Από το 1932 ως το 1939, σύμφωνα με ομολογία της ίδιας της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, η ζωή της έχει επίκεντρο την Ελλάδα.
«Την Ελλάδα την αγαπώ, γιατί διδάχτηκα πολλά από τους αρχαίους συγγραφείς και βέβαια για την πίστη σας στη φιλία. Μην ξεχνάτε ότι η ευημερία του κόσμου εξαρτάται από το επίπεδο την φιλίας και της ποίησης».
Στην τελευταία της επίσκεψη στην Αθήνα, το Φεβρουάριο του 1983, έξι χρόνια πριν από το θάνατό της, η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ ξεδίπλωσε τη ζωή της σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στη δημοσιογράφο Εύα Νικολαΐδου.
Η πρώτη γυναίκα που εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και μία από τις μεγαλύτερες μορφές της λογοτεχνίας του 20ού αιώνα είναι εξομολογητική και αληθινή. Απαντώντας στις ερωτήσεις της Ελληνίδας δημοσιογράφου, μιλά για την καθημερινότητά της στο Μέιν (ζυμώνει μόνη της το ψωμί, αγαπά τη μοναξιά – «Η μοναξιά και η απομόνωση παίζουν για μένα ρόλο προφύλαξης, γαλήνης, ηρεμίας»), για τη φιλία και τον έρωτα. «Η φιλία, όπως και ο έρωτας, απαιτεί τόση τέχνη όσο μια πετυχημένη φιγούρα χορού».
Αναφέρεται στον Καβάφη, τον οποίο είχε μεταφράσει στα γαλλικά: «Όταν μιλάμε για παγκοσμιοποίηση, οικουμενικότητα στην ποίηση, την πρώτη θέση κατέχει ο Καβάφης», όπως και στις αλήθειες που περιέχουν όλες οι θρησκείες, «Εγώ έχω πολλές θρησκείες, όπως και πολλές πατρίδες», λέει.
Μιλά για στη στέρηση της μάνας – ήταν 10 ημερών όταν έχασε τη δική της. «Γι’ αυτό αγάπησα πολύ τις γυναίκες. Την αγάπη της μάνας, που μου στέρησε η ζωή, την έψαχνα σε φίλες».
Το βιβλίο αυτό των εκδόσεων Ελληνικά Γράμματα περιλαμβάνει αγαπημένα αποσπάσματα από βιβλία της, σκέψεις της για τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό («Τα Απομνημονεύματα του Αδριανού»), απαντήσεις της σε γράμματα που λάμβανε, όπως σε ένα νεαρό που της εξέφραζε παράπονα για τη μοίρα του, στον Νικόλαο Κάλας κ.ά.
Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
