Μια μοναχική γυναίκα λίγο πριν από την εμμηνόπαυση μένει έγκυος. Η αναπάντεχη αυτή εγκυμοσύνη λειτουργεί ως καταλύτης στη ζωή της ηρωίδας. Θα επαναπροσδιορίσει τα θέλω της. Θα αγωνιστεί να αποτινάξει τα συμπλέγματα και τις ενοχές που της φόρτωσε η στενή πατριαρχική επαρχιακή κοινωνία στην οποία μεγάλωσε, αλλά κυρίως θα προσπαθήσει να απεγκλωβιστεί από τη μάνα της – την πιο επίμονη ερινύα της. Μια ασθμαίνουσα αφήγηση όπου όλα αμφισβητούνται. Ακόμα και ο μύθος του ενστίκτου της μητρότητας…
«Κάθομαι τυλιγμένη στην κουβέρτα και τρώω με λαιμαργία τα νύχια μου, σαν να πρόκειται να μου τα διεκδικήσει σε λίγο κάποιος και θέλω να προλάβω να τα φάω όλα. Τι έκανα αυτά τα είκοσι χρόνια; Οι έξυπνες βρήκαν άντρες, έκαναν παιδιά, γέμισαν τη ζωή τους φωνές, με καβγάδες, με γέλια, έχουν πρόγραμμα γεμάτο, δουλεύουν, μαγειρεύουν, καθαρίζουν το σπίτι, και τα βράδια, τα Σαββατοκύριακα, τις γιορτές, τις διακοπές, έχουν ανθρώπους γύρω τους. Οι άλλες, οι λιγότερο έξυπνες, έκαναν καριέρα, γεμίζουν το χρόνο τους με επαγγελματικά ραντεβού, με συνέδρια, κι όλες οι ώρες είναι ώρες εργασίας -δεν υπάρχει το κενό του χρόνου που εμένα με τρελαίνει. Εγώ ανήκω στις τελείως ανίκανες, που δεν κατάφεραν ούτε το ένα ούτε το άλλο…» – (απόσπασμα από το βιβλίο)
<Μ' αυτές τις φράσεις ξεκινά ο εσωτερικός μονόλογος μιας αντικοινωνικής, κακοποιημένης συναισθηματικά γυναίκας, που εννέα μήνες μετά και τριακόσιες σελίδες παρακάτω αφουγκράζεται την ανάσα ενός μωρού, χειραφετημένη επιτέλους από την οικογένειά της κι απογαλακτισμένη από τη μάνα της που, μια ζωή, της έκοβε τα φτερά. Αν και στενάχωρο, το μυθιστόρημα της Ευσταθίας Ματζαρίδου «Η μάνα μου θερίζει τη χαρά μου» (εκδ. «Μεταίχμιο») είναι απ' αυτά που σε αποζημιώνουν και με το παραπάνω έτσι και τους παραδοθείς.
Οπως η Μ.Φρανέλλη, έτσι και η 47χρονη Ματζαρίδου, καταπιάνεται με το θέμα της μητρικής αγάπης, «μιας αγάπης που δεν είναι δεδομένη». Τόσο όμως ο τρόπος γραφής της, με τις μακροπερίοδες, συνειρμικές φράσεις, όσο και η οπτική της γωνία, που αποκλείει τον κοινωνικό περίγυρο της καθηγήτριας/ ηρωίδας για να σκαλίσει σε βάθος τις ψυχικές διεργασίες μέσα της, κάνουν την περίπτωσή της διαφορετική.
«Ήθελα πάντα να γράψω για τις αιμοβόρες ενδο-οικογειακές σχέσεις που τόσο συχνά βλέπω γύρω μου» λέει η ίδια. «Η ιδέα γι’ αυτό το βιβλίο υπήρχε ήδη από το 1997. Δούλευα πολύ, όμως, σπουδάζοντας ψυχολογία ταυτόχρονα, είχα και τις οικογενειακές μου υποχρεώσεις, και καθώς είμαι πολύ αυστηρή με τα γραπτά μου, άργησα…». Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Θεσσαλονίκης, με θητεία λέκτορα στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας και με πολύχρονη προσωπική ψυχανάλυση πίσω της, ζούσε απ’ τις αρχές του ’90 μέχρι πρόσφατα στη Γερμανία «διαβάζοντας σαν ηδονοβλεψίας όλα τα πρωτόλεια που εκδίδονταν εκεί. Πρωτόλεια που, δυστυχώς, δεν έχουν καμία σχέση με τα αντίστοιχα ελληνικά».
Με ιδιαίτερη προτίμηση στις λογοτεχνίες των «μικρών χωρών», αν έπρεπε ν’ αναφερθεί σ’ έναν μόνο συγγραφέα, θα στεκόταν στον Τόμας Μπέρνχαρντ, ενώ από τις ελληνικές πένες ξεχωρίζει της Ζατέλη. Κι αν χρωστάει σε κάποιον ευγνωμοσύνη, είναι ο συνεκδότης του «Δένδρου» Κώστας Μαυρουδής: «Του είχα ταχυδρομήσει πριν από δώδεκα χρόνια δείγματα γραφής μου, κι ενώ δεν δημοσίευσε τίποτε στο περιοδικό, μου έστειλε ένα πολύ θερμό γράμμα. Κι έκτοτε, κάθε φορά που δείλιαζα, το έβγαζα απ’ το συρτάρι μου, το διάβαζα, έπαιρνα κουράγιο και συνέχιζα».> – Ελευθεροτυπία – Σταυρούλα Παπασπύρου
Πρώτη ενημέρωση 31/10/2009: «Ένας κόμπος όλα»
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Ευσταθία Ματζαρίδου γεννήθηκε το 1962 στην Ορεστιάδα.
Το 1985 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας).
Συνέχισε τις σπουδές της στην Ψυχολογία και τη Συμβουλευτική Οικογενειών στη Γερμανία, όπου έζησε και εργάστηκε επί χρόνια.
Από το 2006 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο.
________________________________________
Ευσταθία Ματζαρίδου: «Ένας κόμπος όλα»
ISBN : 9789604556786 – σελ. 328 – τιμή 16,00 ευρώ – έκδοση Οκτωβρίου 2009
