτρα.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
<Μια γυναίκα ταξιδεύει συνεχώς με την πλάτη γυρισμένη στο χρόνο και το χώρο. Ένα κοριτσάκι θέλει να γίνει Χριστός, και μέχρι ένα σημείο δεν τα πάει κι άσχημα. Μια γιαγιά ξυπνά από τη νάρκωση μιλώντας Γαλλικά. Ένα πλημμυρισμένο δωμάτιο. Μια συναυλία στο «Γκαγκάριν». Μια αγγελία. Δυο Άγγελοι. Ο ένας φανταστικός, ο άλλος ψεύτικος. Ένα τρένο που διασχίζει ένα δωμάτιο. Μια πρόταση γάμου. «Ο Μαχαιρωμένος Χρόνος» και μια σειρά υπόπτων. «Μια Ανίδεη Νεράιδα». Ο «Κήπος των Εφήμερων Απολαύσεων». Το πιο θανάσιμο αμάρτημα.>
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Έλενα Μαρούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε Iστορία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Λογοτεχνία και στις Eικαστικές Tέχνες στο Reading University, στην Αγγλία.
Έχει ασχοληθεί με τη φωτογραφία και με το κολλάζ. Το μυθιστόρημα Μεταξύ συρμού και αποβάθρας είναι το τρίτο βιβλίο της. Τα δυο προηγούμενα είναι η συλλογή ιστοριών Του ύψους και του βάθους και η συλλογή διηγημάτων Οι προδοσίες των ονομάτων.
Αποσπάσματα κριτικών:
Ένα αστέρι γεννήθηκε. Τρεις έρωτες, ο Μαγκρίτ και ο Λειβαδίτης. Ένα μυθιστόρημα όπου πραγματικότητα, ζωγραφική και λογοτεχνία αλληλοκαθρεφτίζονται. Ακούγεται αφόρητα κουλτουριάριο, αλλά δεν είναι. Το Μεταξύ συρμού και αποβάθρας της 40χρονης Έλενας Μαρούτσου είναι ένα από τα πιο ερεθιστικά καλογραμμένα μυθιστορήματα της νέας σοδειάς. (…) Ένα φιλόδοξο εγχείρημα που γέννησε μια ενδιαφέρουσα εκδοχή σύγχρονης λογοτεχνίας. (…) –Μικέλα Χαρτουλάρη, Τα Νέα – Βιβλιοδρόμιο, 1 Νοεμβρίου 2008
(…) Το μυθιστόρημα της Μαρούτσου είναι ίσως από τα λίγα που ακολουθούν –ασύνειδα ή συνειδητά– τις αρχές της αποδόμησης. Η πραγματικότητα αποτυπώνεται με πλάγιο τρόπο, υπαινικτικά και πολύσημα, από τη ζωγραφική (και πιο συγκεκριμένα αυτή του Μαγκρίτ), η ζωγραφική γεννά ιστορίες που αξιοποιεί η πεζογραφία (τα διηγήματα της αφηγήτριας), η πεζογραφία διαλέγεται με την ποίηση (του Λειβαδίτη) για να αυτοκαθοριστεί και η τελευταία επικοινωνεί με το τρένο του κινηματογράφου που κουβαλά ιστορίες, βιώματα, συναισθήματα κ.λπ. (…) – Γιώργος Περαντωνάκης, Ελευθεροτυπία – Βιβλιοθήκη, 9 Ιανουαρίου 2009
Το τρίτο βιβλίο της Έλενας Μαρούτσου Μεταξύ συρμού και αποβάθρας αποτελεί, αναμφίβολα, την πιο ολοκληρωμένη δουλειά της. Όχι μόνο λόγω του «συγκεντρωτικού» χαρακτήρα που προσδίδει ο όρος «μυθιστόρημα» αλλά, κυρίως, για την εμβάθυνση που επιχειρεί –και καταφέρνει- στον ιδιαίτερο ψυχισμό της τριανταπεντάχρονης ηρωίδας του βιβλίου της. (…) Η συγγραφέας, λοιπόν, ακόμα και όταν μοιάζει απλώς να περιγράφει έναν πίνακα, εντυπωσιάζει τον αναγνώστη με τον τρόπο της να εντάσσει αυτή την περιγραφή σε ένα ευρύτερο σύνολο-αίνιγμα, μια σπείρα καταβύθισης στον εσωτερικό μονόλογο της ηρωίδας, που μας ξαναβγάζει στην ίδια, έχοντας πρώτα διασχίσει τον έρωτα, τη φιλία, την οικογένεια, με τις ξεχασμένες αρετές της «υπομονής» και της «στωικότητας». (…) – Λευτέρης Βασιλόπουλος, Η Καθημερινή, 29 Μαρτίου 2009
(…) Σαν κουβαράκι πολύχρωμο που ξετυλίγεται αριστουργηματικά, αφήνοντας στους συνειρμούς τον πρώτο λόγο. Με γλώσσα θηλυκή και κομψή, με φαντασία γεμάτη χρώμα που οργιάζει, με χιούμορ ιδιότυπο και αυτοδιάθεση… ταξιδιωτική: εφόσον όλα είναι δρόμος και η ζωή μας όλη «μεταξύ συρμού και αποβάθρας». (…) Αυτό είναι το βιβλίο, μια ιστορία που σου μιλά σε πολλές γλώσσες. Μπορεί και στον καθένα μας, να «τραγουδήσει» διαφορετικά. Αναλόγως με τις μουσικές που ο καθένας μας κουβαλάει. – Ελένη Γκίκα, Έθνος, 12 Απριλίου 2009
