Κυκλοφορεί από σήμερα 10.6.2015, από τις Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, το νέο βιβλίο του Βύρωνα Γ. Πολύδωρα «Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΒΙΓΛΑΤΟΡΑ».
Η αξία του εν λόγω βιβλίου έγκειται μάλλον στο γεγονός ότι είναι «γραφή εν θερμώ».
Χρονογραφηματική, χωρίς το εύθυμο του είδους αλλά και ταυτόχρονα χωρίς θυμό. «Γραφή εν θερμώ», λόγω των ημερών οργής (dies irae), και ταυτόχρονα νηφάλια και υποδεικτική. Ο συγγραφέας κάτι υπεδείκνυε, κάτι πρότεινε πάντα. Ήταν δύσκολο να γράφει κανείς καθημερινά και να περιγράφει συνθήκες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές, που ορίζονταν σαν συνθήκες ανθρωπιστικής και «αυτοτροφοδοτούμενης κρίσης», διατηρώντας την «αντικειμενικότητά» του.
Όπως άλλωστε επισημαίνει ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο του βιβλίου του:
«Τα κείμενα του «Βιγλάτορα» εν τέλει ήταν γραφή μάχης. Και μια πηγαία και ενστικτώδης απόρριψη του κακού, όπως και μια συνειδητή και ορθολογική επιλογή του καλού. Που απέβη νικηφόρα, με την ήττα της ΝΔ και τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, και τον σχηματισμό της κυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ. Αυτό είναι η δικαίωση του αγώνα. Κατά του μνη¬μονίου και της τρόϊκας. Κατά των εθελόδουλων κυβερνώντων, που είχαν επιλέξει τον ηθικά και εθνικά απαράδεκτο ρόλο του «φοροεισπράκτορα», του «ανθύπατου» ή του «αρμοστή» άλλων εποχών. Αλήθεια, πώς νόμισαν πως ένας τέτοιος ρόλος θα ήταν επιτρεπτός ή ανεκτός; Πότε παρεγράφη η καθολική απαξία του;».
Το βιβλίο κλείνει με ένα προφητικό και συνάμα ευκτικό προς τους κυβερνώντες μήνυμα:
«…η νέα πολιτική, καθ’ υπαγόρευση των ιστορικών αναγκαιοτήτων, πρέπει σήμερα να οικοδομηθεί πάνω στα «ερείπια» του άπληστου νεποτισμού και της αδίσταχτης ολιγαρχίας, τα οποία επιβάλλεται να γκρεμισθούν. Αυτός ο «δίκλιτος» ειδωλολατρικός ναός που κτί¬ζεται ή επισκευάζεται εδώ και διακόσια χρόνια για να τον προσκυνούν και να τον διακονούν οι εθελόδουλοι και οι «νεοραγιάδες» της κάθε επο¬χής, από την εποχή των «Βαυαρών» μέχρι σήμερα, την εποχή των «Ευρωτευτόνων», πρέπει να κατασκαφθεί εκ θεμελίων. Αλλιώς η κοινωνία δεν ηρεμεί και η πολιτική δεν αποκαθίσταται, δεν αναγεννάται. Αυτά είναι τα νέα καθήκοντά μας. Η νέα ιεραποστολή. Άλλωστε, αν μελετήσου¬με προσεκτικά και κριτικά τη «διαπλοκή» –τι «ευγενική» και κατ’ ευφη¬μισμόν όντως λέξη και αυτή, αντί της άλλης και ταιριαστής, δηλαδή, της εγκληματικής οργάνωσης και της τοξικής ελίτ, όπως θα ’πρεπε να λέγεται–θα δούμε τη σιαμαία σχέση της πολιτικής και του νεποτισμού με την εγχώρια και εξωχώρια οικονομική ολιγαρχία. Και θα βγάλουμε τα ασφαλή συμπεράσματά μας περί του πρακτέου. Εκείνα που θα ευχό¬μουν να τα εννοήσει και να τα συμμερισθεί και η νέα ελληνική κυβέρνηση».
