Το νέο βιβλίο της Ελένη Χωρεάνθη, «Γυναίκες σε υαλοπωλείο», από τις Εκδόσεις Gema, είναι ένα σύγχρονο κοινωνικό μυθιστόρημα με ήρωες καθημερινούς ανθρώπους, αναγνωρίσιμους, οι οποίοι κινούνται και δρουν «μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας», ενώ στην πραγματικότητα είναι όργανα, ενεργούμενα του κοινωνικοπολιτικού κατεστημένου.
Μέσα και πίσω από τα επιφανειακά δρώμενα, ζωγραφίζουν οι ίδιοι, αυτοπροσδιοριζόμενοι δια των πράξεών τους, αλλού με αδρές και αλλού με απαλές, υποτυπώδεις πινελιές, στο μέτρο των δυνάμεών του ο καθένας, το πρόσωπο, την υφή και τη λειτουργία της σημερινής ελληνικής κοινωνίας στους κυριότερους τομείς δραστηριότητας και άσκησης κάθε είδους εποπτείας και εξουσίας, σύμφωνα με τους κανόνες της κλασικής λογοτεχνικής δεοντολογίας.
Εντελώς τυχαία, και κατά διαβολεμένη σύμπτωση, σ’ ένα ταξίδι, μπορεί το τελευταίο της, με προορισμό το Λονδίνο, η Δάφνη βρίσκεται ή νομίζει πως βρίσκεται αντιμέτωπη με τους πρωταγωνιστές μιας παλιάς προσωπικής της επώδυνης ιστορίας και ξαναζεί συνειδησιακά στο μυθιστορηματικό χρόνο τον αποθησαυρισμένο μέσα τους πόνο. Γυρίζει νοερά στο παρελθόν, βουτάει τη μνήμη στο σωρό των αναμνήσεων, ανασκαλεύοντας τα πεπραγμένα και παρακολουθεί την περασμένη της ζωή από την αρχή όπως ξετυλίγεται μπροστά της σαν κινηματογραφική ταινία.
Αιωρείται στο κενό του χρόνου, μέσα σ’ ένα νεφέλωμα παρατηρώντας τα ετερόκλητα πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ή ασήμαντο ρόλο στα δρώμενα της κάθε μέρας του παρελθόντος της και ανέτρεψαν τα μεγαλεπήβολα σχέδια και τις προοπτικές ενός ευτυχισμένου ζευγαριού.
Η Δάφνη είναι μια σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα και άγαμη μητέρα. Ο Άλκης, ένας καταξιωμένος επαγγελματικά άντρας, είναι ο πρώτος και μοναδικός έρωτας της ζωής της και για πολλά χρόνια σύντροφός της, ο άντρας που λάτρεψε και την απάτησε. Είναι ο Άλεξ, ένας αμφιλεγόμενος τύπος που έπαιξε αρνητικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας του ζευγαριού. Είναι η Μαργαρίτα που όρμησε όπως «ταύρος σε υαλοπωλείο» κι έφερε τα πάνω κάτω στην ήρεμη και τακτοποιημένη ζωή του ζευγαριού, είναι και η Χαρά με το αγγελικό πρόσωπο, νέα και αντιφατική γυναίκα που παίζει τους άντρες σαν τα ζάρια.
Όλοι μαζί, γνωστοί άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, άλλοι με προορισμό το Λονδίνο κι άλλοι ενδιάμεσους σταθμούς, συναντιούνται σταδιακά και ταξιδεύουν με το ίδιο τρένο, προσπαθώντας στο ημίφως γνώσης και άγνοιας, σιγουριάς και αβεβαιότητας, παραδοχής και αμφιβολίας, να ξεδιαλύνουν τις υποψίες και να λύσουν τις απορίες τους, αλλά χωρίζουν σταδιακά κρατώντας καθένας στις αποσκευές του την αμφιβολία και το μεράδι της τύψης ή της πίκρας που του αναλογεί από το βιωμένο.
H Ελένη Χωρεάνθη γεννήθηκε στην Αγ. Βαρβάρα Τριχωνίδας Αιτω/νίας το 1936. Σπούδασε Παιδαγωγικά στη P. Π. Aκαδημία Πειραιώς και μετεκπαιδεύτηκε στο Παιδαγωγικό Iνστιτούτο και στο Πανεπιστήμιο Aθηνών. Ασχολείται με ποίηση, πεζογραφία, δοκίμιο, θέατρο, κριτική μελέτη, μετάφραση και διασκευή αρχαιοελληνικών κειμένων, παρουσίαση βιβλίων και με παρεμβάσεις λογοτεχνικού, κοινωνικού, πολιτικού και παιδαγωγικού προβληματισμού.
Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στην «Νέα Εποχή», ενώ κείμενά της ποιητικά και πεζά έχουν συμπεριληφθεί στα βιβλία του Δημοτικού, «Η Γλώσσα μου». Συνεργάζεται με παιδαγωγικά και λογοτεχνικά περιοδικά κι εφημερίδες της Αθήνας και της επαρχίας. Είναι τακτικό μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ.). Έχει τιμηθεί με το πρώτο βραβείο «Μάρκου Αυγέρη», από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και από το Δήμο Μεσολογγίου, για το ιστορικό μυθιστόρημα «Μεσολόγγι», «Η πολιτεία του νερού». Έχει πάρει Βραβείο πεζογραφίας από την Ελληνική Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων το 2000, για το έργο της «Η σκοτεινή αποθήκη» και έχει διακριθεί από το Πνευματικό Κέντρο Μεσολογγίου, Κατερίνης, Αγρινίου, Παραβόλας και από άλλους πολιτιστικούς φορείς, για την προσφορά της στα Γράμματα και στον πολιτισμό.
Επιμέλεια: Δήμητρα Μπιλάλη
