BMW M3 & M4: Συγχαρητήρια

Αποστολή στην Αυστρία
Λουκάς Παπαλάμπρος

Είναι από τις ελάχιστες φορές που ένας τίτλος με προβλημάτισε τόσο πολύ. Μία λέξη ήταν αρκετή για να τονίσει με τον πλέον εμφατικό τρόπο τα νέα δημιουργήματα του τμήματος M Division. Δύο υπέροχα αυτοκίνητα, δύο «πολεμικά» τετράτροχα που μπορούν να αποπλανήσουν και να προσφέρουν ατέλειωτες ώρες οδηγικής ευχαρίστησης.

Για τους εραστές της οδήγησης

Κυρίες και κύριοι, οι νέες BMW Μ3 και M4. Από τη μία ένα αυτοκίνητο που μετρά ήδη 30 χρόνια ιστορίας και από την άλλη ένα ολοκαίνουργιο μοντέλο, που θέλει να γίνει ο επόμενος αυτοκράτορας στον βαυαρικό όμιλο. Βρεθήκαμε στο Σάλτσμπουργκ, στις εγκαταστάσεις της BMW στην αυστριακή πόλη, και για δύο ημέρες «ζήσαμε» μέσα στα μπάκετ καθίσματα των δύο M, γράφοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα στις απολαυστικές διαδρομές των Άλπεων και στον αυτοκινητόδρομο.

Μ3 και M4 μπορεί να έχουν διαφορετικό αμάξωμα, μοιράζονται όμως κοινά μηχανικά μέρη και την ίδια τεχνολογία, έχοντας αυτήν τη μαγική αίσθηση που θα σε κάνουν να τις ερωτευτείς από την πρώτη ματιά. Οι 19άρες ζάντες με τα προαιρετικά κεραμικά δισκόφρενα από πίσω και τις χρυσές εξαπίστοντες δαγκάνες, το φούσκωμα στο καπό, η ανθρακονημάτινη οροφή, τα μυώδη φτερά και οι τετραπλές απολήξεις της εξάτμισης σου δίνουν αμέσως να καταλάβεις για το τι πρόκειται να επακολουθήσει.

Προσοχή στην αστυνομία!

Παίρνουμε με τον συνάδελφο γρήγορα τα κλειδιά, υπογράφουμε τα απαραίτητα χαρτιά και γνέφουμε στις προειδοποιήσεις των υπευθύνων της BMW για τα ραντάρ της Τροχαίας και την τήρηση των ορίων ταχύτητας. Πρώτη μας επιλογή η M4 Coupe σε χρυσαφί και θαλασσί απόχρωση. Τα μπάκετ καθίσματα αγκαλιάζουν το σώμα οδηγού και συνοδηγού, η παχιά στεφάνη του τιμονιού θαρρείς και γίνεται ένα με τα χέρια, τα paddles από πίσω στην τέλεια θέση και όλα είναι έτοιμα για το πάτημα του start button.  

Ο εξακύλινδρος τρίλιτρος κινητήρας με τα δύο turbo δεν έχει αυτό το μπάσο ήχο του V8 με το που παίρνει μπροστά, αλλά μόλις πατήσεις το γκάζι βρυχάται σαν λιοντάρι, έτοιμο να χυμήξει στο θήραμά του. Οδεύοντας προς τους πρόποδες των Άλπεων, περιεργαζόμαστε τα κουμπιά για τη ρύθμιση του κιβωτίου, του τιμονιού, του μοτέρ, του συστήματος ευστάθειας DSC και του launch control.

Παρά την κίνηση στον δρόμο και με τις λειτουργίες όλες στα συμβατά επίπεδα, πατάμε τέρμα γκάζι στην πρώτη ευθεία. Ένα χτύπημα στην πλάτη έρχεται να σε προσγειώσει στην πραγματικότητα, με τη Μ4 να εκτοξεύεται σαν πύραυλος και να μαζεύει τα χιλιόμετρα σε απίστευτους ρυθμούς. Δεν είναι ώρα για «παιχνίδια» ακόμα.

Οι 431 ίπποι είναι διαθέσιμοι από τις 5.500 σ.α.λ. και τα 550Nm ροπής από τις 1.850 σ.α.λ. Το ημιαυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη M-DCT 7 σχέσεων είναι απόλυτο, γρήγορο και άμεσο. Τα 0-100 έρχονται σε 4,1 δευτερόλεπτα και η τελική ταχύτητα περιορίζεται από τον ηλεκτρονικό κόφτη στα 250 χλμ./ώρα. Ένα μικρό δείγμα των επιδόσεων και η απόδειξη ότι με τέτοια αυτοκίνητα όλες οι αισθήσεις πρέπει να λειτουργούν στα «κόκκινα» και να μην ξεχνάς ποτέ ότι δεν πρόκειται να τα φθάσεις στα όριά τους, ειδικά σε δημόσιους δρόμους.

