«Η Ιστορία για την περίοδο 1939-1945 έχει γραφτεί από πλήθος δόκιμους καλάμους, δεξιούς κι αριστερούς. Οι τελευταίοι φυσικά κυριαρχούν, τουλάχιστον αριθμητικά. Προσωπικά, δεν συμπαθώ τις ετικέτες δεξιός, αριστερός στο μέτρο που αφορούν τις ιδεολογικές ομάδες του τόπου μας. Τις θεωρώ μάλλον παραπλανητικές. Το πού θα με κατατάξουν οι αναγνώστες μου το αφήνω στην κρίση τους.

Το βιβλίο αυτό στέκεται κυρίως στα αμφιλεγόμενα γεγονότα της περιόδου 1939-1945. Δεν διεκδικεί τον τίτλο μιας πλήρους ιστορίας. Ξεκινάει από το 1939, γιατί η έναρξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου άγγιξε αποφασιστικά την πορεία της χώρας μας προς τη δική της τραγωδία. Και τελειώνει με τη συμφωνία της Βάρκιζας, το 1945.»

Ο Αλέξανδρος Λ. Ζαούσης (1923-2005) γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απεφοίτησε αριστούχος το 1948 και ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ της Χειρουργικής το 1951 με βαθμό «άριστα». Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό ως έφεδρος ανθυπίατρος το 1950-1953, αρχικώς σε Τάγμα Πεζικού και εν συνεχεία σε Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στη Βοστόνη και στο Λονδίνο, στην Ορθοπεδική Χειρουργική. Διετέλεσε επί εικοσαετία διευθυντής Κλινικής, πρώτα στο Ασκληπιείο Βούλας και έπειτα στο Νοσοκομείο Ατυχημάτων (ΚΑΤ). Συνέγραψε πληθώρα επιστημονικών εργασιών σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Από το 1980, ο Α. Λ. Ζαούσης άρχισε τη συγγραφή ιστορικών βιβλίων βάσει των αναμνήσεών του από την Κατοχή, όταν, νεαρός, αναμίχθηκε στην Εθνική Αντίσταση. Τα σχετικά βιβλία του είναι: Αναμνήσεις ενός αντι-ήρωα, Οι δύο όχθες, και μία εκτενής έκθεση κατόπιν προσκλήσεως της Ακαδημίας Αθηνών, για τις πολεμικές επιχειρήσεις 1940-1941. Ακολούθησαν η Τραγική αναμέτρηση, για την περίοδο 1945-1949, και ο Εμπαιγμός, για τη δικτατορία 1967-1974. Επίσης, καταπιάστηκε και με πολύ παλαιότερες περιόδους με τα βιβλία του Αλέξανδρος και Ασπασία και Αμαλία και Όθων. Το τελευταίο του βιβλίο, Λέλα Καραγιάννη. Η Μπομπουλίνα της Κατοχής, 1941-1944 εκδόθηκε το 2004. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο Εθνικής Αντιστάσεως 1941-1945 για τις υπηρεσίες του με την οργάνωση «Ιερά Ταξιαρχία».