Έφθασε η ώρα…

Βάζω στο σύστημα πλοήγησης μια διαδρομή μέσα από τα βουνά και κατάληξη στην εθνική οδό, ώστε να δοκιμάσω το αυτοκίνητο σε όλες τις συνθήκες. Επιλέγω τη ρύθμιση Sport και τρίτη σκάλα στο κιβώτιο. Στις αλλαγές οι «κλοτσιές» διαδέχονται η μία την άλλη, τα ελαστικά παραμένουν κολλημένα στην εξαιρετική άσφαλτο, το τιμόνι είναι «ξυράφι», στη στροφή απλώς σημαδεύω και στρίβω. Ο ήχος του κινητήρα με συνεπαίρνει, με το κοντέρ να ανεβάζει χιλιόμετρα με καταιγιστικούς ρυθμούς. Δεν προλαβαίνω να το παρακολουθήσω αφού τα μάτια εστιάζουν στον δρόμο, αλλά μια ματιά αρκεί για να διαπιστώσω ότι κινούμαι με περισσότερα από 150 χλμ./ώρα. Παρ’ όλα αυτά, η M4 παραμένει ακλόνητη, σταθερή και τα κεραμικά φρένα αξιομνημόνευτα.

Η λογική λέει να κινηθώ σε πιο αργούς ρυθμούς, δεν γίνεται όμως, δεν με αφήνει αυτός ο «διάβολος». Στον αυτοκινητόδρομο περιμένω την ώρα που θα δω στις πινακίδες «ελεύθερο όριο». Τα 220 χλμ./ώρα έρχονται σε χρόνο μηδέν, όπως και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα που προπορεύονται. Εδώ δεν είναι για να περνάς από δεξιά και να κάνεις σφήνες, ούτε να «παίζεις» τα φώτα. Ακολουθείς την πορεία και περιμένεις τη στιγμή που θα βρεις πεδίο για να επιτεθείς. Απλά, σίγουρα και με ασφάλεια. Ειδάλλως, σε περιμένουν οι κύριοι με τα «μπλε» στη γωνία.

Την επόμενη μέρα βρεθήκαμε στο κάθισμα της M3. Η διαφορά με τη Μ4 είναι στις δύο επιπλέον πόρτες και στα αναπαυτικότερα καθίσματα πίσω. Οδηγικά είναι όμοια, οπότε επιλέγεις το ένα ή το άλλο, ανάλογα με τα γούστα σου και αν έχεις παιδιά ή όχι. Γιατί μπορεί να μην το ανέφερα, αλλά αυτά τα αυτοκίνητα, αν το θελήσεις, είναι απόλυτα φιλικά προς τον οδηγό και τους επιβάτες, με τη λειτουργία της ανάρτησης στη θέση «comfort» να εντυπωσιάζει. Ακόμα και η κατανάλωση κυμαίνεται σε απόλυτα λογικά πλαίσια, με την BMW να δίνει 8,3 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα.

Ό,τι πληρώνεις… παίρνεις

Το M Division έγραψε για ακόμα μία φορά ιστορία, δημιουργώντας δύο εξαιρετικά αυτοκίνητα, δύο μηχανές απόλυτης οδηγικής ευχαρίστησης, με επιδόσεις supercar. Το μόνο κακό στην υπόθεση είναι ότι για να τα αγοράσεις πρέπει να έχεις στον τραπεζικό σου λογαριασμό τουλάχιστον 97.350 ευρώ για τη M3 και 105.950 ευρώ για τη M4.

Οι φωτογραφίες αδικούν τη M3

Σε στριφτερές διαδρομές χαρίζει μοναδικές στιγμές

Η Μ4 είναι πλανεύτρα

Τη δεύτερη μέρα τις πήραμε σε άλλα χρώματα… έτσι για ποικιλία

Σε μαύρο χρώμα με χρυσές δαγκάνες η M3 είναι… κόλαση

Καταιγίδα στις Άλπεις

Όπου παρκάραμε όλοι πλησιάζαν για να τη δουν από κοντά

Μπάκετ καθίσματα, σπορ τιμόνι, ανθρακονήματα και αλουμίνιο

Το διαμάντι που κρύβεται κάτω απο το καπό

Κατεβαίνοντας από το Kitzbuhel στο Salzburg με τη M3